The Other Boleyn Girl
- Ovo je članak o knjizi „Druga Bolenova kći“. Za istoimeni film iz 2003, vidi: Druga Bolenova kći (film iz 2003). Za istoimeni film iz 2008, vidi: Druga Bolenova kći (film iz 2008).
Druga Bolenova kći (The Other Boleyn Girl) je istorijski roman britanske književnice Filipe Gregori, objavljen 2001. godine. Roman prati životnu priču engleske plemkinje Meri Bolen, manje poznate sestre Ane Bolen, nekadašnje engleske kraljice i supruge Henrija VIII, kao i majke kraljice Elizabete I.
| The Other Boleyn Girl | |||
|---|---|---|---|
| Autor(i) | Filipa Gregori | ||
| Naslov prijevoda | Druga Bolenova kći | ||
| Država |  Velika Britanija | ||
| Jezik | engleski | ||
| Žanr(ovi) | istorijska fikcija | ||
| Izdavač | Scribner  Laguna | ||
| Datum izdanja | 2001. | ||
| Vrsta medija | tvrde korice | ||
| Stranica | 664 | ||
| ISBN | 0739427113 | ||
| Kronologija | |||
| |||
| |||
Radnja uredi
Istog trenutka kada postane dvorska dama engleske kraljice Katarine Aragonske, četrnaestogodišnja Meri Bolen privlači pažnju kralja Henrija VIII. Ona je najpre zaslepljena sjajem njegove moći i njegovog položaja, ali njena radost prestaje kada otkrije da je Henri samo pion u dinastičkim zaverama. Kada zanimanje kapricioznog kralja za nju izbledi, Meri dobija naređenje da svoje znanje da se on zadovolji prenese svojoj sestri, najboljoj drugarici i suparnici — Ani Bolen.
Ana uskoro postaje neodoljiva kralju Henrija, i Meri ostaje samo da posmatra sestrin uspon. Ana ne preza ni do čega da ostvari svoje ambicije. Od tog trenutka, Meri neće biti ništa drugo do „ona druga Bolenova kći“. Ana čak u jednom trenutku postaje i Henrijeva supruga i kraljica Engleske, ali njena pozicija nije sigurna sve dok kralju ne podari naslednika. Iako su u isto vreme i suparnice, sestre Meri i Ana moraju da se brane od neprijatelja porodice Bolen — Meri, Ane i Džordža, kojih ima mnogo.
Inspiracija uredi
Meri Bolen je bila sestra mnogo poznatije Ane Bolen, druge supruge engleskog kralja Henrija VIII i majke kraljice Elizabete I. Samim tim, Meri je često pominjana u mnogobrojnim biografijama napisanim o Ani, ali nikada sama nije bila glavna tema. Za razliku od Ane, Meri je bila ljubavnica dva kralja — Fransoa I Valoe i Henrija VIII Tjudora. Rođena je negde između 1499. i 1508. godine. Popularna, ali nepotvrđena priča je da je Meri zapravo bila smatrana lepšom od dveju sestara. Udavala se dva puta, najpre za Vilijama Kerija, a zatim za Vilijama Staforda. Umrla je 1543.
Filipa Gregori bila je zaintrigirana pričom o kraljičinoj sestri koja je „očigledno bila zaboravljena od strane istorije“ zbog svog „nedostatka političke važnosti i uticaja“, koje je imala njena sestra. Gregori je bila fascinirana Merinom biografijom, te je odlučila da napiše roman o njoj, i nazvala ga Druga Bolenova kći.
Istorijska tačnost uredi
Istoričari su osporili mnoge stvari iz romana Druga Bolenova kći, poput sledećih:
- Redosled rođenja Bolenovih: Mnogi istoričari smatraju da je Meri gotovo sigurno bila starija sestra i najstarije dete Bolenovih, dok Druga Bolenova kći predstavlja Džordža kao najstarijeg.[1] U romanu, Džordž je rođen 1503, Ana 1507, a Meri 1508. Međutim, većina istoričara se slaže da je Ana bila mlađa od dveju sestara.[1][2]
- Seksualnost Džordža Bolena: Knjiga predstavlja Džordža kao homoseksualca, zaljubljenog u Fransisa Vestona, ali koga seksualno privlači njegova sestra Ana. Džordž je spreman da počini incest sa njom, kako bi ona kralju Henriju VIII rodila muškog naslednika. Američki akademik Reta Varnik izjavila je da je moguće da je Džordž Bolen bio homoseksualac, ali da nema tačnih dokaza koji bi potkrepili tu teoriju. Međutim, Džordž Kevendiš je u svojoj knjizi Metričke vizije napisao da je Džordž bio ozloglašeni ženskaroš. Takođe, nijedan od savremenih istraživanja i istoričara nije dokazao da je Ana rodila deformisani fetus, koji je Gregori upotrebila kao mogući dokaz incesta.[3]
- Očinstvo nad decom Meri Bolen: Dugo se pričalo da je Henri VIII priznao jedno ili oba deteta Meri Bolen kao svoje. Istoričari Sali Varlou, Dž. V. Bernard i Džoana Deni veruju da bi Henri Keri mogao biti sin Henrija VIII, dok Alison Vir u potpunosti odbacuje tu mogućnost.[4]
