Wikipedija

Rome: Total War

videoigra

Rome: Total War (direktan prevod: Rim: totalni rat) je, po oceni kritičara, veoma uspešna strateška igra,[1] zasnovana na dva igračka žanra — poteznoj strategiji i strategiji u realnom vremenu — u kojoj igrač preuzima kontrolu nad jednom od frakcija u kasnom periodu Rimske republike i ranom periodu Rimskog carstva (270. pne. — 14. n. e.). Igru je razvio studio „Creative Assembly“ i izdao 22. septembra 2004. godine.[2] Ovo je treća igra iz serijala Total War.

Rome Total War
Razvio Creative Assembly
Verzija 1.5
Datum(i) objavljivanja 22. septembar 2004. godine
Žanr(ovi) Taktika u realnom vremenu, potezna igra
Platforme Majkrosoft vindouz
Medijum CD - Original
DVD - Zlatno izdanje
Potrebne specifikacije sistema Windows 98SE/ME/2000/XP
1,0 GHz Procesor
256 MB RAM
2,9 GB na čvrstom disku
8x CD-ROM
64 MB DirectX 9.0b kompatibilna video karta
DirectX 9.0b kompatibilna 16-bitna zvučna karta
Način kontrole Tastatura, miš
Prethodnik /

Radnja uredi

Radnja igre počinje u vreme Rimske republike; igrač se nalazi u ulozi vođe jedne od tri vladajuće porodice:

Kao vođa ovih porodica igrač za cilj ima da proširi teritoriju u ime Rimske Republike, pri tome vodeći računa o ekonomiji, vojsci i razvijenosti svoje frakcije, kako bi igrač na kraju postao rimski car. Uspešan završetak neke od ovih kampanja omogućava (otključava) druge frakcije kao što su Kartaginjani, Germani, Gali i drugi.

Način igre uredi

Igra se sastoji iz dva glavna dela. Prvi deo je igranje na mapi u vidu poteza, a drugi deo su bitke, koje se igraju na posebnoj mapi-bojištu. Prvi deo igre uglavnom služi da se pomeraju vojske i druge jedinice, razvijaju gradovi i ekonomija i vodi diplomatija. [3]

Drugi deo igre su bitke. Kada igrač stupi u sukob sa neprijateljskom vojskom ili započne opsadu grada, igra se prebacuje na posebnu mapu, tj. bojište. Mapa je urađena u trodimenzionalnoj grafici, sa svim jedinicama i okruženjem.[3] Igrač može pobediti na dva načina; prvi način je eliminisanje svih protivničkih jedinica sa mape, a drugi način je prisiljavanje svih protivničkih jedinica na mapi u beg (ovo se može izazvati ubijanjem protivničkog vođe ili generala ili nanošenjem teškog udarca protivničkim jedinicama kao npr. juriš konjice u leđa protivnika). [3]

Pored ovih bitaka, postoje i pomorske bitke, koje obuhvataju bitke brodova. Za razliku od bitke na kopnu, ove bitke se ne mogu igrati na posebnim 3D mapama, već se njihov ishod automatski računa u zavisnosti od broja i jačine jedinica.[3] Takođe, sa pomorskim jedinicama se mogu blokirati neprijateljske luke, što može znatno uticati na njihovu ekonomiju i trgovinu.

Sve jedinice se prave u provincijama, tj. njihovim gradovima. Da bi igrač pokorio neku provinciju, mora da osvoji glavni grad provincije. Kad pokori neki grad, on može da gradi i unapređuje neke zgrade, poboljšavajući pri tom jedinice, otključavajući nove ili unapređujući ekonomiju. Da bi provincija ostala u posedu igrača, on mora da održava ekonomiju stabilnom, održavajući ljude u provinciji srećnim i čuvajući ih od drugih armija.[3] Postoji posebna opcija koja omogućava igraču da dozvoli računaru da upravlja gradom i porezima dok se on usredsređuje na druge aktivnosti.

