Wikipedija

Kylie Minogue

australijska pjevačica, tekstopisac i glumica

Kylie Ann Minogue (Melbourne, Victoria, Australija, 28. maj 1968), takođe poznatija jednostavno kao Kylie, je australijska pjevačica, tekstopisac i glumica. Minogue je najprodavanija australijska umetnica svih vremena, sa preko 80 miliona prodatih ploča širom sveta. Postala je poznata pojavljujući se u australijskoj sapunici Neighbours, u kojoj je glumila dve godine. Od tada je započela karijeru kao umjetnik snimanja krajem 1980-ih, što joj je donelo veliki uspjeh i uglavnom pozitivne kritike na javnoj sceni. Kroz njenu karijeru Minogue je dobila nekoliko počasnih imena od evropske štampe kao što su „Princess of Pop“ („Princeza Popa“) ili „Goddess of Pop“ („Boginja Popa“). Iako je rođena i odgojena u Melbourneu u Australiji, Minogue živi i radi u Ujedinjenom Kraljevstvu od 1990-ih.

Kylie Minogue
Lični podaci
Ime po rođenjuKylie Ann Minogue
Datum rođenja28. 5. 1968. (1968-05-28) (dob: 55)
Mjesto rođenjaMelbourne, Victoria, Australija,
Zanimanjepjevačica, tekstopisac, glumica
Muzički rad
Period aktivnosti1979—danas
ŽanrPop, synthpop, dance-pop
InstrumentVokali
Diskografska kućaPWL (1987–1992)
Mushroom (1987–danas)
Decontruction (1994–1998)
Parlophone (1999–2016)
EMI (1999–2008)
Capitol (2002–2008)
BMG (2017–danas)
Ostalo
Službene stranicewww.kylie.com

Minogue je 1987. potpisala ugovor sa kućom PWL sa kojom je izdala svoj prvi studijski album Kylie. Preuzevši više kreativne kontrole nad svojom glazbom, Minogue je potpisala ugovor sa kućom Deconstruction Records, gdje je 1994. izdala album Kylie Minogue i 1997. album pod nazivom Impossible Princess, oba dobivši odlične kritike. Vraćajući se poznatijoj dance muzici, sklopila je ugovor sa kućom Parlophone i izdala album Light Years i singl „Spinning Around“ 2000. godine. Sljedeći album Fever iz 2001. godine je bio uspjeh u mnogim državama, uključujući i Sjedinjene Države, i postao njen najprodavaniji album do sada. Vodeći singl „Can't Get You Out of My Head“ postao je jedan od najuspješnijih singlova 2000-ih, prodavši se u više od pet miliona kopija.

Godine 2008. Minogue je dodelila titulu oficira Ordena Britanskog carstva za doprinos u muzici. Iste godine francuska vlada joj je dodelila titulu viteza francuskog Ordena umjetnosti i književnosti zbog doprinosa u francuskoj kulturi. Godine 2011. Minogue je nosilac počasne titule „Doktor Zdravstvenih Nauke“ Univerziteta Anglia Ruskin za njen trud u podizanju svesti o raku dojke. Iste godine na 25. godišnjicu dodele muzičkih nagrada ARIA, dobila je svoje počasno mjesto u ARIA dvorani slavnih.

Život i karijera uredi

1968–1986: Rani život i početak karijere uredi

Kylie Ann Minogue rođena je 28. maja 1968. godine u Melbourneu u Australiji.[1] Njen otac, Ronald Charles Minogue, australijanac je irskog porekla, dok je majka Carol Ann Jones poreklom iz Walesa.[2] Neposredno pred Kylieino rođenje, Ron je dobio posao računovođe koji je radio narednih nekoliko godina, dok je Carol radila kao profesionalna plesačica.[3] Kylie je najstarije od troje dece, njen mlađi brat, Brendan Minogue, radi kao snimatelj vijesti u Australiji, a njena mlađa sestra, Dannii Minogue, je takođe pjevačica i televizijska ličnost.[4] Porodica se često selila u različita predgrađa Melbournea kako bi mogli pokriti životne troškove, što je Minogue palo teško u detinjstvu. Usled nedovoljnih primanja, Ron je radio kao računovođa u porodičnoj auto-firmi dok je Carol radila kao kafe kuvarica u obližnjoj bolnici.[3] Nakon premještaja u predgrađe Surrey Hills u Melbourneu, Minogue je kratko vreme išla u Studfield osnovnu školu, pre nego što se premestila u školu Camberwell. Zatim je išla u istoimenu srednju školu.[5] Tokom školskog života, bilo Minogue je teško da nađe drugare.[6] Diplomu srednje škole dobila je uz položene predmete umetnost, grafika i engleski jezik.[7] Minogueova je sebe opisala kao osobu prosečne inteligencije i skromnog uspjeha u školi.[7]

