Ratko Đurović
Ratko Đurović (1914 — 1998), bio je crnogorski i jugoslovenski filmski scenarista i istoričar kulture, jedan od prvih profesora na Grupi za dramaturgiju Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Autor je preko trideset scenarija za kratkometražne i dugometražne filmove i jedan je od pionira moderne jugoslovenske kinematografije.
Ratko Đurović | |
---|---|
Biografske informacije | |
Rođenje | 25. 11. 1914. Nikšić, Kraljevina Crna Gora |
Smrt | 17. 6. 1998. (dob: 83) Beograd, Srbija, SR Jugoslavija |
Obrazovanje | |
Zanimanje | književnik, istoričar |
Opus | |
Književne vrste | filmski scenario |
Biografija
urediRođen je u Nikšiću, 25. novembra 1914. Filozofski fakultet završio je u Zagrebu. Bio je prvoborac NOB-a tokom Drugog svetskog rata. Posle rata, bio je direktor drame Narodnog pozorišta NR Crne Gore, stručni savetnik „Avala filma”, umetnički direktor „Dunav filma”, direktor Leksikografskog zavoda Crne Gore.
Autor je niza scenarija za kratkometražne i dugometražne filmove, među kojima je i prvi scenario za dugometražni igrani film u crnogorskoj profesionalnoj kinematografiji Lažni car. Čuveni su i filmovi Zle pare, Četiri kilometra na sat, Kampo Mamula, ali i Kozara, Bitka na Neretvi, Čovjek koga treba ubiti i 13. jul, koji su takođe nastali po njegovim scenarijima.
Najčešće je sarađivao sa rediteljem Velimirom Stojanovićem, ali i sa Veljkom Bulajićem, Predragom Golubovićem i drugima. Objavio je niz studija, eseja, prikaza i enciklopedijskih članaka iz teorije i prakse, istorije pozorišta i filma, književnosti i kulture. Za rad na igranom filmu nagrađivan je visokim profesionalnim i društvenim priznanjima, među kojima i Trinaestojulskom nagradom.
1960. godine, Josip Kulundžić, dramski pisac, pozorišni reditelj i dotadašnji nastavnik glume i pozorišne režije, osnovao je Grupu za dramaturgiju na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju (današnji FDU). 1961. godine, Ratko Đurović počinje da predaje filmski scenario i zaslužan je za formiranje mnogih kasnije poznatih filmskih stvaralaca u Jugoslaviji.
Podjednako je postojala težnja da se, kroz studije, u slušaocu razvija potreba za stvaranjem originalnih umjetničkih radova iz jednog ili više ovih medijuma, kao i to da se osposobi i spremi zrela i darovita ličnost, sa razvijenom kritičkom i teorijskom mišlju u praktičnom radu.
– Ratko Đurović
Od 1971. godine predavao je i na novoosnovanim teatrološkim i filmološkim poslediplomskim studijama. Ratko Đurović bio je i prorektor i rektor Univerziteta umetnosti u Beogradu. Umro je 17. juna 1998. godine u Beogradu.
Filmografija
uredi- Lažni car (1955)
- Zle pare (1956)
- Četiri kilometra na sat (1958)
- Kampo Mamula (1959)
- Kozara (1963)
- Pogled u zjenicu sunca (1966)
- Bitka na Neretvi (1969)
- Prvi splitski odred (1972)
- Bombaši (1973)
- Crveni udar (1974)
- Čovjek koga treba ubiti (1979)
- Sezona mira u Parizu (1981)
- 13. jul (1982)
Dokumentarni i kratki igrani filmovi
uredi- 1977 Obavezujem se (kratki dokumentarni)
- 1974 Više od bratstva (kratki dokumentarni)
- 1972 Dokaz (kratki dokumentarni)
- 1972 Putevi hrabrosti (kratki dokumentarni)
- 1972 Strah (kratkometražni)
- 1972 Tito - vrhovni komandant (kratki dokumentarni)
- 1970 Na probe (kratki dokumentarni)
- 1967 Španija naše mladosti (dokumentarni)
- 1964 Skoplje '63 (dokumentarni)
- 1963 Užička republika (kratki dokumentarni)
- 1962 Rugovo (kratki dokumentarni)
- 1962 Konavoka (kratki dokumentarni)
- 1962 Smrt fašizmu - sloboda narodu (kratki dokumentarni)
- 1961 Metalac (kratki dokumentarni)
- 1960 Vetar i vetrenjača (kratki dokumentarni)
- 1959 Zaštićene brazde (kratki dokumentarni)
- 1959 Jugo (kratki dokumentarni)
- 1957 Crnom Gorom (kratki dokumentarni)
- 1954 Naša tamnovanja (kratki dokumentarni)
- 1953 Zatočenici mrijet naviknuti (kratki dokumentarni)
- 1951 Njegoš (kratkometražni)
- 1951 U slavu Njegoša (kratki dokumentarni)
Spoljašnje veze
uredi- Ratko Đurović na sajtu IMDb