Frakcije uredi

Igrač može preuzeti kontrolu nad frakcijom u jednom delu njene istorije. Postoji sedam grupa u koje su frakcije svrstane. Neke frakcije su dostupne po instaliranju igre, neke se mogu otključati prelaženjem kampanje, a neke se ne mogu igrati (mogu se igrati samo putem izmene fajlova u samom instalacionom direktorijumu igre, ali ovo najčešće dovodi do mnogih grešaka pri učitavanju i raznih bagova).

Rimljani uredi

Postoje tri rimske frakcije koje se mogu igrati: Julijevci, Brutovci i Scipioni. Pored ovih tu je i Senat koji se ne može igrati (osim u delu Istorijske bitke u bici kod Askula). Senat u početnoj fazi igre daje igraču određene zadatke, za čije izvršenje igrač biva nagrađen, a u kasnijoj fazi igre Senat predstavlja glavnu prepreku igraču koji pretenduje da postane rimski imperator.[3]

Iako su u jednom savezu, sve frakcije osim Senata nemaju gotovo nikakvog kontakta između sebe.[3] Gotovo nikada ne pomažu jedna drugoj osim ako se armija ili flota ne nalaze u istom radijusu neke bitke. Ovo je možda zato što na početku igre u mini filmovima sve tri strane govore o međusobnoj mržnji.

Sve tri strane dobijaju misije od senata (uglavnom su to misije vezane za zauzimanje neke provincije, blokiranje luke ili diplomatske misije) koji posle svakog završenog zadatka obično nagradi igrača: novom jedinicom, novcem ili povećanjem popularnosti u Senatu.[3] Postoje i neki zadaci Senata koji su upereni protiv interesa igrača: ako se igračeva vojska nalazi na teritoriji neke rimske ili druge provincije koja nije njegova, Senat mu daje zadatak da napusti u određenom roku tu provinciju. Ukoliko ne ispuni nalog Senata, to može negativno uticati na njegovu reputaciju.[3]

Senat brine o nekoliko stvari. Pre svega to je diplomatija prema ostalim narodima i ponekad govori igraču da ispuni neke diplomatske dužnosti kao što je zaključivanje sporazuma o trgovini. Druga stvar je popularnost ostalih rimskih porodica. Ako neka porodica izvršava zadatke Senata onda njena popularnost raste i eventualno članovi porodice dobijaju zvanja u Senatu.[3] Treća i najvažnija stvar je popularnost porodica među Rimljanima. Rimski narod voli osvajače. Što više igrač osvaja teritorija, njegova popularnost raste među narodom. Vremenom, ako popularnost postane prevelika Senat će od igrača zatražiti samoubistvo lidera frakcije.[3] Igrač ima dve opcije, da prihvati ili da odbije. Prihvati li Senat će ga tolerisati još nekoliko godina i onda ponovo zatražiti istu stvar. Ako odbije onda dolazi do rimskog građanskog rata. Isto igrač može izazvati građanski rat ako dobije dovoljno popularnosti i napadne sam Rim.[3]

Rimska vojska se uglavnom zasniva na jakoj pešadiji i slaboj konjici u poređenju sa drugim narodima. Rimske reforme vojske se zasnivaju na Marijevim reformama vojske. U igri do reforme rimske vojske dolazi kada igrač stekne mogućnost da gradi Ogroman grad (engl. Huge City), što se događa najčešće pre istorijskog datuma ovih reformi 107. pne. Ovim reformama mnoge rimske jedinice zamenjuju vrlo prepoznatljive jedinice kao što su legije i dostupne su neke formacije kao što je kornjača (testudo).[3]

Pošto ima tri frakcije, svaka frakcija počinje u drugom vremenskom periodu, ima svoje tipove hramova i svoje gladijatore koji mogu učestvovati u bici.