Od svoje jedanaeste godine, Minogue se počela pojavljivati kroz male uloge u sapunicama kao takav The Sullivans 1979. godine i Skyways 1980. godine.[4] Godine 1985. dobija je jednu od glavnih uloga u televizijskoj seriji The Henderson Kids.[8] Minogueova je napravila pauzu od škole kako bi snimala, doduše, iako njena majka nije bila zadovoljna ovim, Minogue je smatrala da je morala da se osamostali kako bi se mogla probiti u filmskoj i muzičkoj industriji.[9] Odlučivši da krene putem muzičke karijere, Minogue je snimila demo kasetu za producente nedeljnog muzičkog programa Young Talent Time,[10] u kojoj je Dannii učestvovala kao redovni izvođač.[11] Minogue je prvi put pjevala na televiziji u emisiji 1985. godine, ali nije pozvan da se pridruži glumačkoj postavi. Minogue je glumila Charlene Mitchell, srednjoškolku i automehaničarku u sapunici Neighbours 1986. godine.[5] Neighbours je doživela veliki uspjeh u Velikoj Britaniji, a ljubavna priča između njenog lika i lika koga je glumio Jason Donovan doživela je epizodu venčanja 1987. koju je gledala 20 miliona britanskih gledalaca.[12] Minogueova je bila prva osoba koja je osvojila četiri Logie nagrade u jednoj godini, a bila je i najmlađi nosilac nagrade „Gold Logie“ za titulu „Najpoznatiji Televizijska Izvođač“, na osnovu glasova publike.

1987–1992: Prve godine u pjevačkoj karijeri uredi

Na dobrovotnom koncertu australijskog fudbalskog kluba Fitzroy Football Club, Minogue je sa svojim kolega iz serije Neighbours izvela pjesmu „I Got You Babe“ kao duet i „The Loco-Motion“ kao bis. Nakon ovoga je potpisala ugovor sa muzičkom kućom Mushroom Records 1987. godine.[13] Prvi singl „The Locomotion“ bio je sedam nedelja na prvom mjestu australijske listi singlova, a ujedno je postao i najprodavaniji singl u zemlji 1980-ih.[14] Zahvaljujući ovom uspjehu, Minogue je dobila šansu da otpuje u Englesku sa direktorom Mushroom Records kuće, Garyjem Ashleyem, kako bi nastavila saradnju sa producentima Stock Aitken Waterman. Kako im Minogue nije bila nimalo poznata, potpuno su bili zaboravili na nju. Tako je slučajno nastala pjesma „I Should Be So Lucky“ dok je čekala ispred studija. Pjesma je bila na prvom mjestu po slušanosti u Velikoj Britaniji, Australiji, Njemačkoj, Finskoj, Švajcarskoj, Izraelu i Hong Kongu.[15] Minogue je tako osvojila drugu zaredom nagradu ARIA, za najprodavaniji singl godine, dobivši „Posebnu Nagradu za Uspjeh“.[16] Njen prvi studijski album Kylie izašao je jula 1988. Album, na kome su se našle pjesme za đuskavim ritmom, nije se skidao godinu dana sa liste najslušanijih albuma u Velikoj Britaniji, i proveo nekoliko nedelja na prvom mjestu na britanskoj liste albuma. To je bio najprodavaniji album 1980-ih godina ženskog izvođača.[17] U SAD je dobio zlatnu plaketu, gdje je singl „The Loco-Motion“ dospeo do trećeg mjesta na listi Billboard Hot 100.[18] Treći singl „Got to Be Certain“ bio je njen treći uzastopni singl koji je došao na prvo mjesto na australijskoj listi singlova. Krajem iste godine, Minogue je napustila sapunicu Neighbours kako bi se posvetila muzičkoj karijeri.

Njen drugi studijski album Enjoy Yourself izašao je oktobra 1989. Postigao je uspjeh u Velikoj Britaniji, Evropi, Novom Zelandu, Aziji, Australiji, na kome su se našli singlovi „Hand on Your Heart“ i „Tears on My Pillow“, oba skočivši na prvo mjesto u Velikoj Britaniji.[17] Album bio je na prvom mjestu u Velikoj Britaniji i devetom mjestu u Australiji. Drugi singl „Wouldn't Change a Thing“ bio je na šestom mjestu u Australiji i drugom mjestu u Velikoj Britaniji. Treći singl „Never Too Late“ bio je na četvrtom mjestu u Velikoj Britaniji i ušao je Top 20 u Australiji. Kako se album nije dobro prodavao u Severnoj Americi, njen američki predstavnik, Geffen Records, prekinuo je saradnju.[19] Na istom albumu, Minogue je sa Jasonom Donovanom uradila pjesmu „Especially for You“ koja je bila na prvom mjestu po slušanosti u Velikoj Britaniji, a ujedno je uključena u sjevernoameričku verziju albuma. U februaru 1990. Minogue je krenula u prvu turneju, Enjoy Yourself Tour kroz Evropu, Aziju i Australiju. Izašao je njen film prvenac The Delinquents u decembru 1989. Iako je film primio osrednje kritike, postao je veoma popularan među publikom. U Velikoj Britaniji je zaradio preko 200.000 funti, dok je u Australiji bio četvrti najprofitabilniji film 1989. godine, odnosno prvi najprofitabilniji film 1990. godine.

