Pašnjak

Pašnjak je površina zemljišta koja se koristi za prehranu i uzgoj stoke, najčešće ispašom.

Pregled

Pašnjacima u užem smislu su priloženi trakt poljoprivrednog zemljišta, uzgoj domaće stoka, kao što su konji, goveda, ovce ili svinja. Vegetacija pašnjaka, sastoji se uglavnom od trava, uz učešće mahunarki i drugih zeljastih biljaka.

tokom ljeta, za razliku od livada koje se ne zatravljuju ili se koriste za ispašu tek nakon što se pokose za dobijanja sijena za ishranu životinja (stočna hrana). Na njim uzgajaju se ovace i goveda na suhim terenima i u nastojanju da se razvije intenzivno mljekarstvo. Za upravljanje pašnjavcima važni su tip zemljišta, minimalna godišnja temperatura i padavine.

Osim tvorničkog farmerstva, što podrazumijeva najintenzivniji oblik gajenja biljki za hranjenje domaće stoke, pašnjak je glavni izvor hrane za preživare. Pašnjačka ishrama dominira u stočarstvo u zemljama gdje je sijanje i/ili berba usjeva teška ili nedostupna, kao što je u sušnim ili planinskim područjima. Tu se uzgajaju vrste goveda, ovaca, kamila, koza, antilopa, jakova i drugih lokalnih preživara koju su pogodne za oskudnije terene i vrlo rijetko uzgajanih biljaka. U vlažnijim područjima, pašnjacima za ispašu upravlja se preko velikog globalnog prostora slobodnih pašnjaka i za organsku proizvodnju. Određene vrste pašnjaka putem evolucije prilagođavaju se metabolizmu pojedinih životinja, a njihovo đubrei oplođuje zemljište pa više generacija može dovesti do toga da pašnjaci u kombinaciji sa preživarima u biti postaju sastavni dio određenog ekosistema.

Podjela

Prema

pašnjaci se mogu podeliti na:

• planinske ("suvati");
• nizijske.
• nka razlikujemo:

• prirodni pašnjak — obrastao prirodnim biljnim pokrivačem (razne trave i korovi);
• veštački pašnjak — nastao zasejavanjem deteline i raznih vrsta trava.

Panoramska slika

Goveda na pašnjaku kod grada Hradec nad Moravicí u Češkoj Šleskoj.

Drugi nazivi pašnjaka

Za pašnjak se u srpskohrvatskom jeziku upotrebljavaju i riječi paša, pasište i pašnik, a za javne pašnjake mera, meraja (u krajevima u kojima se upotrebljava mnogo turcizama) te gmajna (gmajda, gmajina, gmanja; u krajevima koji su nekad bili u sastavu Austro-Ugarske).

Vidi još

• Stočarstvo
• Livada

Pašnjak na Wikimedijinoj ostavi

Literatura

• Mastilo, Natalija (2005): Rečnik savremene srpske geografske terminologije, Geografski fakultet, Beograd
• RMS, Klaić