Laura Veccia Vaglieri
Laura Veccia Vaglieri (Rim, 1893. – Rim, 1989), italijanska historičarka, orijentalistkinja, islamologinja, arabistkinja i profesorica na Orijentalnom univerzitetu u Napulju.
| Laura Veccia Vaglieri | |
|---|---|
.jpg) L. Veccia Vaglieri (desno) i V. Vacca (centar) | |
| Rođenje | 1893. Rim, Kraljevina Italija |
| Smrt | 1989. (dob: 95–96) Rim, Italija |
| Nacionalnost | Italijanka |
| Obrazovanje | Univerzitet Sapienza u Rimu |
| Zanimanje | historičarka, orijentalistkinja, islamologinja, arabistkinja, profesorica |
| Poslodavac | Orijentalni institut u Rimu Orijentalni univerzitet u Napulju |
Biografija uredi
Veccia Vaglieri je rođena 1893. u Rimu u ondašnjoj Kraljevini Italiji. Bila je kćer poznatog arheologa Dantea Vaglierija (1865–1913) i u ranoj dobi upoznala se s arapskom kulturom i islamom. Arapski jezik svladala je na rimskom Univerzitetu Sapienza gdje joj je radio otac. Predavači su joj bili istaknuti arabisti C. Schiaparelli i I. Guidi. U početku istraživačke karijere fokusirala se na odnose Italije i Magreba, ali kasnije se počela interesirati i za historiju Iraka, Palestine, Sirije, Arabije i Jemena. Nakon kratke studije o tuniskom običajnom pravu (1917) za italijansko kolonijalno ministarstvo, godine 1925. napisala je Apologia dell'Islamismo, utjecajnu knjigu koja je kasnije prevedena na arapski, engleski, francuski, indonezijski, norveški, njemački, perzijski i turski jezik. Radila je na rimskom Orijentalnom institutu osnovanom 1921. i pisala je za časopis Oriente Moderno, a poslije je prešla na Orijentalni univerzitet u Napulju.
Na kongresu evropskih muslimana u Ženevi 1935. primljena je kao jedina nemuslimanska sudionica, što je objašnjeno činjenicom da je u Napulju bila pomoćnica B. Barbiellinija Amideija. Na kongresu je održala govor na arapskom i pohvalila je reforme italijanske kolonijalne politike na afričkim teritorijama, zbog čega je britanska diplomacija protestirala. Uoči Drugog svjetskog rata, održavala je tečajeve arapskog jezika mladima koji su bili željni širenja poslova na italijanskim kolonijalnim područjima. Godine 1937. objavila je teorijsko-praktičnu gramatiku arapskog jezika u dva toma, koja je nekoliko decenija bila standardni udžbenik za ovaj jezik u Italiji. U poratnom periodu, njenim glavnim područjem istraživanja postala je srednjovjekovna islamska historija, posebno sukobi Omejada, šijita i haridžita. Pisala je enciklopedijske članke za drugo izdanje Encyclopaedia of Islam (EI2) i poglavlja za Cambridge History of Islam.
Opus uredi
- Testi giuridici relativi all' "inzāl" ed altri diritti "in re aliena" nella consuetudine Tunisina, Rim: Ministero delle colonie, 1917
- Apologia dell'Islamismo, Rim: Formiggini, 1925
- Grammatica teorico-pratica della lingua araba (2 toma), Rim: Istituto per l'Oriente, 1937
- Islàm, Napulj: Pironti & Figli, 1946
- Grammatica elementare di arabo, Rim: Istituto per l'Oriente, 1951
- Il conflitto ʿAlī-Muʿāwiya e la secessione khārigita riesaminati alla luce di fonti ibāḍite, Rim: Tipografia del Senato, 1952
- Traduzione di passi riguardanti il conflitto ʿAlī-Muʿāwiya e la secessione khārigita, Rim: Tipografia del Senato, 1954
- Storia degli Arabi (koautor: G. Tucci), Rim: Gherardo Casini, 1956
- L'Islam da Maometto al secolo XVI, Milano: Vallardi, 1963
Vanjske veze uredi
- (tr) Şakiroğlu, Mahmut H. (2012). "Veccia Vaglieri, Laura", İslâm Ansiklopedisi 42, str. 582-583.