Partenije I Carigradski

Partenije I (grčki: Παρθένιος Α΄) je bio vaseljenski patrijarh Carigrada od 1639. do 1644. godine.

Dolazak Partenija na mjesto patrijarha je označio privremenu stabilizaciju Patrijaršije, na koju je u prethodne dvije decenije značajno uticala eskalacija sukoba katolika i protestanata u Evropi, a koji se, preko ambasadora na osmanskom dvoru odrazio i na vrh carigradske pravoslavne crkve. Partenije je na mjesto patrijarha stupio 1. jula 1639. godine, nedugo nakon smjene svog prethodnika Kirila II Kontaresa, koji se smatrao prvakom pro-katoličke frakcije.

Pod Partenijevim vodstvom je 1641. godine održan sinod na kome je pravoslavna crkva ustvrdila vlastiti nauk o transupstancijaciji, pojasnivši time razlike sa naukom Katoličke crkve. Sljedeće godine je održan Sinod u Jašiju na kome su osuđena kalvinistička i druga protestantska učenja kao nespojiva sa pravoslavljem, a čime je pravoslavna crkva konačno odredila svoj stav prema protestantizmu. Partenijevo stolovanje je, pak, označio i spor sa aleksandrijskim patrijarhom Nikiforom oko crkvi na Sinaju.

Izvori

Ovaj članak uključuje tekst Parthenius I of Constantinople iz OrthodoxWiki koji je licenicran pod CC-BY-SA i GFDL.

Religijske titule
Prethodi: Kiril II Kontares	carigradski patrijarh 1639–1644	Slijedi: Partenije II