Henri Barbusse
Henri Barbusse (Asnières-sur-Seine, 17.5. 1873, — Moskva, 30.8. 1935, bio je francuski romanopisac, novinar i komunistički aktivist.
Slavu je stekao s romanom Le Feu objavljenom godine 1916. koji se temeljio na njegovim iskustvima u prvom svjetskom ratu. To je bila jedna od prvih knjiga koja je osudila militarizam, a užase rata prikazala na potpuno naturalistički način. Knjiga je usprkos kriika osvojila prestižni Prix Goncourt.
Njegova kasnija djela kao što su, Manifeste aux Intellectuels, Elevations (1930) pokazuju sve veću sklonost prema socijalističkoj revoluciji. Godine 1921. Barbisse se svojim djelom Le Couteau entre les dents svrstao na stranu bolješevika i oktobarske revolucije. Godine 1923.se priključio Komunističkoj partiji Francuske, a kasnije je putovao u SSSR. Poslije je postao član Lige protiv imperijalizma osnovane u Bruxellesu 1927.
Kao suradnik Romaina Rollanda i urednik časopisa Clarté, nastojao je stvoriti proletersku književnost, sličnu Proletkultu i socrealizmu. Kao vatreni staljinist je napisao godine 1936. objavljenju biografiju Josifa Staljina, nazvanu Staline. Un monde nouveau vu à travers un homme
Barbusse je bio esperantist i počasni predsjednik prvog kongresa Sennacieca Asocio Tutmonda. Godine 1921. napisao je članak za esperantistički časopis Esperantista Laboristo. [1]
Boravio je u Beogradu 5. i 6. decembra 1925. i tom prilikom posetio Centralni radnički sindikalni odbor Jugoslavije.
Sahranjen je na znamenitom pariškom groblju Père Lachaise.
Izvori uredi
- ↑ Enciklopedio de Esperanto Arhivirano 2007-07-08 na Wayback Machine-u. 1933.