  • Brutovci počinju na jugu Apeninskog poluostrva i moraju da se bore protiv Grka na istoku, ali mogu i da se bore protiv Egipćana na jugu. Takođe mogu da regrutuju gladijatore velite (engl. Velites) i da grade hramove posvećene Marsu, Merkuru i Junoni.[3]
  • Scipioni počinju u centralnim krajevima Apeninskog poluostrva. Oni moraju da se bore protiv Kartaginjana, Numidijaca i Egipćana. Takođe mogu da regrutuju gladijatore murmilo (engl. Murmillo) i da grade hram Neptunu, a kada se hram konačno izgradi Scipioni dobijaju priliku da grade specijalne brodove.[3]

Varvari uredi

Varvarske frakcije imaju svoje prednosti i mane. Za razliku od civilizovanih frakcija oni ne mogu da grade gradske bedeme od kamena i ne mogu da grade bolje puteve od običnih. Najvažnije je to da ne mogu da grade više od tri gradska nivoa, za razliku od pet nivoa kod civilizovanih frakcija, ali, zbog ovoga, oni se mnogo brže razvijaju od drugih frakcija i prave velike jedinice. Varvarske armije su nedisciplinovane i oslanjaju se na brutalnu snagu i svoju brojčanu nadmoć. Varvarska pešadija je jaka u poređenju sa pešadijama drugih frakcija.

Varvarske frakcije su:

  • Gali (može se otključati) imaju velike teritorije većinom u današnjoj Francuskoj, severnoj Italiji i centralnoj Španiji. Gali imaju dobre mačevaoce i strelce, ali malo konjice. Sve ovo Gale svrstava u osnovnu varvarsku frakciju.[3]
  • Germani (može se otključati) počinju u severoistočnoj Galiji i delu Britanije, na teritoriji današnjih Nemačke i Holandije. Germansku pešadiju čine snažne, ali i nedisciplinovane jedinice, uključujući i jedinu varvarsku jedinicu koja se može organizovati u formaciju falange. Pored toga, Germani raspolažu moćnom gotskom konjicom i različitim jedinicama koje rukuju sekirama. Specijalnu jedinicu čine ratnici poznati kao berzereci. Pod komandom kompjutera oni običnu zauzmu teritorije od današnje Holandije do severne Rusije, ponekad zauzmu i teritorije Skitije.[3]
  • Hispanija (ne može se otključati) igru započinje na Iberijskom poluostrvu. Oni kontrolišu današnji Portugal i svu Španiju osim severoistočnog i južnog dela koji je pod kontrolom Gala, odnosno Kartagine. Hispanija je frakcija koja ima elemente i Karatagine i običnih varvara. Imaju solidnu pešadiju među kojima se izdvajaju skutari (lat. scutarii, srp. štitonoše) koji prvo bacaju koplja, a zatim jurišaju u bitku naoružani kratkom mačem gladijusom, oružjem koje sami su Rimljani kasnije usvojili. Takođe imaju i još poneku jedinicu kartaginskog porekla, ali su im konjica i strelci malobrojni.[3]
  • Dakija (ne može se otključati) je teritorija na prostoru današnje Rumunije. Dačani imaju veoma laku i brzu pešadiju na koju se oslanjaju u ranim fazama igre. Takođe zajedno sa Skitima su jedina varvarska frakcija kojoj je dozvoljeno da gradi opsadne sprave.[3]
  • Skiti (ne može se otključati) su narod sastavljen od konjanika naoružanih lukom i strelama. Istorijski gledano, u vreme kada je hronološki smešten početak igre Skiti su već bili neznatno pleme, dok su dominantno mesto među stepskim narodima preuzeli Sarmati. U samoj igri Sarmati se pojavljuju isključivo u vidu teške konjice koju je moguće koristiti kao najamnike. Skiti u igri kontrolišu velike teritorije oko današnje Rumunije, Ukrajine i deo Belorusije.[3]

