Houari Boumédiène
Houari Boumédienne takođe je transkribovan Boumediene, Boumedien itd., (arapski: هواري بومدين; ALA-LC: Hawārī Bū-Madyan; 23. avgust 1932. - 27. decembar 1978.) bio je predsjednik Revolucionarnog vijeća Alžira od 19. juna 1965. do 12. decembra 1976. zatim kao drugi predsjednik Alžira do njegove smrti 27. decembra 1978. godine.
| Houari Boumédienne | |
|---|---|
 Houari Boumédienne |
Biografija uredi
Rođen je 1932. godine u provinciji Guelma. Školovao se u Islamskom institutu u Konstantinu. Priključio se Frontu nacionalnog oslobođenja 1955. godine i usvojio ratno ime Huari Bumedijen. Dobio je čin pukovnika i 1960. postao zapovednik vojnog krila FLN-a.
U procesu osamostaljenja Alžira 1961. godine, prvi predsednik Ahmed Ben Bela postavio je Bumedijena za ministra odbrane. Nisu mu se sviđale Ben Beline reforme, pa ga je u junu 1965. srušio s vlasti u beskrvnom puču. Ukinuo je ustav i parlament, a on sam je bio vođa Revolucionarnog veća, nove institucije koja je upravljala državom. Članovi veća su uglavnom bili iz redova vojske. Isprva nije imao previše uticaja, ali nakon što je grupa vojnih oficira pokušala da ga svrgne 1967. godine, učvrstio je svoju vlast.
Bumedijen je u privredi napustio Ben Belinu socijalističku politiku usmerenu prema alžirskom selu i pokrenuo industrijalizaciju pod državnom kontrolom. Naftna industrija je nacionalizovana 1971, a sav novac od nafte i plina ulagan je u razvoj industrije. Bumedijen je planirao da od Alžira napravi industrijski centar Magreba. Od 1970-ih je počeo da primenjuje više socijalističkih reformi i uključio pojedine alžirske komuniste u svoju administraciju.
Od 1970-ih je pokrenuto postepeno obnavljanje parlamentarizma i civilnih institucija u Alžiru. Ovaj proces završio je usvajanjem novog ustava 1976. godine. Funkcija predsednika je ponovno uspostavljena, pa je Budemijen preuzeo to mesto. Alžir je i dalje bio jednopartijska država na čelu s vladajućim Frontom nacionalnog oslobođenja.
Bumedijen je tokom svoje vladavine podupirao nesvrstanost i održavao dobre odnose sa Istočnim blokom i Zapadom. Zalagao se za jačanje uticaja zemalja Trećeg sveta kroz delovanje u Pokretu nesvrstanih. Podupirao je i finansirao brojne oslobodilačke pokrete u Africi i arapskom svetu, kao što su Palestinska oslobodilačka organizacija, Afrički nacionalni kongres i Jugozapadnoafrička narodna organizacija. Bumedijen je 1975. dao podršku narodu Zapadne Sahare u ostvarenju prava na samoopredeljenje. Dao je utočište izbeglicama iz Zapadne Sahare i pružao pomoć borcima Polisarija. Od 1973. do 1976. bio je četvrti generalni sekretar Pokreta nesvrstanih.
Bumedijen se od 1978. sve ređe pojavljivao u javnosti. Nakon neuspešnog lečenja retke bolesti, Valdenstremove makroglobulinemije, umro je 27. decembra 1978. godine. Njega je na mestu predsednika nasledio Šadli Bendžedid, kao kompromisno rešenje između levo i desno orijentisanih vojnih oficira[1].
Izvori uredi
- ↑ New Leader Arhivirano 2013-05-23 na Wayback Machine-u Time Magazine, 12. 2. 1979.
