Muhamed I od Granade
Muhamed I od Granade punim imenom Abu Abdulah Muhamed ibn Jusuf ibn Nasr ili Ibn al-Aḥmar (-, 1231. - Granada, 22. januar 1272.[1](ili) 1273.[2]) bio je emir Emirata Granada od 1238. do 1272. / 1273. Poznat je kao osnivač Nasridske dinastije i po nadimku al Galib biállah (Božji pobjednik).[1]
| Muhamed I | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Portret Muhameda sa crvenim štitom | |
| Emir Granade | |
| Vladavina | 1238. - 1272. (ili) 1273. |
| Prethodnik | - |
| Nasljednik | Muhamed I od Granade |
| Djeca | Muhamed II od Granade |
| Puno ime | |
| Abu Abdulah Muhamed ibn Jusuf ibn Nasr | |
| Dinastija | Nasridi |
| Rođenje | 1231. |
| Smrt | 22. januar 1272. / 1273. Granada |
Biografija uredi
Proglašen je sultanom u Arjoni, još kao dijete 1232. godine. Iskoristio je poraz Almohada u Bitci kod Las Navas de Tolosa 1212. i proširio svoju vlast na Jaén, Porcunu, Córdobu, Guadix i Bazu.[1]
Nakon što je kralj Kastilje i Leona Fernando III zauzeo Cordobu potpisao je primirje sa njim u januaru 1236. Slijedeće godine iskoristio je nezadovoljstvo stanovnika Granade poreznom politikom Ibn Huda i u maju 1237. preuzeo vlast u gradu, a nakon tog 1238. u Almeriji (pritom je ubijen Ibn Hud) i u Malagi.[1]
Muhamed I je nakon smrti Ibn Huda postao lider andaluzijskih Maura, uspio je konsolidirati svoju vlast u Granadi, ali je istovremeno trpio i poraze. Njegovu Arjonu je 1244. zauzela Kastilja koja je istovremeno opsjedala i Jaén kog je i zauzela 1246. Zbog tog je sklopio sporazum sa Fernandom III kog je priznao za svog vazalnog gospodara. Sporazum mu je omogućio dvadeset godina relativnog mira, jer se njime riješio i aragonskih prijetnji.[1]
Iako je bio vazal postavio je temelje za prosperitet Granade, primajući brojne muslimanske izbjeglice iz Seville, Valencije i Murcije.[2] Poznat je i kao inicijator izgradnje Alhambre.[2]
Kao Fernandov vazal sudjelovao je sa svojim vojnicima u opsadi Seville 1248. Istovremeno je ispod žita pomagao svojoj subraći u vrijeme velikog ustanka andaluzijskih Maura protiv Alfonsa X, koji je prethodnih godina anektirao Cádiz, Jerez i Nieblu. Pored tog primao je u svoje trupe fanatične sjevernoafričke dobrovoljce i dogovarao savezništvo sa marokanskim kalifima[1]
Što se tiče religije, Mauhamed I se od kad je postao emir Granade počeo strogo pridržavati Malikijskog mezheba, isprva je za svog islamskog vođu priznavao abasidske kalife, nakon tog između 1239.-1242. almohadiske iz Marakeša , a zatim hafsidske iz Tunisa.[1]
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- The Nasrid Dynasty (1232 – 1492) Arhivirano 2020-10-22 na Wayback Machine-u (es)
| Prethodnik: | Emir Granade (1238. - 1272/1273.) | Nasljednik: |
| - | Muhamed II od Granade |