Minogueova treći studijski album Rhythm of Love izašao je novembra 1990, a kritika ga je okarakterisala kao „zreliji“ nego prethodni.[20] Iako komercijalno nije dosegao prethodne albume,[21] u Velikoj Britaniji i Australiji je ušao u Top 10. Prvi singl „Better the Devil You Know“ dosegao je do četvrtog mjesta u Australiji i do drugog mjesta u Velikoj Britaniji.[17] Drugi singl „Step Back in Time“ se popeo do petog mjesta u Australiji i četvrtog mjesta u Velikoj Britaniji.[17] Treći singl „What Do I Have to Do“ dosegao je do šestog mjesta u Velikoj Britaniji, dok u Australiji nije ušao u Top 10. Četvrti i poslednji singl „Shocked“ bio je na sedmom mjestu u Australiji i šestom mjestu u Velikoj Britaniji.[17] Pored novog albuma, ljubavna veza sa vodećim pjevačem grupe INXS Michaelom Hutchenceom se smatrala kao deo njen nove ličnosti. Snimanje muzičkog spota za „Better the Devil You Know“ bio je prvi put da se Minogue „osetila kao deo stvaralačkog procesa“. U vezi sa tim izjavila je: „Nisam bila glavna ali moj glas se čuo, našla sam put da prikažem svoje gledište na kreativan način“.[22] U cilju promocije albuma, Minogue započeta je turneja pod nazivom Rhythm of Love Tour u februaru 1991. u Australiji i Aziji.

Njen četvrti studijski album Let's Go to It izašao je oktobra 1991. i ušao je u Top 20 u Velikoj Britaniji i Australiji. Prvi je njen album koji ni u jednoj od dve pomenute države nije dosao u Top 10.[17] Iako prvi singl „Word Is Out“ nije ušao u Top 10 u Velikoj Britaniji.[17] Drugi singl pod nazivom „If You Were with Me Now“ bio je na četvrtom mjestu u Velikoj Britaniji, ali nije ušao u Top 20 u Australiji. Treći singl „Give Me Just a Little More Time“ bio je na drugom mjestu u Velikoj Britaniji te godine, ali nije ušao ni u Top 20 u Australiji. Četvrti i poslednji singl „Finer Feelings“ nije dosao Top 10 ni u jednoj državi. U oktobru 1991. Minogue je krenula na Let's Get to It Tour turneju po Evropi u okviru promocije albuma. Povodom ovog perioda, kasnije je izjavila da ju je produkcijska kuća Stock Aitken Waterman gušila: „Bila sam poprilično lutka u njihovim rukama u početku. Nismo mogla da sama gledam ni levo ni desno od produkcijske kuće“.[23] Prva značajna kompilacija Greatest Hits puštena je augusta 1992. Album dostigla je prvo mjesto u Velikoj Britaniji[17] i treće mjesto u Australiji. Prvi singl „What Kind of Fool (Heard of That Before)“ ušla je u Top 20 u Australiji i Velikoj Britaniji.[17] Drugi singl, obrada pjesme „Celebration“ od Kool & the Gang, bila je na sedmom mjestu u Velikoj Britaniji.[17]

1993–1998: Kylie Minogue i Impossible Princess uredi

Minogue pjevanje pod produkcijskom kućom Deconstruction Records označilo je novu fazu u njenoj karijeri.[19] Njen peti studijski album pod nazivom Kylie Minogue koji je pušten septembra 1994, označio je razlaz za pređašnjim stilom, na šta je i kritika reagovala uz pohvale za njene vokalne sposobnosti i kvalitet produkcije.[24] Album su uradila producenta dance muzike Brothers in Rhythm, Dave Seaman i Steve Anderson, koji su ujedno uradili i „Finer Feelings“, njen poslednji singl sa pređašnjom kućom PWL. Album je dosegao treće mjesto u Australiji i četvrto mjesto u Velikoj Britaniji. Prvi singl „Confide in Me“ ostao je četiri nedelje na prvom mjestu na australijskoj listi singlova, dok je u Velikoj Britaniji bio na drugom mjestu. Drugi singl pod nazivom „Put Yourself in My Place“ dosegao je listu Top 20 pjesama u Velikoj Britaniji i Australiji. Spot za pjesmu je u velikoj meri inspirisan filmom Barbarella iz 1968, odajući počast njegovom glavnom liku kojeg glumi Jane Fonda. Treći singl „Where Is the Feeling?“ takođe je ušla u Top 20 u Velikoj Britaniji, ali ne i u Australiji.

Kada se radi o medijskom eksponiranju, Minogue se u ovom periodu pojavila i kao gostujuća uloga u epizodi britanske komedije The Vicar of Dibley, kao i na naslovnici australijskog magazina Who Magazine na listi „30 Najlepših Ljudi Sveta“, što joj je otvorilo vrata za ulogu u filmu Ulični borac sa Jean-Claudeom Van Dammeom iz 1994.[25] Film je imao osrednji komercijalni uspjeh, sa oko 70 miliona dolara zarade u SAD, ali ne i pohvalnu kritiku.[25] The Washington Post je okarakterisao njenu glumu rečima „najgora glumica na engleskom govornom području“.[26] Naredne godine ušla je u saradnju sa australijskim muzičarem Nickom Caveom, iz čega se izrodila pjesma „Where the Wild Roses Grow“. Cave je izrazio interesovanje da sarađuje sa Minogue otkako je čuo „Better the Devil You Know“, jer je album imao, kako je rekao „najsiroviju i najtužniju liriku u svetu pop muzike“.[27] Spot za njihovu pjesmu bio je inspirisan slikom Ofelija Johna Everetta Millaisa, u kome Minogue ima ulogu preminule devojke koja pluta u bari, dok joj zmija gamiže po telu. Singl je privukao veliku pažnju u Evropi gdje je ušao u Top 10 u nekoliko zemalja, u Australiji došao do drugog mjesta, dok u Velikoj Britaniji nije uspjelo da dospe u Top 10 listu. Pjesma je osvojila nagradu ARIA kao „Najbolja Pjesma Godine“ i „Najbolja Pop Pjesma“. Gostujući na koncertima Nicka Cavea, Minogue je svoju pjesmu „I Should Be So Lucky“ pretvorila u poeziju, recitujući je na njegovim koncertima u Royal Albert Hallu.[28]

