Pedro I od Kastilje
Pedro I od Kastilje (Burgos, 30. august 1334. - Montiel, 23. mart 1369.) poznat i pod imenima Pedro Okrutni (španjolski: Pedro el Cruel) i Pedro Pravedni (Pedro el Justiciero) bio je monarh Kraljevine Kastilje od 1350. sve svoje smrti 1369.[1] Pedra su njegovi onovremeni neprijatelji optuživali za monstruoznu okrutnost, ali su ga kasniji pisci rehabilitirali i smatrali samo za revnosnog izvršitelja pravde.[2]
| Pedro I od Kastilje | |
|---|---|
| |
| Dekapitacija Pedra na minijaturi | |
| Kralj Kastilje | |
| Vladavina | 1350. - 1369. |
| Prethodnik | Alfonso XI od Kastilje |
| Nasljednik | Enrique II od Kastilje |
| Supruga | María od Padilla Blanche Burbonska Juana Castro |
| Djeca | Constanza od Kastilje Isabel od Kastilje (između ostalih).... |
| Otac | Alfonso XI od Kastilje |
| Majka | María od Portugala |
| Rođenje | 30. august 1334. Burgos |
| Smrt | 23. mart 1369 Montiel |
Biografija uredi
Pedro je imao samo 15 godina kad je naslijedio svog oca Alfonsa XI, pa je francuski kralj Jean II u tom vidio sjajnu priliku da Kastilju pridobije za savez protiv Kraljevine Engleske u Stogodišnjem ratu. Savez je sklopljen 1352., na osnovi njega se Pedro 1353. morao oženiti sa Blanche, kćerkom burbonskog kneza Pierra. Pedru je to teško palo, jer je bio strasno zaljubljen u prekrasnu Maríju od Padille, koja je ne samo što mu je bila ljubavnica, već najvjerojatnije i zakonita supruga sve do 1361. kad je umrla. Zbog tog je napustio Blanche odmah nakon vjenčanja, ali je tim potezom razorio dogovoreno francusko-kastilijansko savezništvo.[2]
Pedro se i na vlastitom dvoru morao suočiti sa brojnim neprijateljima, među inima i od vlastite vanbračne polubraće , na čelu s Enriqueom Trastamara (budući Enrique II). On je da bi dobio podršku za svoje aspiracije na kastiljski tron, proglasio sebe braniteljem plemićkih prava i privilegija protiv rastuće moći krune. Nakon što je poveo nekoliko pobuna koje je Pedro energično ugušio, tako da nakon njih Enrique nije postao nimalo popularniji, zaključio je da mu je najbolje pobjeći u Francusku, što je i uradio 1356. i uz francusku pomoć probati srušiti svog polubrata.[2]
Između 1356. - 1366. Pedro je bio u ogorčenom ratu sa Krunom Aragona, čiji je kralj Pedro IV podržavao Enriquea II. Tokom tog rata Pedro je izvojevao brojne pobjede protiv Aragona, tako da simpatizeri Dinastije Trastámara nisu uspjeli potkopati lojalnost stanovnika Kastilje prema njemu. Zbog tog su 1365. francuski kralj Charles V, papa Urban V. i sam Pedro IV kako bi spasili Aragon od poraza, angažirali francuske najamnike na čelu sa Bertrand du Guesclinom, da odu u Španjolsku i svrgnu s trona Pedra i instaliraju Enriquea II, što su oni i napravili.[2]
Svrgnuti Pedro pobjegao u Gaskonju (Akvitaniju) i zatražio pomoć od Engleza, savez je sklopljen 22. juna 1362. Nakon tog je 3. aprila 1367. Edward Crni Princ sa svojom vojskom u bitci kod Nájera teško porazio snage Enriquea II, pa se Pedro vratio na tron i nastavio vladati. Zbog tog je Charles V dao Enriqueu daleko više vojnika za invaziju na Kastilju.[2]
Uslijedio je dugi građanski rat, na kraju je Pedro poražen u bitci kod Montiela i pogubljen po nalogu vlastitog polubrata.[2]
Izvori uredi
- ↑ „Pedro I de Castilla” (španjolski). Nubeluz. Arhivirano iz originala na datum 2019-06-04. Pristupljeno 4.6. 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 „Peter, king of Castile” (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 4.6. 2019.
Vanjske veze uredi
- Pedro I de Castilla Arhivirano 2019-06-04 na Wayback Machine-u (es)
| Prethodnik: | Kralj Kastilje (1350. - 1369.) | Nasljednik: |
| Alfonso XI od Kastilje | Enrique II od Kastilje |