Posvećenje Napoleona I (David)
Posvećenje Napoleona I | |
Jacques-Louis David, 1805. - 1807. | |
ulje na platnu , 621 × 979 cm | |
Louvre, Pariz |
Posvećenje Napoleona I (francuski: Le Sacre de Napoléon) je slika koju je 1807. godine dovršio Jacques-Louis David, službeni slikar Napoleona I. Slika ima impozantne dimenzije - široka je gotovo deset, a visoka više od šest metara. Krunidba i posvećenje, prikazani na slici, odvili su se u katedrali Notre-Dame u Parizu 2. prosinca 1804. godine.
Historija djela
urediDjelo je u rujnu 1804. godine, usmenim putem, naručio osobno Napoleon, a službeni naziv slike je Posvećenje cara Napoleona I i krunidba carice Joséphine u katedrali Notre-Dame u Parizu, 2. prosinca 1804. (francuski: Sacre de l'empereur Napoléon Ier et couronnement de l'impératrice Joséphine dans la cathédrale Notre-Dame de Paris, le 2 décembre 1804). David je rad na slici započeo 21. prosinca 1805. godine u bivšoj kapelici koledža Cluny, nedaleko od Sorbonne, u kojoj se nalazila njegova radionica. U radu mu je pomogao njegov učenik, Georges Rouget, a posljednje korekcije završene su u siječnju 1808. godine. Od 7. veljače do 21. ožujka 1808. slika je bila izložena u Salonu. U Davidvom vlasništvu bila je sve do 1819. godine, nakon koje su vlasnici postali kraljevski muzeji, gdje je slika bila izložena do 1837. godine. Kasnije je, po naredbi Louisa-Philippea, preseljena u Versailles. Godine 1889., slika je prebačena u Louvre, dok je u Versaillesu postavljena replika u stvarnoj veličini koju je David radio od 1808., a dovršio u Bruxellesu.
Slika je glavni motiv na slici Javnost promatra Davidovo 'Posvećenje' u Louvreu, koju je 1810. godine naslikao Louis-Léopold Boilly.
Kompozicija
urediKompozicija slike organizirana je oko nekolikosi i doslijedno primjenjuje pravila neoklasicizma. Jedna od osi je vertikalna koja prolazi kroz križ. Oči svih likova uperene su u Napoleona, koji se nalazi u centru kompozicije. Od pape do carice proteže se dijagonalna linija.
Ličnosti
uredi- Napoleon I (1769–1821), stoji, odjeven u krunidbenu odoru sličnu onoj rimskih careva. Svi ostali su tek pasvni promatrači. Na aktualnoj verziji slike vidljiv je obris onoga što je izvorno naslikano: Napoleon drži krunuiznad svoje glave kao da se planira sam okruniti.
- Joséphine de Beauharnais (1763–1814), kleći u podređenoj poziciji, kao što je propisano u Code civilu. Krunu je primila iz ruku svoga supruga, a ne pape.
- Maria Letizia Ramolino (1750–1836), Napoleonova majka, nalazi se u publici. Ona zauzima mjesto važnije od onog na kojemu stoji papa. U stvarnosti, Letizia nije prisustvovala ceremoniji u znak protesta tenzijama koje su postojale između Napoleona i njegove braće Luciena i Josepha. Napoleonov otac, Charles Bonaparte, umro je 1785.
- Louis Bonaparte (1778–1846), Napoleonov brat koji je 1806. godine postao kralj Holandije. Oženio se Hortense de Beauharnais, caričinom kćeri.
- Joseph Bonaparte (1768–1844), koji nije bio pozvan na ceremoniju zbog svađe s bratom. To je razlog zašto careva majka nije došla. Kasnije je bio kralj Napulja i Španjolske.
- Mladi Napoléon Charles Bonaparte (1802–1807), sin Louisa Bonapartea i Hortense de Beauharnais.
- Napoleonove sestre (Élisa, Caroline, Pauline). U replici, haljina Napoleonove najdraže sestre bit će pink boje. Ovo je, interesantno, jedina razlika između originala i replike, iako je potonja nastala temeljem sjećanja.
- Charles-Francois Lebrun (1739–1824), uz Napoleona i Cambacérèsa, treći konzul. Pod Prvim Carstvom, postao je prince-architrésorier. On drži žezlo.
- Jean Jacques Régis de Cambacérès (1753–1824), jedan od trojice konzula. On drži ruku pravde.
- Louis-Alexandre Berthier (1753–1815), ministar rata tokom Konzulata. Godine 1805. postao je Maršal Carstva.
- Talleyrand (1754–1836), utjecajni političar.
- Joachim Murat (1767–1815), maršal Carstva, Napoleonov zet i Carolinin suprug, kasniji kralj Napulja
- Pio VII (1742–1823), pozvan je samo kako bi blagoslovio ceremoniju. Okružen je crkvenim dužnosnicima koje je, temeljem Konkordata, imenovao Napoleon.
- Slikar Jacques-Louis David također se nalazi među publikom.
- Halet Efendi, osmanski veleposlanik, također je prisutan.
- Dama koja drži plašt, odmah iza Joséphine, s desne strane iz gledateljeve perspektive, jest Elisabeth-Hélène-Pierre de Montmorency-Laval, caričina dvorska dama.
Vanjske poveznice i izvori
uredi- Sylvain Laveissière, Le Sacre de Napoléon peint par David, Paris, Musée du Louvre, 2004
- Jean Tulard, Le Sacre de l'empereur Napoléon. Histoire et légende, Paris 2004 ISBN 2-213-62098-9