Postmoderna filozofija
Postmoderna filozofija je jedan eklektični pokret, koji se karakteriše po oštroj kritici Zapadne filozofije. Počinje kao kritika kontinentalne filozofije, i pod snažnim uticajem fenomenologije, strukturalizma i egzistencijalizma, uključujući filozofe kao što su Soren Kjerkegor i Martin Hajdiger. Takođe su prisutni uticaji, do određene granice, Ludviga Vitgenštejna, naročito njegovih poznijih kritika analitičke filozofije.
Velikim dijelom, postmoderna filozofija se bavila stvaranjem obilate literature u kritičkoj teoriji. Druge oblasti djelovanja uključuju dekonstrukciju, kao i više oblasti koje počinju prefiksom "post", kao što su poststrukturalizam, postmarksizam i postfeminizam.
Postmoderna filozofija se postavlja vrlo skeptično, kada su u pitanju jednostavne binarne suprotnosti, koje su, pretpostavlja se, dominirale Zapadnu metafiziku i humanizam, kao što su očekivanja po kojima filozof mora jasno da izoluje saznanje od ignorancije, društveni napredak od nazadovanja, dominaciju od potčinjenja, ili prezenciju od ausencije.
Tvrdnja, po kojoj su filozofi iz prošlosti vjerovali da mogu čisto i jasno razdvojiti ove suprotnosti, sigurno ne odgovara stvarnosti. Veliki filozofi su uvijek znali da su, na primjer, napredak i nazadovanje komparativni pojmovi, isto kao dugačko i kratko.
Neki kritičari, smatraju postmoderni skepticizam, vrlo sličnom relativizmu, ili čak nihilizmu. Branioci postmodernizma će reći, da postoje jasne razlike: dok su relativizam i nihilizam, generalno gledajući, viđeni kao napuštanje značenja i autoriteta, postmoderna filozofija predstavlja otvaranje značenjima i autoritetima, ali sa neočekivanim metodama i načinima, tako da je krajnji izvor autoriteta, ustvari sam predmet "igre" filozofskog diskursa.
