Mihail Kalinjin
Mihail Kalinjin (rus. Mihaíl Ivánovič Kalínin; 19. novembar 1875 — 3. jun 1946) bio je boljševički revolucionar, učesnik Oktobarske revolucije, predsednik Ruske SFSR i potom predsednik novoproglašenog Sovjetskog Saveza od 1922. do 1946. godine. Od 1926. godine do smrti bio je član Politbiroa SKP(b) i jedan od ljudi iz najužeg Staljinovog kruga.
| Mihail Kalinjin | |
|---|---|
.jpg) | |
| Rođenje | 19. 11. 1875. Vjerhnaja Trojica, Tver, Rusko Carstvo |
| Smrt | 3. 6. 1946. (dob: 57) Moskva, Ruska SFSR, SSSR |
| Nacionalnost | Rus |
| Poznat/a po | predsjednik SSSR |
| Politička partija | Boljševici, Komunistička partija |
| Vjeroispovijest | nema (ateist) |
| Suprug/a | Katarina Lorberg |
Biografija uredi
Rođen je 19. novembra u selu Vjerhnaja Trojica u Tverskoj guberniji. Osnovnu školu završio je u rodnom selu[1] i posle toga se ubrzo preselio u Sankt Peterburg, gde se 1895. zaposlio kao metalski radnik. Godine 1898, postao je član Ruske socijaldemokratske radničke partije.[2] Tokom revolucije 1905. godine, radio je u Centralnom sindikatu metalskih radnika.[2] Od početaka je bio pripadnik boljševičke frakcije pod vođstvom Lenjina unutar RSDRP.
Bio je uhapšen 1916. zbog političkih aktivnosti, ali je pušten iz zatvora nakon Februarske revolucije 1917. godine. Posle toga se priključio Petrogradskom sovjetu i sarađivao u izdavanju „Pravde“. U jesen 1917. godine, petrogradska Duma ga je izabrala za gradonačelnika Petrograda.[2] Godine 1919, bio je izabran za člana Centralnog komiteta RKP(b).
Nakon smrti Sverdlova, Kalinjin ga je nasledio na mestu predsednika Sveruskog centralnog izvršnog komiteta, odnosno predsednika sovjetske Rusije. Kalinjin je ostao na ovoj funkciji sve do kraja Drugog svetskog rata.
Nakon smrti Lenjina 1924. godine, Kalinjin se priključio Staljinovoj frakciji unutar partije.[2] pa je tokom borbi za vlast u dvadesetim godinama i Velikoj čistki tokom tridesetih godina dvadesetog veka ostao na poziciji predsednika Prezidijuma Sovjetskog Saveza.
Kalinjin je otišao u penziju početkom 1946. godine i iste godine je umro u Moskvi. Ispraćen je uza sve državne počasti, a telo mu je sahranjeno u Kremaljskoj nekropoli.
Još za života, tri grada su dobila ime po njemu: Tver, Koroljov i Kengisberg. Danas još samo poslednji nosi ime Kalinjingrad.
Reference uredi
- ↑ Branko Lazitch and Milorad M. Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern: New, Revised, and Expanded Edition. Stanford, CA: Hoover Institution Press, 1986; pp. 204-205.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Jackson, George; Devlin, Robert (eds.), Dictionary of the Russian Revolution. Westport, CT: Greenwood Press, 1989; pp. 295-296.