Sve do 1997. Minogue je bila u vezi sa francuskim fotografom Stéphaneom Sendaouiem, koji ju je podscitao da radi na svojoj kreativnosti. Inspirisana zajedničkim poštovanjem za japansku kulturu, zajedno su napravili vizuelnu kombinaciju „gejša i manga superheroina“ za šesti studijski album Impossible Princess kao i za spot „GBI: German Bold Italic“ za muzičku kolaboraciju sa Towom Tei. Inspiraciju je nalazila u umetnicima poput Shirley Manson, Garbage, Björk i U2, kao i japanskim pop muzičarima Pizzicato Five i Towom Tei. Kolaboracije na albumu uključile su i Jamesa Deana Bradfielda i Seana Moorea iz Manic Street Preachers. Impossible Princess je dobio negativne kritike po objavljivanju, da bi mnogo godina kasnije stekao status kao Minogueov najličniji i najbolji album. Album je dosegao četvrto mjesto u Australiji i deseto mjesto u Velikoj Britaniji. Prvi singl „Some Kind of Bliss“ nije ušao u Top 20 ni u Velikoj Britaniji ni u njenoj domovini, dok drugi singl „Did It Again“ jeste. Treći singl „Breathe“ takođe nije ušao u Top 20 u Australiji, ali jeste u Velikoj Britaniji.

Nakon što je priznala sebi da je bežala od toga kako su drugi videli njen početak karijere, Minogue je prokomentarisala da je za ovaj album bila spremna da „zaboravi bolnu kritiku“ i „prihvatiti prošlost i iskoristiti je“.[28] Muzički spot za „Did It Again“ dao je omaž njenim ranim inkarnacijama.[29] Što se tiče Velike Britanije, gdje je album preimenovan u Kylie Minogue zbog smrti princeze Diane, ovaj album prodao je najmanji broj kopija u njenoj karijeri. U Australiji je album bio uspješan i ostao je 35 nedelja na listi albuma.[30] U junu 1998. Minogue je krenula na turneju pod nazivom Intimate and Live Tour kroz Veliku Britaniju i Australiju koja se produžila zbog velike potražnje.[31] Pored turneje, nastupila je uživo i na Sidnejski gej i lezbijski Mardi Gras karnevalu,[31] ceremonijalnom otvaranju kazina u Melbourneu, na događaju sidnejskoj Fox Studios 1999. gdje je izvela „Diamonds Are a Girl's Best Friend“ od Marilyn Monroe, kao i na božićnom koncertu u Diliju, u Istočnom Timoru.

1999–2003: Light Years, Fever i Body Language uredi

Godine 1999. Minogue je izvela duet sa Pet Shop Boys pod nazivom „In Denial“ na njihovom albumom Nightlife. Iste godine je potpisala ugovor sa kućom Parlophone.[32] Njen sedmi studijski album Light Years izašao je septembra 2000. Kao komercijalni uspjeh, postao je Minogueov prvi album koji je izbio na prvo mjesto u rođenoj Australiji, kao drugo mjesto u Velikoj Britaniji. Prvi singl „Spinning Around“ dosegao je prvo mjesto u Velikoj Britaniji i Australiji. U pratećem spotu Minogueova se pojavljue u zlatnom kratkom šortsu, što se ispostavilo da bude njen „zaštitni znak“.[33] Drugi singl „On a Night Like This“ dosegao je prvo mjesto u Australiji i drugo mjesto u Velikoj Britaniji. Duet sa Robbiejem Williamsom „Kids“ izašao je kao treći singl, a dostigao je do drugog mjesta u Velikoj Britaniji i Top 20 u Australiji. Četvrti singl „Please Stay“ ušao je na Top 10 u Velikoj Britaniji i Top 20 u Australiji. Minogueova je pjevala na ceremoniji zatvaranja Olimpijskih igara 2000. godine, kao i na ceremoniji otvaranju Paraolimpijskih.[34] Njena izvedba pjesme ABBA „Dancing Queen“ izabrano je kao jedno od najupečatljivijih završnih ceremonija. Naredne godine, Minogueova je krenula po Evropi i Australiji na turneju pod nazivom On a Night Like This Tour.