Grci uredi

Grčke države se mogu naći na istočnom delu Mediterana, većinom na Balkanu i oko Anadolije (moderna Turska). Grci imaju veoma jaku pešadiju na uštrb konjice, strelaca i drugih vidova pešadije. Takođe, grčka pešadija može da formira falangu, veoma jaku formaciju koja je gotovo nesavladiva.[3]

  • Grčki gradovi (može se otključati) iznenađujuće počinju svaku igru sa nekoliko teritorija u samoj Grčkoj. Imaju ukupno pet gradova. Prva dva su u Grčkoj (bez Atine, nju kontroliši pobunjenici), jedan na Siciliji, jedan u Maloj Aziji i jedan na ostrvu Rodosu. Njihova vojska se uglavnom sastoji od hoplita kao pešadija, dobrih strelaca i relativno slabe konjice.[3] Takođe mogu regrutovati spartanske hoplite koji su jedna od najboljih jedinica u svetu, ali njihov skučena formacija je loša, jer su veoma ranjivi od strane strelaca i kopljanika. Zbog svoje razbacanosti, grčki gradovi predstavljaju ranjivu frakciju koju napadaju Scipioni, Brutovci i Makedonci, tako da je njihov uspeh teško dostižan. Grci imaju hramove posvećene Artemidi, Atini, Afroditi i boginji pobede Niki.[3]
  • Makedonci (ne može se otključati) je frakcija koja je slična Grčkoj s tim što ima jaču konjicu. Glavninu makedonske vojske čine hopliti, kopljanici i teška konjica, među kojima su i heteri koji su bile elitne jedinice pod vođstvom Aleksandra Velikog lično. Oni obično započinju na istočnoj i severnoj obali Egejskog mora i obično se bore protiv Grka, Tračana, Dačana, a kasnije i protiv Rimljana.[3]
  • Seleukidsko carstvo (može se otključati) slično kao i Makedonci, imaju dobru pešadiju i brzu konjicu (i hetere takođe). Ali pored ovoga oni mogu da regrutuju i tkz. skitske ratne kočije, ratne slonove, katafrakte i legionare po uzoru na rimske. Samim tim, ova frakcija ima najrazličitiji spektar jedinica. Teritorija Seleukida predstavlja uzak pojas od od egejske obale do Bliskog istoka. Međutim, Seleukidi se nalaze uklješteni između nekoliko frakcija i pod vođstvom kompjutera kombinacija napada Egipta, Ponta i Jermenije ih gotovo uvek uništi, pre nego što carstvo razvije jače jedinice.[3]
  • Trakija (može se otključati) je grčko-varvarska država koja kombinuje grčke i varvarske jedinice. Tračani igru počinju na zapadnoj obali Crnog mora, na teritoriji današnje Bugarske i Rumunije. Kao druge grčke i varvarske frakcije i ova frakcija ima lošu konjicu.[3]

Egipćani uredi

Egipat je relativno jaka frakcija koja dominira istočnim delom mape, pod vođstvom kompjutera. Njihovi neprijatelji su: Partija, Seleukidsko carstvo, Jermenija, i Numidija.

  • Egipćani (može se otključati) se nalaze u dolini reke Nil, današnji Kipar, Izrael i Jordan. Egipatske trupe su uglavnom lako naoružane zbog veoma vrelog egipatskog podneblja. Dok, istorijski gledano, helenistički Egipat je imao uglavnom sličnu vojsku kao Makedonija, u igri Egipat ima uglavnom strelce, kopljanike koji mogu formirati falangu i različite tipove ratnih kočija. Kad je pod kontrolom kompjutera Egipat obično napadne Seleukidsko carstvo i postane dominantna sila u regiji. Sa Rimljanima se obično suočavaju tek pred kraj igre. Egipćani mogu da izgrade nekoliko vrsta hramova posvećenim bogovima Ra, Izidi, Setu, i Horusu.

