Kaja, ubit ću te!
Kaja, ubit ću te! hrvatsko/jugoslavenski je art film iz 1967. koji je režirao Vatroslav Mimica.[1] Zbog svoje nadrealne atmosfere i rascjepkane priče bez prave linearne radnje, koja alegorično govori o iracionalnoj pojavi zla, "Kaja" se može karakterizirati kao eksperimentalni art film, te je stoga pri premijeri podijelio kritiku, no danas se smatra jednim od klasika hrvatske kinematografije.
| Kaja, ubit ću te! | |
|---|---|
 scena iz filma | |
| Režija | Vatroslav Mimica |
| Producent | Jadran film |
| Scenario | Vatroslav Mimica Kruno Quien prema romanu Kruna Quiena |
| Uloge | Zaim Muzaferija Uglješa Kojadinović Antun Nalis Jolanda Đačić Izet Hajdarhodžić Husein Čokić |
| Muzika | arhivska |
| Fotografija | Frano Vodopivec |
| Montaža | Katja Majer |
| Trajanje | 87 min. |
| Zemlja |  SFR Jugoslavija |
| Jezik | srpskohrvatski |
| Kaja, ubit ću te! na Internet Movie Database | |
Radnja uredi
Trogir. Ubojstva nije bilo preko 100 godina. Gradić i njegovi miještani uživaju u miru. Zidine neke kuće se sruše, neki čovjek pleše i dere se. Ribe i morski konjici plivaju po moru, djeca se igraju ali se odjednom posvađaju. More se uzbrka, dolazi nevrijeme. Skupina mladića, među kojima je i Piero Coto, postavljaju sovu i čekaju da ona odleti, ali ona se ne pomakne.
Na tržnici se prodaje meso i sprema zaklati životinja dok prolaznik padne u nesvijest. Javljaju se talijanski okupatori i grad se podijeli na njihove poklonike i protivnike, većinom u obliku proletarijata. Piero Coto se odlučio za Talijane, šikanira gradskoh Patricija i s kolegama uništava kulturne spomenike. Na kraju ubiju Kaju, vlasnika dućana.
Uloge uredi
- Zaim Muzaferija - Kajo Sicilijani
- Uglješa Kojadinović - Piero Coto
- Antun Nalis - Tonko
- Jolanda Đačić - Mare Karantanova
- Izet Hajdarhodžić - Ugo Bala
- Boris Dvornik
Kritike uredi
Filmski leksikon navodi sljedeće o filmu:
- "Kaja, ubit ću te! smatra se Mimičinim najuspjelijim filmom, te jednim od najboljih hrvatskih filmova uopće. U osnovi lišen fabule, filmski motiv provale iracionalnog zla u pitomu mediteranskom ambijentu uobličuje i usložnjava narativnom fragmentarnošću, vizualnom sugestivnošću slika nerijetko iznimne ljepote, prepletanjem prirodnog i civilizacijskog te spregom poetskih, nadrealističkih i grotesknih prizora. Ocjenjivan i kao spoj etnografskih i kulturoloških komponenti s elementima horora, a uz autorov komentar o čovjekovoj prirodi (zlo postupno stječe prevlast nad zbiljom), u cjelini se odupire žanrovskim klasifikacijama te predstavlja vrhunski prilog hrvatske kinematografije tendencijama eurorpskog modernističkog filma, u kojemu zaplet i lik nisu ključne odrednice filmskih prizora, već to postaje sama vizualnost odnosno dočaravanje ugođaja. U tom smislu donekle i hermetičan za širu publiku, film je popraćen negodovanjem na festivalu u Puli."[2]
Izvori uredi
- ↑ „Hrvatski filmski arhiv: Popis hrvatskih dugometražnih filmova 1944. - 2006.”. Arhivirano iz originala na datum 2011-01-05. Pristupljeno 2015-02-21.
- ↑ „Kaja, ubit ću te!”. Filmski leksikon. 2003.
Vanjske poveznice uredi
- Kaja, ubit ću te! na sajtu IMDb
- "Kaja, Ubit ću te!" Arhivirano 2011-06-07 na Wayback Machine-u na Film.hr