- Tomas i Elizabeta Bolejn: Druga Bolenova kći predstavlja Merine, Anine i Džordžove roditelje Tomasa i Elizabetu kao ljude koji su deci uskraćivali roditeljsku ljubav, koji su spremni da koriste svoje kćerke kako bi zadobili političku moći i koji se ni sami nisu venčali iz ljubavi. Međutim, prema izvorima poput Meri-Luiz Brus, Bolenovi nisu nagovarali kćerke da se koriste svoju seksualnost kao političko sredstvo, kao i da su bili zgroženi kada je Meri poslata kući iz Francuske nakon što se otkrilo da je bila ljubavnica kralja Fransoa I.[5]
- Anino starateljstvo nad Henrijem Kerijem: Ana Bolen je, nakon smrti Vilijama Kerija, postala starateljka njegovog i Merinog sina Henrija i brinula se o njegovom obrazovanju. Ovo je bilo uobičajeno u tjudorovskom društvu; na primer, Aninu i Merinu rođaku Katarinu Hauard odgajila je njena baka, budući da je njen otac bio siromašan. I dok istoričari smatraju da je Ana volela svog sestrića i da se ljubazno ophodila prema njemu, roman je predstavlja kao vrlo okrutnu tetku koja je gotovo odvojila dečaka od njegove majke.[6]
- Seksualno iskustvo Meri Bolen: U romanu Druga Bolenova kći Meri je predstavljena kao neiskusna devojčica koja počinje ljubavnu aferu sa kraljem. Međutim, istoričari veruju da je ona tokom svog boravka na francuskom dvoru bila vrlo promiskuitetna, kao i da je bila ljubavnica samog kralja. Smatra se da je upravo zbog toga bila i otpuštena sa dvora, nanevši porodici Bolen veliku sramotu.[2] Geneolog Entoni Hoskins porekao je tu priču, kao i da su Meri ikada bile na francuskom dvoru.[7] Međutim, većina istoričara se slaže da su i Ana i Meri provele neko vreme kao dvorske dame u Francuskoj, kao i da je francuski kralj Meri Bolen opisivao kao „veliku prostitutku na lošem glasu“ i „englesku kobilu“.[1]
- Karakterizacija Ane Bolen: Engleske novine Gardijen napisale su da je Gregori predstavila Anu kao „spletkarošicu“, iskazavši da sumnja takvu karakterizaciju.[8] U Drugoj Bolenovoj kći, Ana Bolen je opisana kao hladna, osvetoljubiva, bolesno ambiciozna, zla i nasilna, sa čim se istoričari nimalo ne slažu. Ana je zapravo bila vrlo inteligentna, govorila je nekoliko jezika, razumela se u politiku, bila je nadarena za umetnost, vrlo lojalna svojoj porodici, velikodušna prema prijateljima, i bila je poznata po svom šarmu i eleganciji. Aroganciju i temperamentnost otkrivala je samo pod stresom.[1][6]
- Incest između Ane i Džordža Bolena: Ani Bolen je zaista suđeno zbog incesta koji je navodno počinila sa svojim bratom, što istoričari odbacuju kao tačno. Roman naznačava, ali ne tvrdi, da je Ana u pokušaju da zatrudni i rodi muško dete počinila incest sa Džordžom. Obe filmske adaptacije romana prikazuju da su Ana i Džordž nameravali, ali da ipak nisu počinili incest.
- Nijedan od istorijskih izvora koje je Gregori navela kao bibliografiju iz koje je istraživala ne sumnja u nevinost Ane Bolen na suđenju. I Reta Vornik i Meri-Luiz Brus insistiraju da je Ana Bila nevina, kao i knjige Dejvida Loadsa, Alison Vir i Lejsi Boldvin Smit koje je Gregori koristila da bi istražila čitav slučaj.
- Nijedan izvor ne potkrepljuje verziju Gregorijeve da je Ana imala dva pobačaja.
Adaptacije romana uredi
Prvu filmsku adaptaciju romana Druga Bolenova kći producirao je BBC 2003. godine. 2008. snimljen je mnogo poznatiji film, u kome glavne uloge tumače Natali Portman, Skarlet Johanson i Erik Bana.
Izvori uredi
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Erik, Ajvs (2004). „The Life and Death of Anne Boleyn” (engleskom).
- ↑ 2,0 2,1 Deni, Džoana (2004.). „Anne Boleyn: A New Life to England's Tragic Queen” (engleskom).
- ↑ Hol, Edmund (1809.). „Hall's Chronicle” (engleskom).
- ↑ Vir, Alsion. „Henry VIII: The King and His Court” (engleskom).
- ↑ Brus, Meri-Luiz (1972.). „Anne Boleyn” (engleskom).
- ↑ 6,0 6,1 Lindzi, Karen (1995.). „Divorced Beheaded Survived” (engleskom).
- ↑ Hoskins, Entoni (1997.). „Genealogists' Magazine, Vol. 25, No. 9” (engleski). Arhivirano iz originala na datum 2009-03-02. Pristupljeno 27. 1. 2012.
- ↑ Krisafis, Anželik (30. 4. 2003.). „Thieves breach Boleyn castle defences” (engleskom). Gardijan. Pristupljeno 27. 1. 2012.