U oktobru 2001. Minogueova je predstavila svoj osmi studijski album Fever. Prvi singl „Can't Get You Out of My Head“ koji je bio pušten mjesec dana pre albuma, dosegao je prvi mjesto u preko 40 država, prodavši se u više od 5 miliona kopija, i tako postavši njen najuspešniji singl do danas. Album je bio na prvom mjestu u Australiji, Velikoj Britaniji, Irskoj, Njemačkoj, na kraju ostvarivši globalnu prodaju od preko 6 miliona kopija.[35] Topao prijem albuma doveo je do njegove distribucije u SAD u februaru 2002. od strane kuće Capitol Records.[36][37] Dosegao je treće mjesto na Billboard 200 listi, što je njen najbolji uspjeh u zemlji.[38] Drugi singl „In Your Eyes“ dosegao je prvo mjesto u Australiji i treće mjesto u Velikoj Britaniji. Treći singl „Love at First Sight“ dosegao je treće mjesto u Australiji, drugo mjesto u Velikoj Britaniji i prvo mjesto na Dance Club Songs listi. Četvrti i poslednji singl „Come into My World“ dosegao je četvrto mjesto u Australiji i osmo mjesto u Velikoj Britaniji. U okviru promocije albume u aprilu 2002. Minogue je krenula na turneju KylieFever2002 kroz Evropu i Australiju. Iste godine dobila je četiri ARIA nagrade uključujući nagradu u kategoriji „Najprodavaniji Singl“ i „Singl Godine“ za „Can't Get You Out of My Head“.[39] Iste godine je osvojila svoju prvu nagradu Brit Awards u kategoriji „Najbolju Međunarodnu Solo Žensku Umjetnicu“ i „Najbolju Međunarodni Album“ za Fever.[40] Godine 2003. Minogue prvi put je bila nominovana za Grammy nagradu u kategoriji „Najbolji Dance Snimak“ za „Love at First Sight”, nakon čega je osvojila nagradu ali za „Come into My World” naredne godine.

U novembru 2003. izašao je Minogue sjov devetu studijski album pod nazivom Body Language, koji je pratio poseban koncert na koji se mogao doći samo po pozivnici, pod nazivom Money Can't Buy u Hammersmith Apollo u Londonu. Album je doneo disco stil u opuštenom tonu inspirisan umetnicima iz 1980-ih, poput Scritti Politti, The Human League, Adam and the Ants, kao i Princeom, utapajući njihove stilove sa elementima hip hopa. Album je dosegao drugo mjesto u Australiji i šesto mjesto u Velikoj Britaniji. Prodaja albuma je bila manja njego što je očekivano nakon uspjeha Fever,[35][36] mada je prvi singl „Slow” dosegao je prvo mjesto u Velikoj Britaniji i Australiji.[41] Drugi singl „Red Blooded Woman”, dosegao je četvrto mjesto u Australiji i peto mjesto u Velikoj Britaniji. Treći i poslednji singl „Chocolate“ dospeo je do šestog mjesta u Velikoj Britaniji i Top 20 u Australiji. Što se tiče SAD, „Slow“ je bio na prvom mjestu na Dance Club Songs listi,[42] a kasnije bio je i nominovan za Grammy nagradu u kategorij za „Najbolji Dance Snimak”. Body Language je u prvoj nedelji ostvario prodaju od 43.000 kopija, dok je u drugoj nedelji prodaja značajno pala.

2004–2009: Ultimate Kylie, Showgirl i X uredi

 
Minogue nastupa na Showgirl turneji u aprilu 2005.

U novembru 2004. Minogue je objavila svoju drugu zvaničnu kompilaciju pod nazivom Ultimate Kylie. Album dosegao je četvrto mjesto u Velikoj Britaniji i peto mjesto u Australiji. Prvi singl „I Believe in You“ dosegao je šesto mjesto u Australiji, drugo mjesto u Velikoj Britaniji i treće mjesto na Dance Club Songs listi.[42] Drugi singl „Giving You Up“ dosegao je šesto mjesto u Velikoj Britaniji i osmo mjesto u Australiji. „I Believe in You“ je kasnije bila nominovana za Grammy nagradu u kategoriji „Najbolji Dance Snimak“. U martu 2005. Minogueova je krenula na turneju Showgirl: The Greatest Hits Tour. Posle nastupa u Evropi, uputila se u Melbourne gdje joj je dijagnostikovan rak dojke, zbog čega je morala otkazati turneju.[43] U maju iste godine podlegla je operaciji, a ubzrom potom i hemoterapiji.[44] U januaru 2006. objavljeno je da je završila sa hemoterapijom kao i da je bolest izlečena.[45] U decembru 2005. izvedbu sa svoje turneje „Over the Rainbow“ izdala je kao singl u digitalnom formatu. Tokom perioda oporavka napisala je knjigu za decu The Showgirl Princess, je objavljena u oktobru 2006. i sledećeg meseca je izašao i njen parfem Darling.[46] Linija je kasnije proširena kao toaletna voda, koja je uključivala Pink Sparkle, Couture i Inverse. U novembru 2006. je Minogue nastavila svoju poslednju prekinutu turneju pod izmenjenim nazivom Showgirl: The Homecoming Tour. Plesačke rutine su izmenjene kako bi bili u skladu s njenim zdravstvenim stanjem. Ovo je značilo sporije promene kostima i duže pauze između odeljaka ne bi li sačuvala snagu.[47] Mediji su izveštavali da su Minogueove izvedbe bile snažne, a The Sydney Morning Herald je koncert opisao kao „ekstravaganca“ i „ništa manje od trijumfa“.[48]

