Reichsannalen

Reichsannalen (sh. Carski anali) naziv je za skupinu franačkih hronika pisanih latinskim jezikom, koje su uglavnom sastavljali anonimni autori u karolinškom carstvu tokom 9. veka. Prve se hronike iz ove grupe pojavljuju za vreme vladavine Pipina Malog 741. godine, a u narednim se decenijama stvaraju i druge hronike u različitim manastirima širom carstva. To nisu zvanične dvorske hronike, ali njihovi su autori često pristrasni i pokazuju naklonost prema vladaru tokom čije vladavine su stvarali.

Reichsannalen se od ranijih i kasnijih hronika razlikuju po tome što ne beleže samo događaje od lokalne važnosti, nego opisuju dešavanja u celom carstvu. Premda su većinom nastale u manastirima, od uobičajenih crkvenih anala razlikuju se po tome crkvenim i lokalnim prilikama ne daju prednost u odnosu na događaje u kontekstu čitavog carstva. Neki istoričari, na primer Leopold von Ranke (Zur Kritik fränkisch-deutscher Reichsannalisten, Berlin, 1854) videli su u različitim analima dozu službenosti u odnosu na vladajućeg monarha. U odnosu na uobičajene manastirske hronike, autori Carskih anala pokazuju zavidno poznavanje vanjskih prilika, vojne veštine i dvorske politike.

Najstariji su Anali franačkog kraljevstva, koji obrađuju događaje počev od 741. godine. Za informacije iz prethodnog razdoblja sastavljena je oko 761. godine Opšta hronika ili Chronicon universale (MGH: Scriptores, XIII, 1–19), gde se nalaze podaci uzeti iz Bede Časnog, Fredegarove hronike, Isidora Seviljskog, Pontifikalne knjige, Mozelskih anala i Lorških anala. Tokom vladavine Karla Velikog nastaju nove hronike: Mali lorški anali (oko 806), Maksimijanski anali (810/811) i Flavinjski anali (816).

Najpoznatiji su Fuldenski anali, koji su nastali za vreme vladavine Ludovika Pobožnog. Oni imaju regionalni, istočnofranački karakter, ali nastoje opisivati događaje u celom carstvu. Njihov je autor gotovo sigurno bio povezan s dvorom. Obrađuju razdoblje od 711. do 901. godine; za period od 711, do 829. oslanjaju se na Anale franačkog kraljevstva, za period od 714. do 741. na Male lorške anale, a za doba od 741. do 823 na Annales Lithienses, koji očito imaju službeni karakter. Pandan ove hronike iz Fulde jesu Bertinski anali, koji su pisani iz zapadnofranačke perspektive, ali opisuju događaje iz celog carstva više no fuldenska hronika i verovatno su i objektivniji od nje. Oni su izvor za Hroniku o normalnskim delima u Franačkoj. U Lotaringiji u nastali Vedastinski anali, koji čine osnovu za Vedastinsku hroniku, koja obrađuje opštu istoriju do 899. godine.

Krajem 10. veka završava se grupa Carskih anala: Flodoard od Reimsa, koji je pisao između 919. i 966, jedini je predstavnik ove grupe u 10. veku.

Litertura

• Van der Essen, Léon (1907), „Ecclesiastical Annals”, The Catholic Encyclopedia, 1, New York: Robert Appleton Company