Sabri Hamiti
Sabri Hamiti (Donja Dubnica kraj Podujeva, 10. maj 1950) je kosovski pisac albanske narodnosti.[1]
| Sabri Hamiti | |
|---|---|
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 10. 5. 1950. Donja Dubnica (Podujevo), Kosovo, Jugoslavija |
| Obrazovanje | |
| Zanimanje |
|
| Opus | |
| Jezik | Albanski |
Život i djelo uredi
Diplomirao je albanologiju na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Prištini. Studij književnosti nastavio je u Zagrebu i Parizu.[1]
Hamiti je autor brojnih svezaka proze, poezije i drame, kao i inovativnih književnih kritika.[2] Piše pjesme zasićene simbolima (Čovjek umire mlad – alb. Njëriu vdes i ri, 1972; Posljednja stranica – alb. Faqe e fund, 1973; Ilirski rod – alb. Trungu Ilir, 1979), eseje (Varijante – alb. Variante, 1974) i književne kritike. Okušao se i u romanu: Sto godina samoće (alb. Njëqind vjet vetmi, 1976). Prati suvremenu zapadnoeuropsku književnost te prevodi književnoteoretska djela, osobito s francuskog jezika.[1]
Među drugim zbirkama pjesama jesu: Thikë harrimi (sh. Nož zaborava, Priština, 1975), Leja e njohtimit (sh. Osobni dokumenti, Priština, 1985), Kaosmos (Priština, 1990) i ABC (Priština, 1994).[2]
Reference uredi
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Hamiti, Sabri”. Hrvatska enciklopedija, mrežno izdanje. Leksikografski zavod Miroslav Krleža. 2021. Pristupljeno 1 maj 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Robert Elsie. „Sabri Hamiti”. Albanian Literature. Pristupljeno 1 maj 2021.