U novembru 2007. Minogueova je izdala deseti studijski album X o kome su svi pričali.[49] Na ovom albumu sa stilom elektronske muzike, učestvovali su Guy Chambers, Cathy Dennis i Calvin Harris.[49] Album je bio na prvom mjestu u Australiji, četvrtom mjestu u Velikoj Britaniji i na četvrtom mjestu na Dance/Electronic Albums listi. Prvi singl „2 Hearts“ je takođe bio na prvom mjestu u Australiji i četvrtom mjestu u Velikoj Britaniji. X je u početku imao osrednje prodaje u Velikoj Britaniji, da bi se komercijalni uspjeh vremenom poboljšao.[50] Naredni singlovi „In My Arms“ i „Wow“ su se našli na listi Top 10 u Velikoj Britaniji. U SAD je album bio nominovan za dodelu Grammy nagrada za 2009. godine u kategoriji „Najbolji Elektronski/Dance Album“. U okviru promocije albuma našla Minogue se i u dokumentarnom filmu White Diamond nakon što je počela sa povratničkom turnejom.[51] Nastupila je i u televizijskom programu The Kylie Show koji je bio splet njenih izvedbi i humorističnih skečeva.[52] Minogue je glumila i u televizijskoj seriji Doctor Who u specijalnoj, božićnoj epizodi „Voyage of the Damned“ u ulozi Astrid Peth. Epizodu je pratilo više od 13 miliona gledalaca, što je bila nagledanija epizoda serije od 1979. godine.

U maju 2008. Minogue se upustila u svoju, do tada, najskuplju turneju pod nazivom KylieX2008 kroz Evropu, sa izdatkom od 10 miliona funti.[53] Turneja je naširoko hvaljena sa dobrim profitom. Ovo je pratilo dodjelu francuskog Ordena umjetnosti i književnosti u rangu viteza,[54] a jula 2008. Princ od Walesa joj je dodelio Ordena Britanskog carstva.[55] Takođe je osvojila nagradu za „Najbolju Međunarodnu Solo Žensku Umjetnicu“ na nagrada Brit Awards 2008. godine. Septembra iste godine debitovala je u regionu Bliskog istoka gdje je nastupila kao vodeći izvođač na otvaranju ekskluzivnog hotela Atlantis The Palm u Dubaiju. Nakon niza ovih događa, nastavila je turnejom KylieX2008 u Južnoj Americi, Aziji i Australiji. Turneja je prošla 21 državu, prodavši karte u vrednosti od više od 70 miliona dolara, što se smatralo komercijalnim uspjehom.[56] U februaru 2009. vodila je nagrade Brit Awards sa Jamesom Cordenom i Matthewom Horneom.[57] U drugoj polovini godine krenula je na svoju prvu severnoameričku turneju pod nazivom For You, for Me Tour.[56]

2010–2012: Aphrodite i The Abey Road Sessions uredi

 
Minogue nastupa na svojoj turneji Aphrodite: Les Folies Tour u junu 2011.

U julu 2010. Minogue je objavila svoj jedanaesti studijski album Aphrodite. Album je uključivao nove tekstopisce i producente, uključujući Stuarta Pricea kao izvršnog producenta, koji je takođe doprineo pisanju pjesama zajedno sa Minogueovom, Calvinom Harrisom, Jakeom Shearsom, Nerinom Pallotom, Pascalom Gabrielom, Lucasom Seconom, Timom Rice-Oxleyjem i Kishom Mauveom. Album je dobio pozitivne kritike većine muzičkih kritičara, pohvalivši Minogueov izbor saradnika i producenata. Aphrodite je stigla do drugog mjesta u Australiji i prvog mjesta u Velikoj Britaniji, tačno 22 godine nakon njenog prvog hita koji je stigao do prvog mjesta u zemlji.[58] Prvi singl albuma „All the Lovers” dostigao je treće mjesto u Velikoj Britaniji i Top 20 u Australiji, iako su sledeći singlovi bili mnogo manje uspješni. Drugi singl „Get Outta My Way“ nije uspjeo da dođe do Top 10 u Velikoj Britaniji i nije uspjeo da dostigne Top 50 u Australiji. Treći singl „Better than Today“ nije stigao do Top 20 u Velikoj Britaniji, a takođe nije stigao do Top 50 u Australiji. Četvrti i poslednji singl „Put Your Hands Up (If You Feel Love)” ušao je u Top 50 u Australiji, ali nije uspjeo da dođe do Top 50 u Velikoj Britaniji. Ipak, svi singlovi objavljeni sa albuma stigli su do prvog mjesta na Dance Club Songs listi.[42]

Minogue je snimila duet sa synthpop duom Hurts na njihovoj pjesmi „Devotion“, koja je uvrštena na album Happiness istoimene grupe.[59] U novembru 2010. takođe se pojavila na singlu Taio Cruza „Higher”. Rezultat je bio uspješan, dostigavši osmo mjesto u Velikoj Britaniji i prvo mjesto na Dance Club Songs listi.[60] Završavajući svoje snimke iz 2010. godine, Minogue je objavila mini-album A Kylie Christmas, koja je obuhvatala obrade božićnih pjesama, uključujući „Let It Snow” i „Santa Baby“. Minogue je u februaru 2011. krenula na turneju pod nazivom Aphrodite: Les Folies Tour, putujući po Evropi, Severnoj Americi, Aziji, Australiji i Južnoj Africi. Sa scenografijom inspirisanom rođenjem grčke boginje ljubavi Afrodite i grčkom kulturom i historijom, dočekana je pozitivnim kritikama kritičara, koji su pohvalili koncept i scensku produkciju.[61] Turneja je bila komercijalno uspješna, zaradila je 60 miliona dolara i zauzela šesto mjesto i 21. mjesto na srednjogodišnjim i godišnjim Pollstar vrhunskim koncertnim turnejama 2011. godine.

