Marijan Stilinović
Marijan Stilinović (Sv. Nedelja, kod Samobora, 27. novembar 1904. – Zadar, NR Hrvatska, 6. decembar 1959), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik FNR Jugoslavije i NR Hrvatske.
| Marijan Stilinović | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Marijan Stilinović | |||||||
| Mesto rođenja | Sv. Nedelja, kod Samobora Austrougarska | ||||||
| Datum smrti | 6. 12. 1959. (55 godina) | ||||||
| Mesto smrti | Zadar, NR Hrvatska FNR Jugoslavija | ||||||
| Profesija | društveno-politički radnik | ||||||
| Član KPJ od | pre rata | ||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||
| U toku NOB-a | politički komesar Treće operativne zone Hrvatske | ||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije | ||||||
| Odlikovanja |
| ||||||
Biografija uredi
Rođen je 27. novembra 1904. godine u Sv. Nedelji kod Samobora. Školovao se u Ogulinu i Zagrebu.
Period Kraljevine uredi
Po svršetku Velikog rata, kao šesnaestogodišnjak postaje član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Zbog učešća u radu organizacije „Crvena pravda“ bio je 1921. godine prvi put osuđen.
1920-ih je studirao režiju u Glumačkoj školi u Zagrebu. Povremeno je radio kao pomoćni režiser i spiker na zagrebačkoj Radio-stanici. Sarađivao je u ilegalnoj „Borbi“ i „Radničkoj štampi“. Bio je drug i saborac ubijenih sekretara SKOJ-a Zlatka Šnajdera i Janka Mišića. Godine 1929. je uhapšen kao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) i osuđen od Suda za zaštitu države na tri godine robije, a 1933. na deset godina.
Drugi svetski rat uredi
Avgusta 1941. godine, učestvovao je u bekstvu iz zatvora u Sremskoj Mitrovici s grupom političkih zatvorenika-komunista, nakon čega se priključio Prvom fruškogorskom partizanskom odredu. Iste godine u Srbiji, u oslobođenom Užicu, postao je član redakcije „Borbe“, da bi zatim u toku Narodnooslobodilačke borbe vršio razne vojne i političke funkcije. Bio je politički komesar Treće operativne zone Hrvatske, većnik AVNOJ-a i ZAVNOH-a, te glavni urednik lista „Naprijed“. Godine 1943. bio je teško ranjen u Slavoniji i jedva ostao živ, zbog čega je bolovao do smrti.
Posleratni period uredi
Posle rata bio je glavni urednik „Borbe“, predsednik Komiteta za škole i nauku FNRJ, ambasador u Pragu i Buenos Ajresu, od 1952. do 1956. godine zastupnik u Saboru NR Hrvatske, pa poslanik Savezne skupštine.
Umro je 6. decembra 1959. godine u Zadru.
Spisi uredi
Pisao je memoarske i publicističke spise, od kojih su neki štampani posle njegove smrti. Neki od njih su:
- „Sumrak u Pragu“, Zagreb 1952.
- „Zagreb kroz stoljeća“, Zagreb 1961.
- „Ratni dnevnik“, Zagreb 1965.
- „Bune i otpori“, Zagreb 1969.
Odlikovanja uredi
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja.
Vidi još uredi
Literatura uredi
- Enciklopedija Jugoslavije (knjiga osma). „Jugoslavenski leksikografski zavod“, Zagreb 1971. godina.