Louis Juchault de Lamoricière
Louis Juchault de Lamoricière (5. septembar 1806., Nantes - 11. septembar 1865., Prouzel / Departman Somme) bio je francuski oficir i političar, koji se naročito istakao u okupaciji i kolonizaciji Francuskog Alžira.[1]
| Louis Juchault de Lamoricière | |
 Louisov portret | |
| Biografija | |
|---|---|
| Ime pri rođenju | Christophe Louis Léon Juchault de Lamoricière |
| Datum rođenja | 5. septembar 1806. |
| Mesto rođenja | Nantes (Prvo Francusko Carstvo) |
| Datum smrti | 11. septembar 1865. |
| Mesto smrti | Prouzel (Departman Somme) (Drugo Francusko Carstvo) |
| Narodnost | Francuz |
| Diploma sa | École polytechnique |
| Mandat(i) | |
| Ministar rata | |
| 29. jun 1848. — 20. decembar 1848. | |
| Ambasador u Rusiji | |
| 1849. — | |
| Guverner Francuskog Alžira | |
| 1. septembar 1845. — 6. jul 1847. | |
uredi  |
|
Biografija uredi
Nakon školovanja pridružio se francuskim Inženjercima 1829. Godinu dana kasnije 1830. poslan je u Alžir kao kapetan lakog pješadijskog puka (Zuava), tamo se istakao 1833. u formiranju Arapskog biroa (Bureaux arabes) koji je trebao koordinirati akcije u francuskim arapskim kolonijama. Nakon uspješne vojne kampanje i zauzimanja Constantina strelovito je napredovao, 1837. dobio je čin pukovnika 1837., nakon tog 1840. general majora a 1843. generala divizije. Jedno kraće vrijeme u nedostatku predsjednika od 1845. vršio je dužnost generalnog guvernera Francuskog Alžira.[1]
U međuvremenu je gradio političku karijeru i u domovini - 1846. izabran je kao poslanik Departmana Sarthe u Francuski parlament. U njemu se istakao kao predlagatelj plana leberalne a ne vojne kolonizacije Alžira, jer je bio zabrinut ratom protiv domicilnih Arapa, upozoravajući da će to dovesti do njihova istrebljenja i pretvoriti Alžir u neplodnu pustoš umjesto bogate i korisne kolonije.[1]
Jedno kratko vrijeme 1848. bio je ministar rata, nakon tog je poslan u Carsku Rusiju gdje je bio ambasador.[1]
Kao istaknuti protivnik Napoleona III i njegovih carskih ambicija uhapšen je 1851. nakon Državnog udara i protjeran iz zemlje. Povratak u domovinu omogućen mu je 1857. pa se vratio u vojsku. Uz privolu francuskih vlasti angažirao se na strani Papinske Države protiv Garibaldija i vojske Pijemont-Sardinije.
Komandirao je papinskom vojskom ali se nakon poraza 1860. kod Castelfidarda od snaga Pijemont-Sardinije vratio u zemlju, u kojoj je u anonimnosti i umro.[1]