U martu 2012. Minogue je započela jednogodišnju proslavu svojih 25 godina muzičke karijere, koja su često zvali „K25“. Godišnjica je počela tako što je u martu 2012. krenula na Anti Tour turneju u Velikoj Britaniji i Australiji, na kojoj su bile pjesme sa B strane, demo snimci i retkosti iz njenog muzičkog kataloga. Turneja je pozitivno primljena zbog intimne atmosfere i imala je komercijalni uspjeh, zaradivši preko dva miliona dolara od četiri koncerta. Zatim je objavila singl „Timebomb” u maju 2012. i album kompilacije najvećih hitova The Best of Kylie Minogue sledećeg mjeseca. Nastupala je na raznim događajima širom sveta, uključujući Mardi Gras u Sydneyju i Dijamantski jubilarni koncert kraljice Elizabete II. U oktobru 2012. objavila je kompilacijski album The Abbey Road Sessions, koji je sadržao prerađene i orkestarske verzije njenih prethodnih pjesama, dobivši pozitivne muzičke kritike. Snimljen je u novembru 2011. u Abbey Road Studios u Londonu, a producirali su ga Steve Anderson i Colin Elliot. Album je dostigao drugo mjesto u Velikoj Britaniji i sedmo mjesto u Australiji. Sadržao je dva singla „Flower“ i „On a Night Like This“.

