Ptolemej II
Ptolemej II Filadelf (grč. Πτολεμαῖος Φιλάδελφος, 309. pne. – 246. pne.), bio je kralj Ptolemejskog Egipta u periodu 283. do 246. godine pne. Bio je sin osnivača Ptolemejske dinastije Ptolemeja I Sotera i Berenike od Egipta. Njegova vladavina se često navodi kao zlatno doba Ptolemejskog Egipta, s obzirom da je Egipat postao najveća pomorska sila Istočnog Mediterana, a njegov dvor bio jedno od središta kulturnog života tadašnjeg antičkog svijeta.
| Ptolemej II Filadelf | |
|---|---|
|
| |
| Datum rođenja | 309. pne. |
| Datum smrti | 246. pne. |
| Titula | Kralj Egipta |
| Period | 283. pne.—246. pne. |
| Prethodnik | Ptolemej I Soter |
| Naslednik | Ptolemej III Euerget |
| Poreklo | |
| Dinastija | Ptolemejidi |
| Otac | Ptolemej I Soter |
| Majka | Berenika I |
| Porodica | |
| Supružnik | Arsinoja I Arsinoja II |
| Deca | Ptolemej III Euerget Lizomah Berenika |
Vladavina uredi
Ptolemej II Filadelf je počeo svoju vladavinu kao ko-regent sa njegovim ocem Ptolemejem I Soterom od 290. pne. do 283. pne. Egipat je bio umešan u nekoliko ratova za vreme njegove vladavine. Magas iz Kirene je započeo rat sa njegovim polubratom 274. pne., i seleukidski kralj Antioh I Soter (Soter u prevodu znači spasitelj), je napao uskoro, za vreme Prvog sirijskog rata. Dve ili tri godine rata su usledile.
Egipćani su nizali pobedu za pobedom što ih je učinilo neospornom pomorskom silom u istočnom Mediteranu. Njegova flota (od 112 brodova) je važila za najjaču pomorsku opsadnu jedinicu ikada. Osiguravši pristup primorskim gradovima njegove imperije Ptolemej II Filadelf je proširio ptolemejsku sferu preko Kiklade do Samotrake, i luke i obalne gradove Kilikije Trakeje, Pamfilije, Licije i Karije.
Pobeda koju je makedonski kralj Antigon II Gonata izvojevao kod Kosa (između 258. i 256. pne.) nije dugo ometala ptolemejsku dominaciju nad Egejskim morem. U Drugom sirijskom ratu sa Seleukidskim kraljevstvom, pod Antiohom II Teosom (posle 260. pne.), Ptolemej je neprekidno gubio na primorju Male Azije i pristao je na mir koji je bio uslovljen venčanjem Antioha i Ptolemejeve ćerke Berenike (250. pne.)