Afrika uredi

Afričke frakcije se uglavnom sastoje od jake konjice i pre svega jakih ratnih slonova. Sve frakcije imaju veoma slabu pešadiju što u bitkama donosi dosta problema, jer kada se bore sa nekim ko ima jaku pešadiju kao npr. Scipioni onda se moraju osloniti na slonove ili konjicu.

  • Kartagina(može se otključati) ima veoma dobru konjicu i ratne slonove, dobru i raznorodnu pešadiju. Nedostatak kvalitetnije pešadije je veliki hendikep kada dolaze u sukob sa Rimljanima koji su im glavni neprijatelji. Teško naoružanu pešadiju dobijaju tek kasnije u igri. Počinju igru u današnjem Tunisu sa kolonijama na Iberijskom poluostrvu, Siciliji i Sardiniji. Kartagina je veoma bogata frakcija i često može da unajmi plaćenike kako bi otklonila svoj hendikep. Kada je pod kontrolom kompjutera ova frakcija gotovo nikad ne napada i zauzima teritorije, već je napadnuta ponekad od strane Numiđana ili Rimljana i obično bude uništena sredinom igre.[3]
  • Numiđani (ne može se otključati) Ova frakcija ima veoma jaku laku konjicu, dobre strelce i kopljanike. Njihove jedinice su uvek u prednosti kada se bore u pustinjama i mogu obučiti svoje sopstvene verzije legionara. Oni drže sve teritorije u Severnoj Africi koje nisu pod kontrolom Kartagine ili Egipta.

Istočne frakcije uredi

Istočne frakcije predstavljaju velike države kojima nisu vladali Dijadosi, naslednici Aleksandra Makedonskog. Njihove vojske se uglavnom sastoje od teške konjice i loše pešadije. Na formiranje drugih tipova jedinica uticala su osvajanja Aleksandra Velikog (koja prethode događajima u igri nekih pedesetak godina)

  • Partija (može se otključati) poseduje specijalnost koja leži u teškoj konjici, kao što je persijska konjica ili strelci na konjima. Dok je konjica veoma jaka, pešadija je lošeg kvaliteta što dovodi do poteškoća prilikom opsade grada. Istorijski Parćani su naseljavali krajeve u centralnoj Aziji istočno od Kaspijskog mora. U igri je isto tako, ali oni takođe naseljavaju teritorije severno od Kaspijskog mora. Partijsko carstvo se u igri veoma teško širi, jer je pod stalnim napadima Egipta, Jermenije, Ponta i Seleukida. Ironično deluje da, iako uvodne scene potenciraju bogatstvo Parćana, prvih nekoliko poteza su u finansijskom pogledu veoma teški. Parćani mogu napraviti samo jedan tip hrama posvećen Zaratustri.
  • Jermenija (ne može se otključati) je jedina istočna frakcija kojoj ne nedostaje pešadija. Imaju takođe jaku konjicu, kasnije mogu razviti jake strelce i mogu imati svoju sopstvenu kopiju legionara. Teritorija se nalazi u planinama u današnjoj istočnoj Turskoj, Jermeniji i Gruziji.
  • Pont (ne može se otključati) je grčko-istočna frakcija sa grčkim imenima, bogovima i sličnim jedinicama. Imaju jaku konjicu, brzu pešadiju i veoma dobre strelce. Pont je u stvari druga po jačini frakcija u istočnom delu karte, odmah posle Egipta. Ona započinje igru u istočnom i srednjem delu Male Azije i poseduje neke grčke kolonije.

Pobunjenici uredi

Pobunjenici su posebna frakcija u igri. Oni su posebni, jer se ne mogu kompletno uništiti i njihove armije se mogu pojaviti bilo gde na mapi. Oni ne mogu da sarađuju, već je svaka armija za sebe odgovorna. U zavisnosti od toga gde se nalaze, pobunjenici se dele na nekoliko grupa: razbojnici i pirati (Brigands and Pirates), begunci i oslobođeni robovi (Deserters and Freed Slaves), nezavisna kraljevstva i pobunjenički gradovi (Independent Kingdoms and Rebel Cities), Amazonke (Amazon Rebels), gladijatorska buna (Gladiator Uprising), judejski fanatici (Judean Zealots), helotska buna (Helot Uprising).

