Simeon Zloković
1911. 1990. Simeon (svetovno Ljubomir Zloković; Bijela, 7. april 1911 — Karlovac, 27. novembar 1990) je bio episkop Srpske pravoslavne crkve.
| Simeon (Zloković) | |
|---|---|
| 1911. | april 1911. |
| Bijela | BijelaAustrougarska |
| 1990. | novembar 1990. |
| Karlovac | KarlovacSFRJ |
Svetovni život uredi
Episkop Simeon (svetovno: Ljubomir Zloković) rođen je 7. aprila 1911. godine u Bijeloj, Boka Kotorska. Bogosloviju je završio na Cetinju, a Bogoslovski fakultet u Beogradu. Po završetku studija u Beogradu odlazi u Berlin, gde do početka Drugog svetskog rata studira filozofske i bogoslovske nauke. Po povratku u zemlju biva postavljen za suplenta gimnazije u Jagodini, a zatim u Beogradu, nakon položenog profesorskog ispita, za veroučitelja u muškim gimnazijama i Drugoj trgovačkoj akademiji.
Monaški život uredi
Ljubomir Zloković se zamonašio se 8. marta 1940. godine u manastiru Rakovici, rukopoložen je u čin đakona 7. aprila, a u čin jeromonaha 21. novembra iste godine u Sabornoj crkvi u Beogradu. Sinđelom je postao 1945., a protosinđelom 1947. godine. Prilikom otvaranja Bogoslovije svetoga Save u manastiru Rakovici 1949. godine, Sveti arhijerejski sinod ga je postavio za starešinu ove škole, koju je on organizovao uz natčovečanske napore, i to u vreme progona Crkve i velike materijalne bede i namaštine.
Sa ovoga položaja, možda najtežeg u to vreme u Crkvi, izabran je 12. juna 1951. godine za episkopa gornjokarlovačkog. Posvećen je u Beogradu 29. jula iste godine.
Episkop Simeon došao je u potpuno razorenu eparhiju. U mnogim mestima ove nekada najveće eparhije Kalovačke mitropolije crkveni život je skoro potpuno zamro. Broj parohijskih sveštenika spao je na minimum, a veći broj hramova je bio u ruševinama. Ono što nije porušeno za vreme Drugog svetskog rata, porušeno je posle rata. Oko četrdeset hramova je u ovoj eparhiji porušeno od 1944. godine pa nadalje. Sve ovo nije obeshrabrilo smelog, odlučnog, vrednog i požrtvovanog episkopa Simeona da uz pomoć Srba iz inostranstva, naročito Amerike i Kanade, pristupi obnovi razrušenih hramova i sveopštoj obnovi Gomirja, jedinog manastira u eparhiji. Od 1951. do 1959. godine administrirao je Dalmatinskom eparhijom.
Episkop Simeon je još kao student pisao i objavljivao radove iz oblasti religiozne filozofije, a kasnije i iz istorije Srpske pravoslavne crkve.
Umro je 27. novembra 1990. godine u Karlovcu i sahranjen u grobnici episkopa Lukijana (Mušickog) na karlovačkom groblju. Na 20. godišnjicu upokojenja, poštujući njegov testament, posmrtni ostaci vladike Simeona su 28. novembra 2010. godine preneti u manastir Gomirje i sahranjeni u manastirskoj porti.
Od 2008. godine ulica Nova 25. u Busijama, prigradskom naselju Beograda, nosi ime po episkopu Simeonu Zlokoviću[1].
Reference uredi
- ↑ "Službeni list" 02/2008
Izvori uredi
- Sava Vuković: Srpski jerarsi Arhivirano 2013-12-02 na Wayback Machine-u
Spoljašnje veze uredi
| Prethodnik: Nikanor (Iličić) |
episkop gornjokarlovački 1951 — 1990. |
Nasljednik: Nikanor (Bogunović) |