Modica
Modica (sicilijanski: Muòrica, latinski: Mutica, Motyca) je grad u talijanskoj provinciji Ragusa, u regiji Sicilija od 54 332 stanovnika.[1]
Modica
Comune di Modica | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 36°44′N 14°46′E / 36.733°N 14.767°E | |
| Država |  Italija
|
| regija | Sicilija |
| provincija | Ragusa |
| Vlast | |
| - gradonačelnik | Antonino Buscema |
| Površina | |
| - Ukupna | 290 km² [1] |
| Visina | 296 [1] |
| Stanovništvo (2008.) | |
| - Grad | 54 332 [1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 97015 |
| Pozivni broj | 0932 |
| Službena stranica www.comune.palazzoloacreide | |
| Karta | |
  Modica | |
Modica je zajedno sa još 7 gradova iz regije Val di Noto (Caltagirone, Noto, Palazzolo Acreide, Ragusa, Scicli, Catania i Militello in Val di Catania) uvršten 2002. na UNESCO- vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi, kao izvrstan primjer dobro očuvanih kasnobarkonih gradova iz 18. vijeka.[2]
Geografske karakteristike uredi
Modica leži na jugoistoku Sicilije, u unutrašnjosti u brdima masiva Monti Iblei na nadmorskoj visini 296 m.[1]
Historijski centar grada podijeljen je na gornji (Modica Alta) i donji grad (Modica Bassa). Oni se uzdižu iznad kanjona riječica Ianni Mauru i Pozzo dei Pruni (sada natkrivenih), koji nešto niže formiraju rijeku Fiumara di Modica. Njen kanjon danas premošćuje vijadukt autoputa Catania - Ragusa. Nakon katastrofalnih poplava 1902. tok rijeke je reguliran, pa je u njezinoj kotlini podignut novi dio grada. U davnoj prošlosti u strmim liticama kanjona postojali su brojni pećinski stanovi, uklesani u mekom vapnencu.[1]
Historija uredi
Modica je bila drevno sikulsko naselje koje su grčki kolonisti zvali Μότυκα (Motika). Nju su osvojili Rimljani za vrijeme Prvog punskog rata - 241., zajedno s cijelom Sicilijom. Za rimskih vremena prvo je bila civitas decumana (naselje podčinjenih), a kasnije civitas stipendiaria.[1]
Za vrijeme vladavine normanskog kralja Roger II. u prvoj polovici 12. vijeka, Modica je postala sjedište grofovije, i kao takva imala je političku važnost i za aragonskih vladara u 14. vijeku.[1] Nakon tog postala je feud dinastije Chiaromonte, a nakon njih Cabrera; a od 1480. - 1755. Henríquez-Cabrera.[1]
Modica je prestala biti feudalni posjed 1816. iste godine je postala administrativni centar distrikta u Intendaturi Sirakuza, kako je tad Sicilija bila podjeljena. A od 1860. do 1926. bila je sjedište okruga.
| Kasnobarokni gradovi regije Val di Noto | |
|---|---|
 Svjetska baština – UNESCO | |
 | |
| Italija | |
| Registriran: | 2002. (26. zasjedanje) |
| Vrsta: | Kulturno dobro |
| Mjerilo: | i, ii, iv, v |
| Ugroženost: | no |
| Referenca: | UNESCO |
Znamenitosti uredi
Historijski centar Modice ima još i danas izgled kakav je bio u 18. vijeku.
Najveće atrakcije Modice su barokna katedrala San Giorgio obnovljena nakon potresa 1693. i crkve San Pietro, San Francesco di Paola (koja ima očuvanu gotičku sakristiju) i Chiesa del Carmine.
Pored sakralnih grad ima puno svjetovnih objekata; Castello dei Conti, Palazo Mercedari (u kojoj je danas muzej i biblioteka) i Teatro Garibaldi
Privreda uredi
Modica je centar plodnog poljoprivrednog kraja u kom se uzgaja duhan, masline, agrumi, grožđe i bademi. Uzgajaju se i goveda i svinje.[1]
Modica ima i nešto prehrambene industrije u kojoj se proizvodi ulje, vino, slatkiši i konzerve. Pored tog ima i pogona strojarske i drvne industrije.[1]
-
-
Kupola San Giorgia -
-
Palača Tedeschi
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- Službene stranice grada Arhivirano 2012-05-09 na Wayback Machine-u (it)
- Modica na portalu Trecani enciclopedia Italiana (it)