Porodica uredi

Svaka vladarska porodica neke frakcije ima svoje porodično stablo. Porodica je sastavljena od vladara, njegove žene, njihove dece, uključujući i prestolonaslednika, njihovih parova i praunuka vladara. Samo muška deca se mogu kontrolisati, kad postanu punoletni (sa 16 godina) i imaju „punu“ ulogu u frakciji. Kada dostignu punoletstvo, oni mogu da budu stacionirani u provincijama, da učestvuju u bitkama ili unajmljuju plaćenike i prave osmatračnice ili tvrđave. Kako bi se dobili novi generali, frakcija može uraditi sledeće:

  • Rođenje sina (kako je napomenuto iznad, on mora biti punoletan).
  • Udaja princeze za nekog generala van porodice.
  • Usvajanje se može izvršiti na dva načina. Prvi je da se kapetan koji je bio pobednik u nekoj bici usvoji i postane punopravni član porodice. Drugi način je da neko iz porodice predloži za usvajanje. Ovo je korisno jer se može izabrati najbolji general sa dobrim sposobnostima.
  • Potplaćivanjem generala sa diplomatom. Novi general se usvaja i postaje punopravni i ravnopravni član porodice, ali je njegova odanost novoj frakciji slabija nego kod ostalih članova porodice.

Svaka frakcija može i da izgubi generala i to na jedan od sledećih načina:

  • Potplaćivanjem (ne mogu se potplatiti vođe frakcija i njihovi naslednici)
  • Smrću usled starosti.
  • Atentatom.
  • Smrću usled bolesti.
  • Od kuge.
  • Smrću u bici.
  • Pobunom; kada se general nalazi u gradu koji se pobunio, onda on može poginuti u pobuni.
  • Smrt na moru (ako se nalazi u floti tokom pomorske bitke, ako flota bude uništena i general i sve jedinice umiru takođe).

U slučaju smrti u muških i ženskih članova, porodica igrača dobija poruku.

Ako u nekoj bici igrač nema generala, onda on dobija kapetana koji ga zamenjuje. Ista stvar se dešava i na moru. Vojska bez generala se može potplatiti, ali ona se potplaćivanjem gubi sa mape, osim ako frakcija koja ju je potplatila ima isti tip vojske.

Svaki general može sticati nove sposobnosti na razne načine. Ako, na primer, general pobedi u bici, onda se njegova komandna sposobnost povećava. Dobijanje novih sposobnosti može imati i pozitivne i negativne posledice. Svaki general može dobiti i novog slugu, koji, u zavisnosti od svog posla, može povećati sposobnosti generala. Svaki general može imati do osam slugu i oni se mogu razmenjivati između svih generala, ali samo ako se nalaze u istoj vojsci ili gradu.

Agenti uredi

Postoje tri vrste agenta: špijuni, diplomate i atentatori. To su specijalne jedinice koje se mogu koristiti za različite vrste zadataka. Oni mogu da idu po drugim teritorijama (savezničkim, neutralnim i protivničkim), bez slanja poruke igraču od senata da napusti tuđu teritoriju. Oni, kao i generali, mogu da stiču ili gube reputaciju i da imaju svoje sluge, koje mogu da se razmenjuju, ali samo sa agentima istog tipa.

