Radivoje Kerović
Radivoje Kerović (Tobut, 1913 — Majevica, 20. januar 1946) bio je četnički vojvoda i saradnik okupatora tokom Drugog svjetskog rata.
| Radivoje Kerović | |
|---|---|
 Zapovjednik 13. SS divizije Handžar Desiderius Hampel i Radivoje Kerović (desno). | |
| Datum rođenja | 1913. |
| Mesto rođenja | Tobut Austrougarska |
| Datum smrti | 20. 1. 1946. (33 godina) |
| Mesto smrti | Majevica FNRJ |
| Bitke/ratovi | Napad na Štab Majevičkog NOP odreda Antipartizanska ofanziva u istočnoj Bosni Operacija Vollmond |
Tokom ustanka u NHD, Kerović je organizovao četnički puč protiv dotadašnjih saboraca partizana, te nakon preotimanja odreda u proleće 1942. godine sklapa savez sa NDH. Do kraja rata borio se na strani Vermahta.
Biografija
urediRadivoje Kerović je rođen 1913. godine u selu Tobut ispod planine Majevice u severoistočnoj Bosni i Hercegovini.
Napad na partizane
urediU toku ustanka u NHD, Kerović je organizovao četnički puč, protiv dotadašnjih saboraca partizana. U zimsko jutro 20. februara 1942. godine četnici pod vođstvom Radivoja Kerovića i Stevana Damjanovića izvršili su prepad na Štab Majevičkog partizanskog odreda, koji se nalazio u seoskoj kući u Vukosavcima kod Lopara.[1] U kuću je upala grupa četnika s bombama i pištoljima i na spavanju ubila doktora Mustafu Mujbegovića, Peru Ćuskića, i Krstu Popova. U višečasovnoj borbi koja je usledila,[2] izginuli su većina članova Štaba odreda i članova Okružnog komiteta KPJ za Majevicu, ukupno oko 30 rukovodilaca i boraca, među kojima i komandant Majevičkog odreda Ivan Marković Irac, politički komesar Fadil Jahić Španac i članovi Štaba odreda Albin Herljević i Slavko Mićić, narodni heroji.[3] I četnici su pretrpjeli znatne gubitke: izginula je skoro sva tzv. četnička »gvozdena desetina«, koja je upala u kuću u kojoj se nalazio štab Majevičkog partizanskog odreda.[2]
Nakon što su likvidirani članovi štaba Majevičkog NOP odreda i lojalni borci, četnici su preuzeli vlast nad ostatkom odreda koji je preimenovan u Majevički četnički odred.
Saradnja sa NDH
urediUbrzo nakon četničkog puča i preotimanja Majevičkog partizanskog odreda, Radivoje Kerović i predstavnici reorganizovanog Majevičkog četničkog odreda sklopili su sporazum sa vlastima NDH, o prestanku neprijateljstva i zajedničkoj borbi protiv partizana, 30. maja 1942. godine u Loparama.[4]
Saradnja sa Nemcima
uredi
Tokom delovanja u istočnoj Bosni, 13. SS divizija Handžar je uspostavila veze sa četnicima, i redovno ih uključivala u svoje akcije. Stevan Damjanović Leko i Radivoje Kerović sastajali su se tokom antipartizanske operacije u istočnoj Bosni marta i aprila 1944. sa članovima štaba 13. SS „Handžar“ divizije,[5] sa kojima su se dogovorili o saradnji u otkrivanju i uništavanju partizanskih saradnika i partizanskih bolnica koje su ostale u severoistočnoj Bosni. Još jedan kontakt između 13. SS divizije i Kerovićevih četnika načinjen je 16. maja 1944. Dve strane su se složile da učestvuju u antipartizanskim akcijama. Predstavnici 27. SS puka pozvani su da prisustvuju četničkoj svečanosti kod manastira Tavna 4. juna,[6] a u julu se komandant Hanžar divizije Deziderius Hampel sastao se Kerovićem.[7] Tema sastanka bio je povratak zaplenjenog partizanskog oružja, koje su četnici pokupili sa terena, nakon borbe Handžar divizije sa partizanima. Hampel i Kerović su, "posle teških pregovora", uspeli da dogovore razmenu zaplenjenog partizanskog oružja u zamenu za nekoliko hiljada okvira streljačke municije i par sanduka sa ručnim bombama.[8]
Smrt
urediVojvoda Radivoje Kerović poginuo je 20. januara 1946. na padinama Majevice, iznad Srebrenika, posle dvodnevne operacije čišćenja terena koji je sprovodila jedinica KNOJ-a kojom je komandovao Branko Stojanović. Uz stalnu razmenu vatre, Branko Stojanović je u poteri, po najvećem snegu gonio Kerovića oko trideset kilometara, sustigao ga i ubio.
Reference
uredi- ↑ VUKOSAVCI – napad četnika na štab Majevičkog partizanskog odreda
- ↑ 2,0 2,1 ISTOČNA BOSNA U NOR-u – SJEĆANJA UČESNIKA, knjiga 2.
- ↑ https://znaci.org/odrednica.php?slug=majevicki-partizanski-odred
- ↑ ZAPISNIK O PREGOVORIMA PREDSTAVNIKA MAJEVIČKE ČETNIČKE GRUPE I KOMANDANTA 3. DOMOBRANSKE DIVIZIJE OD 30. MAJA 1942. O PRIZNAVANjU NDH I SARADNjI SA VLASTIMA NDH, Zbornik dokumenata i podataka NOR-a, tom XIV (četnički dokumenti), knjiga 1 (1941. i 1942. godina), Vojnoizdavački zavod, Beograd - dokument broj 91
- ↑ Ljubo Kerović, Popis srpskih žrtava i bilješke za istoriju, 1995.
- ↑ Lepre 1997: str. 199
- ↑ Lepre 1997: str. 231
- ↑ George Lepre, "Himmler's Bosnian Division" (str. 229).
Literatura
uredi- Lepre, George (1997). Himmler's Bosnian Division: The Waffen-Ss Handschar Division 1943-1945. Schiffer Publishing.