Nikola Sekulić
Nikola Sekulić Bunko (Šibenik, 6. veljače 1911. – Zagreb, 1. ožujka 2002.), pravnik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Hrvatske i narodni heroj Jugoslavije.
| NIKOLA SEKULIĆ BUNKO | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 6. 2. 1911. |
| Mesto rođenja | Šibenik Austro-Ugarska |
| Datum smrti | 1. 3. 2002. (dob: 91) |
| Mesto smrti | Zagreb Hrvatska |
| Profesija | pravnik |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Narodni heroj od | 27.XI. 1953. |
Biografija uredi
Rođen je 16. II. 1911. godine u Šibeniku, u težačkoj porodici. Poslje završene osnovne škole upisao se u gimnaziju u Šibeniku. Godine 1929. upisao se na Pravni fakultet u Zagrebu. Djelovao je u ilegalnim akcijama protiv Šestojanuarske diktature, koje je organizirala Komunistička partija Jugoslavije (KPJ). Zbog svoje aktivnosti, 1931. godine postao je član KPJ.
Sudjelova je u osnivanju Mjesnog komiteta KPJ u Šibeniku i radu partijske organizacije. Krajem 1932. i početkom 1933. godine, izvršena je policijska provala u kojoj je, među ostalima, bio uhapšen i Nikola. Pred sudom u Šibeniku bio je osuđen na 22 meseca robije. Nakon izdržane kazne, Sekulić je nastavio studij i dalje se baveći partijskim radom. Godine 1936. u još jednoj policijskoj provali, ponovo je bio uhapšen proveo tri mjeseca u istražnom zatvoru. Nakon toga je oslobođen optužbe i pušten. Iste godine je završio Pravni fakultet i potom vršio advokatsku pripravničku praksu u Šibeniku i Biogradu na Moru.
Godine 1939. otišao je u Zagreb, ali mu je tamošnja policija uskratila boravak i naredila izgon iz grada. Nakon toga se zaposlio u Beogradu, gde je ostao do 6. IV. 1941. godine. Tamo je pokušao uspostaviti vezu s partijskom organizacijom, ali nije uspeo da se aktivno uključi u partijski rad, jer je provjeravanje njegove aktivnosti dugo trajalo.
Nakon kapitulacije Jugoslavije vratio se u Šibenik, gde je nastavio sa partijskim radom i pripremama za oružani ustanak. Nakon što je nakratko bio uhapšen od italijanske okupacione vlasti, povukao se u ilegalnost. Bio je član Gradskog komiteta KPH, a potom i Okružnog komiteta KPH za sjevernu Dalmaciju. U VIII. mj. 1941. godine, Okružni komitet ga je poslao na terenski rad u Bukovicu.
Godine 1942., Sekulić je postao sekretar Okružnog komiteta KPH za sjevernu Dalmaciju. Nakon kapitulacije Italije 1943, postao je član Oblasnog komiteta KPH za Dalmaciju. Nakon toga je uskoro otišao na otok Vis. Godine 1944, postao je načelnik OZN-e za Hrvatsku.
Poslje rata je bio član Politbiroa Centralnog komiteta KPH od 1947. do 1963. godine. Član Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije bio je od 1952. do 1978, a član Predsjedništva SKJ od 1965. do 1967. godine. Sudjelovao je na zasjedanju svih posljeratnih kongresa SKJ i SKH.
Vršio je i mnoge društveno-političke funkcije:
- ministar pravosuđa u Vladi NR Hrvatske od 1947. do 1949. godine
- ministar narodnog zdravlja Hrvatske od 1949. do 1950. godine
- potpredsjednik vlade i predsjednik savjeta za zakonodavstvo Hrvatske od jeseni 1950. do IV. mj. 1951. godine
- ministar-predsjednik Savjeta za zakonodavstvo i član Izvršnog vjeća do XII. mj. 1953. godine
- potpredsjednik Sabora NR Hrvatske od 1954. do 1963. godine
- predsjednik Prosvjetno-kulturnog vijeća Savezne skupštine Jugoslavije od 1963. godine
- predsjednik Ustavnog suda Hrvatske od 1967. do marta 1975. godine
- predsjednik Ustavnog suda Jugoslavije od 1975. godine
- Bio je zastupnik Sabora SR Hrvatske u svim sazivima od 1946. do 1963. i poslanik u Saveznoj skupštini od 1963. do 1967. godine. Bio je i član Savjeta federacije, član Glavnog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Hrvatske i Saveznog odbora SSRN Jugoslavije.
Od 1963. godine bio je i predsjednik Univerzitetskog saveta u Zagrebu, predsednik Saveta instituta „Ruđer Bošković“ u Zagrebu, predsednik Odbora nagrade „Vladimir Nazor“ i predsednik Odbora za nagradu „AVNOJ-a“. Od 1967. godine bio je direktor časopisa „Socijalizam“, organa CK SKJ.
Umro je 1. III. 2002. godine u Zagrebu. Sahranjen je na zagrebačkom groblju Mirogoj.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine, Ordena narodnog oslobođenja i ostalih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.
Izvori uredi
- Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina