Rodolfo Graziani
Rodolfo Graziani (Filettino, 11. august 1882. – Rim, 11. januar 1955.) bio je feldmaršal Armije Kraljevine Italije, visoki državni funkcioner i jedan od najvjernijih pristalica Benita Musolinija.[1]
| Rodolfo Graziani | |
|---|---|
 | |
| Biografski podaci | |
| Datum rođenja | 11. august 1882 |
| Mjesto rođenja | Filettino, Kraljevina Italija |
| Datum smrti | 11. januar 1955. |
| Mjesto smrti | Rim, Italija |
| Nacionalnost | Talijan |
| Vojna karijera | |
| Čin | Feldmaršal |
| Ratovi | Drugi italijansko-abesinski rat Prvi svjetski rat Drugi svjetski rat |
| Vojska | Armija Kraljevine Italije |
| Rod vojske | Pješadija |
Biografija uredi
Prije Prvog svjetskog rata službovao je kao oficir Armije Kraljevine Italije u Eritreji, Libiji i Tripolitaniji. Graziani je sudjelovao u Prvom svjetskom ratu kao kapetan, da bi 1918. kao vrlo mlad bio unaprijeđen u pukovnika. Njegov uspon bio je vezan uz fašizam pa je od 1930. do 1934. bio komandant talijanskih snaga u Libiji.[1] Nakon tog je postavljen za guvernera Talijanske Somalije što je obavljao od 1935. do 1936. Nakon tog je postavljen za podkralja Etiopije (1936.-1937.), gdje se proslavio korištenjem bojnih otrova protiv lokalnih pobunjenika, za što je 1938. nagrađen položajem počasnog guvernera Talijanske Istočne Afrike.[1]
Kad je izbio Drugi svjetski rat ponovno je vraćen u vojsku kao komandant talijanskih snaga u Libiji. Tu se nije proslavio jer je neuspješno napadao Britanske snage u Egiptu gdje ga je u bitkama vođenim između decembra 1940. i februara 1941. teško porazio general Archibald Wavell, zbog čega je smjenjen sa položaja.[1]
Nakon Kapitulacije Italije 8.septemba 1943. Armija Kraljevine Italije se podjelila na dva dijela, Graziani je pobjegao na sjever i pridružio se Musoliniju i njegovoj Talijanskoj Socijalnoj Republici u čijoj je vladi bio ministar obrane sve do kraja rata 8. maja 1945.[1]
Nakon rata je 1950. osuđen na 19 godina zatvora zbog kolaboracije, ali je iste godine pušten je na slobodu. Nešto kasnije postaje jedan od lidera talijanskih neofašista,[1] od 1953. do 1954. bio je predsjednik ITalijanskog socijalnog pokreta Movimenta.
