Magister Militum
Magister militum ("vođa vojnika", doslovno prevedeno) je bio čin korišćen u kasnom Rimskom carstvu od vremena Konstantina Velikog. Magister militum označava najčešće visokog vojnog oficira koji je nakon cara vrhovni zapovjednik vojske na nekom području. Tijekom 5 vijeka titula magister militum se de facto spojila s modernom titulom premijera, a osobe koje su je imale preuzimaju upravljanje Rimskim carstvom dok se carevi u Zapadnom rimskom carstvu nalaze u njihovoj potpunoj kontroli tako da su vršili jedino ceremonijalne poslove i izbor novog magister milituma nakon smrti osobe koja je taj posao obavljala do svoje prirodne ili nasilne smrti.
| Drevni Rim | |||
 Članak je dio serije: | |||
|
| |||
| Periodi | |||
|---|---|---|---|
| Rimsko Kraljevstvo 753. pne. – 510. pne. Rimska Republika | |||
| Redovni magistrati | |||
|
| |||
| Izvanredni magistrati | |||
|
| |||
| Titule | |||
Imperator
| |||
| Institucije i pravo | |||
| |||
|
Druge države |
Najpoznatiji od tih moćnih magister milituma-premijera su bili Stilihon, Flavije Aecije i Ricimer koji zajedno vladaju 53 od zadnje 82 godine Zapadnog rimskog carstva
Osim osnovne titule magister militum koja je vredila za cijelo područje carstva postojale su i njene "slabije" verzije koje su se dodjeljivale samo za upravljanje određene pokrajine.
Spisak Magistri Milituma uredi
- Flavije Bauton
- 352-355: Klaudije Silvan
- 389-394: Arbogast
- 394-408: Stilihon
- 410s-421: Konstancije III
- 433-454: Flavije Aecije
- 455: Avit
- 455-456: Remistus
- 456-472: Ricimer
- 472-473: Gundobad
- 475-476: Orest