Sondrio
Sondrio (latinski: Sundrium) je grad od 21.642 stanovnika[1] u Italiji, glavni grad Sondrijske provincije u Lombardiji.
Sondrio
Città di Sondrio | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Koordinate: 46°10′N 9°52′E / 46.167°N 9.867°E | |||
| Država |  Italija
| ||
| Regija | Lombardija | ||
| Provincija | Sondrio | ||
| Vlast | |||
| - Gradonačelnik | Marco Scaramellini | ||
| Površina | |||
| - Ukupna | 20 km² | ||
| Visina | 306 m | ||
| Stanovništvo (2011) | |||
| - Grad | 21.642 | ||
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) | ||
| Poštanski broj | 23100 | ||
| Pozivni broj | 0342 | ||
| Službene stranice www.comune.sondrio | |||
| Karta | |||
  Sondrio | |||
Geografija uredi
Sondrio se prostire u gornjem toku rijeke Adde, pored ušća rijeke Mallero, u alpskom kraju Valtellina.[2] Udaljen je 129 km sjeveroistočno od regionalnog centra Milana.
Historija uredi
Sodrio je izrastao iz rimskog kastruma Sundrium. Za ranog srednjeg vijeka, nakon propasti Langobardskog Kraljevstva, Sodrio je podpao pod vlast Svetog Rimskog Carstva. Između 1310. i 1335. grad se upleo u borbe između Gvelfa i Gibelina iz obližnjeg Coma, te u sukob s Milanom koji je završio tako da je grad podpao pod vlast milanskih Viscontija. Između 16. vijek i 18. vijeka gradom vlada Siva liga iz susjednog švicarskog kantona Graubündena, sve do pobune iz 1620. kada se Valtellina otrgla od švicarske vlasti. Nakon Napoleonovog prodora na Apeninski poluotok, grad je u sastavu Cisalpinske Republike, a nakon njegova pada u sastavu Kraljevstva Lombardija-Venecija.
Znamenitosti uredi
Najveća znamenitost Sondrija je njegov stari zamak Castello Masegra[2] koji je danas pretvoren u historijski muzej.
Privreda i transport uredi
Sondrio je trgovački i poljoprivredni centar gornjeg toka rijeke Adde, kraja znanog kao Valtellina.[2] Poznat je po svom vinu Sassella i tkaninama od pamuka i svile.[2] Sondrio je zimski turistički centar iz kojeg vode žičare za poznata skijališta Bormio i Santa Caterina Valfurva. Preko Sondrija vode željeznički i cestovni putevi za Švicarsku (preko poznatih alpskih prijevoja Tirano i Passo del Bernina), te put za Južni Tirol preko prijevoja Passo dello Stelvio.[2]