  • Špijuni se mogu regrutovati kad grad dobije drugi nivo trgovačke strukture. Oni služe za prikupljanje podataka o armijama i gradovima. Oni se mogu infiltrirati u grad i prikupljati podatke o vojsci i strukurama koje se u njemu nalaze. Špijun koji se infiltrira u grad povećava šanse da se otvore kapije tokom napada (što je više špijuna infiltriralo grad, to su veće šanse da kapije budu otvorene). Takođe, kada se nalaze u sopstvenoj vojsci ili gradu, oni povećavaju sigurnost grada ili vojske, jer mogu otkriti druge špijune ili ubice. Špijuni mogu biti ubijeni pri pokušaju da se infiltriraju u vojsku ili grad, ili biti otkriveni kad su se već infiltrirali. Takođe, mogu ih ubiti ubice.
  • Diplomate zaključuju razne ugovore, kao što su trgovina, informacije o mapi ili prekid rata. Oni mogu da pokušaju da potkupe neprijateljske armije ili gradove. Mogu da pregovaraju sa svim jedinicama, osim sa špijunima i ubicama.
  • Ubice služe da ubijaju neprijateljske civilne i vojne funkcionere. Oni mogu biti ubijeni tokom pokušaja ili otkriveni od strane telohranitelja, što može pogoršati odnose sa frakcijom.

Plaćenici uredi

Plaćenici su posebne jedinice koje može da regrutuje samo general i samo na mapi kampanje. Neki plaćenici se mogu regrutovati samo u jednoj regiji, dok su drugi dostupni u svim regijama. Plaćenici imaju mnoge prednosti, ali i mnoge mane. Oni su obično veoma efikasni u regiji gde su regrutovani i u bližoj okolini. Mane plaćenika su te što se njihovi gubici ne mogu nadoknaditi obukom kao što je to slučaj sa redovnim vojnim jedinicama, već samo regrutovanjem novih plaćeničkih jedinica i njihovim spajanjem. Mogu se spajati samo plaćeničke jedinice istog tipa. Takođe imaju nizak moral s obzirom da su plaćeni i velike su šanse da tokom bitke počnu da beže u strahu. Kada igrač zauzme grad, ako ima plaćenike njegov plen od osvajanja grada će se smanjiti, jer će plaćenici uzeti svoj deo. Plaćenici se obično upotrebljavaju kada treba da se brani tvrđava na nekoj strateškoj tački ili kada treba da se izvrši inverzija. General koji regrutuje plaćenike dobija novog potčinjenog - plaćeničkog kapetana (eng. mercenary captain).

Istorijske bitke uredi

Rome: Total War pruža igraču priliku da odigra nekoliko istorijskih bitaka. Igrač obično preuima kontrolu nad brojčano slabijom ili gubitničkom armijom i mora da se potrudi da bi pobedio. Bitke koje se mogu odigrati su:

Istorija izdavanja uredi

Demo igrice je izdan 24. avgusta 2004. godine i dostupan je da se skine na zvaničnom sajtu. Demo se sastoji bitke kod Trebije gde igrač uzima ulogu Hanibala.

Pre objavljivanja same igre, endžin koji je korišćen u igri upotrebljen je od strane BBC-ja u njihovom istorijskom serijalu „Presudne bitke“ Decisive Battles za 3D prikaz istorijskih bitaka.[4] i Time Commanders na kanalu BBC 2, gde su početnički igrači pokušavali da ponove antičke bitke. Igrački endžin je često korišćen u televizijskim serijama istorijskog karaktera.

Originalna muzika iz igre je napravljena od strane Džefa van Dika, koji je dobio Bafta nagradu. Njegova žena Anđela van Dik otpevala je vokale u nekim od pesama; Anđela je takođe napisala tekst za pesmu Divinituskoja je kompletno na latinskom jeziku. Prema oceni kritičara najbolja je pesma Forever koju su napisali Džef i Anđela zajedno. Pesma je u početku trebala da bude puštana u glavnim meniju, ali se pušta na kraju kampanje tokom prikazivanja zahvalnica.