Diskografija uredi

Glavni članak: Diskografija Kylie Minogue

Studijski albumi uredi

Kompilacijski albumi uredi

Živi albumi uredi

Popis koncertnih turneja uredi

Filmografija uredi

Glavni članak: Filmografija Kylie Minogue

Izvori uredi

  1. ↑ Hartley 1992: str. 218
  2. ↑ Smith 2014: str. 11
  3. ↑ 3,0 3,1 Smith 2014: str. 13
  4. ↑ 4,0 4,1 „Pop princess is a survivor” (na engleskom). The Sydney Morning Herald. 17. maj 2005. Pristupljeno 26. jula 2009. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Lister, David (23. februar 2002). „Kylie Minogue: Goddess of the moment” (na engleskom). The Independent. Arhivirano iz originala na datum 2. decembra 2009. Pristupljeno 26. jula 2009. 
  6. ↑ Smith 2014: str. 21
  7. ↑ 7,0 7,1 Smith 2014: str. 36
  8. ↑ Wearring, Miles (23. oktobar 2009). „Kylie's life on screen” (na engleskom). News.com.au. Pristupljeno 2. aprila 2021. 
  9. ↑ Smith 2014: str. 32
  10. ↑ Adams, Cameron (2. august 2007). „Kylie Minogue – 20 years on” (na engleskom). Herald Sun. Arhivirano iz originala na datum 2012-12-28. Pristupljeno 27. jula 2009. 
  11. ↑ Smith 2002: str. 16
  12. ↑ Simpson, Aislinn (27. maj 2008). „Kylie Minogue celebrates 40th birthday” (na engleskom). The Daily Telegraph. London. Pristupljeno 26. jula 2009. 
  13. ↑ Smith 2002: str. 18
  14. ↑ Maley, Jacqueline (5. august 2007). „20 years at the top: she should be so lucky” (na engleskom). The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 26. jula 2009. 
  15. ↑ Smith 2002: str. 219
  16. ↑ „1989: 3rd Annual ARIA Awards” (na engleskom). Australian Recording Industry Association. Pristupljeno 6. juna 2012. 
  17. ↑ 17,00 17,01 17,02 17,03 17,04 17,05 17,06 17,07 17,08 17,09 Brown, Kutner, Warwick, str. 673–674
  18. ↑ „Kylie Minogue – Chart History” (na engleskom). Billboard. Pristupljeno 25. jula 2009. 
  19. ↑ 19,0 19,1 „Can Kylie Break in the U.S.?” (na engleskom). Billboard. 11. februar 2002. 
  20. ↑ True, Chris. „Kylie Minogue – Rhythm of Love” (na engleskom). Allmusic. Pristupljeno 26. jula 2015. 
  21. ↑ „The Catch-Up: Your guide to Kylie Minogue's disco-pop music career” (na engleskom). Entertainment Weekly. 1. februar 2018. Pristupljeno 14. augusta 2019. 
  22. ↑ Joye, Paula (30. novembar 2011). „Kylie: Pop Culture Princess” (na engleskom). The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 15. augusta 2019. 
  23. ↑ Shuker, str. 164
  24. ↑ „Kylie: Revisited #5: 'Kylie Minogue'” (na engleskom). Digital Spy. 29. maj 2010. Pristupljeno 2. augusta 2012. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Smith 2002: str. 152
  26. ↑ Harrington, Richard (24. decembar 1994). „Street Fighter” (na engleskom). The Washington Post. Pristupljeno 25. jula 2015. 
  27. ↑ Baker and Minogue, str. 99
  28. ↑ 28,0 28,1 Baker and Minogue, str. 112
  29. ↑ Baker and Minogue, str. 113
  30. ↑ „Kylie Minogue – Impossible Princess (album)” (na engleskom). Media Jungen. Pristupljeno 26. jula 2009. 
  31. ↑ 31,0 31,1 Baker and Minogue, str. 125
  32. ↑ Baker and Minogue, str. 145
  33. ↑ Smith 2002: str. 189–192
  34. ↑ „Sydney says goodbye” (na engleskom). BBC News. 29. oktobar 2000. Pristupljeno 27. jula 2009. 
  35. ↑ 35,0 35,1 „Can Kylie get her groove back” (na engleskom). The Age. 31. januar 2004. Pristupljeno 25. jula 2009. 
  36. ↑ 36,0 36,1 „Kylie's second coming” (na engleskom). The Sydney Morning Herald. 14. februar 2004. Pristupljeno 24. marta 2008. 
  37. ↑ „Kylie's 'Fever' To Heat U.S. In Feb.” (na engleskom). Billboard. 2. januar 2002. Pristupljeno 2. januara 2012. 
  38. ↑ „Kylie Minogue – Billboard 200 Chart History” (na engleskom). Billboard. Pristupljeno 3. august 2013. 
  39. ↑ Kazmierczak, Anita (15. oktobar 2002). „Kylie sweeps Aussie music awards” (na engleskom). BBC News. Pristupljeno 7. augusta 2009. 
  40. ↑ „Brit Awards 2002: The winners” (na engleskom). BBC News. 20. februar 2002. Pristupljeno 27. novembra 2011. 
  41. ↑ „Kylie Minogue: Slow (song)” (na engleskom). Media Jungen. Pristupljeno 9. augusta 2009. 
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 „Kylie Minogue, Chart History, Dance/Club Play Songs” (na engelskom). Billboard. Pristupljeno 25. juli 2009. 
  43. ↑ „Kylie diagnosed with breast cancer” (na engleskom). The Guardian. 17. maj 2005. 
  44. ↑ „Kylie begins cancer treatment” (na engleskom). CNN. 19. maj 2005. Pristupljeno 9. decembra 2006. 
  45. ↑ „Chemo finished, but Kylie's treatment continues” (na engleskom). The Age. 14. januar 2006. Pristupljeno 21. augusta 2019. 
  46. ↑ Moses, Alexa (9. novembar 2006). „Pop's darling is one busy showgirl” (na engleskom). The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 21. januara 2007. 
  47. ↑ „Two UK gigs as Kylie resumes tour” (na engleskom). BBC News. 17. jul 2006. Pristupljeno 5. augusta 2009. 
  48. ↑ Sams, Christine (12. novembar 2006). „Feathered Kylie's fans tickled pink” (na engleskom). The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 4. decembra 2006. 
  49. ↑ 49,0 49,1 Adams, Cameron (17. januar 2008). „Kylie Minogue talks about leaks, love and moving on” (na engleskom). Herald Sun. Pristupljeno 15. aprila 2008. 
  50. ↑ Sinclair, David (28. juli 2008). „Kylie Minogue at the O2 Arena, London” (na engleskom). The Times. Pristupljeno 1. augusta 2008. 
  51. ↑ „Kylie thanks fans at film launch” (na engleskom). BBC News. 17. oktobar 2007. Pristupljeno 26. julu 2009. 
  52. ↑ Smith 2014: str. 192
  53. ↑ „Kylie's tour to kick off in Paris” (na engleskom). The Daily Telegraph. 29. april 2008. Pristupljeno 7. augusta 2008. 
  54. ↑ /2426438 „Kylie receives top French honour” (na engleskom). ABC News. 6. maj 2008. Pristupljeno 7. augusta 2009. 
  55. ↑ „Kylie attends Palace for honour” (na engleskom). BBC News. 3. jul 2008. Pristupljeno 10. oktobra 2008. 
  56. ↑ 56,0 56,1 Herrera, Monica (6. maj 2009). „Kylie Minogue Plans First North American Tour” (na engleskom). Billboard. Pristupljeno 8. augusta 2009. 
  57. ↑ „Kylie to present the Brit Awards” (na engleskom). BBC News. 19. januar 2009. Pristupljeno 8. augusta 2009. 
  58. ↑ „Kylie claims UK number one album” (na engleskom). BBC News. 11. juli 2010. 
  59. ↑ „Hurts explain how they got Kylie Minogue to sing on their debut album” (na engleskom). NME. 28. juli 2010. Pristupljeno 21. augusta 2010. 
  60. ↑ „Kylie Minogue Makes History on Dance/Club Play Songs” (na engleskom). Billboard. 26. februar 2011. Pristupljeno 13. augusta 2019. 
  61. ↑ „Kylie Minogue to embark on ridiculous world tour” (na engelskom). Consequence of Sound. 11. januar 2011. 

Dodatno čitanje uredi

Eksterni linkovi uredi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Kylie_Minogue&oldid=41689191