Lazar Latinović
Lazar Latinović (Kolunić, kod B. Petrovca, 15. mart 1915 — Beograd, 31. decembar 2006), učesnik Španskog građanskog rata, društveno-politički radnik SFRJ i predsednik Udruženja španskih boraca i prijatelja.
| LAZAR LATINOVIĆ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Mesto rođenja | Kolunić, kod B. Petrovca Austrougarska | ||
| Datum smrti | 31. 12. 2006. (91 godina) | ||
| Mesto smrti | Beograd Srbija | ||
| Profesija | društveno-politički radnik | ||
| Član KPJ od | 1938. | ||
| Učešće u ratovima | Španski građanski rat Drugi svetski rat | ||
| Odlikovanja |
| ||
Biografija uredi
Rođen je 14. marta 1915. godine u selu Kolunić, kod Bosanskog Petrovca. Posle završetka Trgovačke akademije u Banjoj Luci, 1936. godine je otišao u Prag, gde je upisao Ekonomski fakultet.
Zajedno sa grupom jugoslovenskih studenata, među kojima su bili: Ratko Pavlović Ćićko, Branko Krsmanović, Veljko Vlahović, Lazar Udovički, Mirko Kovačević, Marko Spahić, Ivan Turk, Ivo Vejvoda, Ahmet Fetahagić i drugi, januara 1937. godine, otišao je u Španiju gde se u redovima Internacionalnih brigada borio za odbranu Španske republike i protiv fašizma. Najpre se nalazio u bataljonu „Dimitrov“ 15. internacionalne brigade, a potom u antitenkovskoj bateriji „Petko Miletić“. Učestvovao je u bitkama na Harami, Brunete, Aragon, Ekstramadura, Teruel i Levante. Ranjavan je dva puta. Dobio je čin kapetana Republikanske armije i postao komandir svoje baterije. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1938. godine.
Februara 1939. godine, posle pada Barselone i poraza Španske republike, zajedno sa drugim borcima Internacionalnih brigada, odlazi u Francusku. Tokom boravka u Francuskoj nalazio se u logorima Sen Siprijen i Girs i vojnom zatvoru u Bordou i Pou. Zbog političkog rada u logorima i organizovanja raznih manifestacija, zajedno sa Vjećeslavom Cvetkom i Ivanom Tripinom, sredinom 1940. godine, je izveden je pred Vojni sud, koji ih je osudio na šest meseci zatvora. Pošto im je u kaznu uračunat boravak u pritvoru, pušteni su oktobra 1940. godine.
Posle izlaska iz zatvora, uspeo je da se prebaci u Marsej, gde se priključuje Pokretu otpora. Istovremeno, je radio i na povratku jugoslovenskih španskih boraca iz francuskih logora u Jugoslaviju. Posle dve godine, ilegalno je prešao u Švajcarsku, gde je radio na organizovanju jugoslovenskih antifašista. Potom se 1944. godine ponovo vratio u Francusku gde je, uz pomoć Pokreta otpora i američke armije, organizovao prebacivanje oko 1.500 Jugoslovena iz Švajcarske u Jugoslaviju, radi uključivanja u Narodnoslobodilačku vojsku. Krajem 1944. godine, pre završetka rata, počinje diplomatsku karijeru kao generalni konzul i vojni izaslanik u Marseju.
Posle oslobođenja Jugoslavije, 1945. goidne, vratio se u domovinu i nastavio rad u diplomatskoj službi. Godine 1948. imenovan je na položaj ministra savetnika u ambasadi u Parizu, a sledeće godine na istu funkciju u Moskvi, gde je ostao do 1950. Potom je bio ambasador Jugoslavije u Briselu, Tokiju (1955 — 1959), Buenos Ajresu (1961—1965) i Stokholmu (1967—1970), gde je završio svoju diplomatsku karijeru. Po povratku u zemlju, do penzije je radio u Saveznoj skupštini, kao savetnik za međunarodne odnose.
Bio je jedan od osnivača Udruženja španskih boraca Jugoslavije, čiji je predsednik postao 1999. godine.
Umro je 31. decembra 2006. godine u Beogradu, kao poslednji učesnik Španskog građanskog rata, koji je živeo na teritoriji bivše Jugoslavije.
Nosilac je nekoliko stranih i domaćih odlikovanja, među kojima su Orden bratstva i jedinstva i Orden zasluga za narod. Godine 2006, povodom obeležavanja sedamdesete godišnjice početka Španskog građanskog rata i osnivanja internacionalnih brigada, španski kralj Huan Karlos ga je odlikovao Ordenom za građanske zasluge.
Literatura uredi
- Vojna enciklopedija (knjiga peta). Beograd 1973. godina.
- Jugoslovenski savremenici - Ko je ko u Jugoslaviji. „Hronometar“, Beograd 1970. godina.