Nagrade i kritika uredi

Rome: Total War je kritikovana i nagrađivana na mnogim igračkim sajtovima i u mnogim časopisima. Kritike su uglavnom bile pozitivne i zato je igra proglašena za najbolju stratešku igru u 2004. godini. Igrački sajt Game Rankings dao je ovoj igri prosečnu ocenu 91,7 % sa 65 detaljnih pregleda, od kojih su 48 imali prosek 90 %.[5]

  • PC Gamer - (UK): 5 u listi najboljih kompjuterskih igara „95 %“
  • IGN- Na listi najboljih igara svih vremena zauzela je visoko 5 mesto, po oceni urednika.[6]
  • PC Gamer (SAD): Proglašena ja najboljom strateškom igrom 2004. godine po oceni urednika.
  • GameSpot: Proglašena za najbolju stratešku igru u 2004. godine po oceni urednika.
  • E3: Najbolja strateška igra
  • X-Play: 5 od 5
  • PC Powerplay: 95 %

Ekspanzije uredi

Rome Total War: Barbarian Invasion uredi

Glavni članak: Rome Total War: Barbarian Invasion

Rome Total War: Barbarian Invasion je prva ekspanzija koja je izdata 27. septembra 2005.godine. Igra je zasnovana na padu Rimskog carstva, pred sam dolazak varvarskih hordi sa istoka. Pored novih jedinica i frakcija, u igri se prvi put pojavljuju takozvani nomadski narodi, narodi koji počinju sa velikom vojskom, ali bez svoje teritorije. Takođe, u ovoj igri religija ima veći značaj.[7]

Rome: Total War: Alexander uredi

Glavni članak: Rome: Total War: Alexander

Rome: Total War: Alexander je druga ekspanzija izdata 19. juna 2006. godine. Ova ekspanzija prati period za vreme osvajanja Aleksandra Velikog. Ova ekspanzija ima samo 8 frakcija, što je znatno manje od njenih prethodnika. Može se igrati samo sa jednom frakcijom, Makedoncima. Mapa je izmenjena tako što su prikazane srednje i južne teritorije Azije i deo Mediterana.[8]

Modifikacije uredi

Rome: Total War se smatra jednom od igara gde se vrlo lako mogu menjati mapa, izgled jedinica i jačina. Zbog ovoga, mnogi mali razvojni timovi su napravili svoje sopstvene verzije ove igre, sa istim ili drugačijim dešavanjima. Najpopularniji su:

  • Europa Barbarorum: smatra se najrealističnijom igrom, sa latinskim imenima i još većom mapom.[9]
  • Rome: Total Realism: najpopularnija modifikacija. Ona ima znatno veću mapu od obične, sa mnogo više teritorija i većim brojem novijih jedinica.[10]

Reference uredi

  1. ↑ „The Creative Assembly”. Arhivirano iz originala na datum 2009-05-25. Pristupljeno 2009-05-01. 
  2. ↑ „The Creative Assembly”. Arhivirano iz originala na datum 2009-06-03. Pristupljeno 2009-05-01. 
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 3,23 3,24 3,25 3,26 3,27 3,28 Game spot review.
  4. ↑ John Gaudiosi, Rome: First a Game, Now on TV, Wired (05.17.04).
  5. ↑ Rome: Total War Reviews Arhivirano 2009-02-01 na Wayback Machine-u, Game Rankings. Dobavljeno dana 20. svgusta 2008.
  6. ↑ „IGN: Top 25 PC Games of All Time”. Dan Adams, Steve Butts, Charles Onyett. 16. 03. 2007.. Pristupljeno 29. 10. 2007. 
  7. ↑ Gamespot, (en) http://www.gamespot.com/pc/strategy/rometotalwarexpansion/index.html?tag=similargames;title;1[mrtav link] Game spot review and guide
  8. ↑ Gamespot, (en) http://www.gamespot.com/pc/strategy/rometotalwaralexander/index.html?tag=similargames;title;3[mrtav link] Game spot review and guide
  9. ↑ Official site, (en)http://www.europabarbarorum.com/features.html
  10. ↑ Official site, (en) http://www.rometotalrealism.org/index-2.html Arhivirano 2009-03-08 na Wayback Machine-u

Spoljašnje veze uredi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Rome:_Total_War&oldid=41567480