Gabriel Fauré
Gabriel Urbain Fauré (Pamiers, 12. svibnja 1845. – Pariz, 4. studenog 1924.) je bio francuski romantičarski kompozitor i pedagog, jedno od naznačajnijih i najutjecajnijih imena francuskog romantizma. Fauré je bio jedan od najznačajnijih kompozitora svoje generacije, a njegova glazbe je utjecala na brojne kompozitore s početka XX. vijeka. Među njegova najpoznatija djela spadaju pavana u fis-molu, Requiem, nokturna za klavir te pjesme "Après un rêve" i "Clair de lune". Iako su njegova najpopularnija djela iz njegove rane faze, njegova kritički najcjenjenija djela nastala su u kasnijoj fazi, kada mu harmonija i melodija postaju kompleksnije.
| Gabriel Fauré | |
|---|---|
| romantizam | |
.jpg) | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | Gabriel Urbain Fauré 12. svibnja 1845.  Pamiers, Francuska |
| Smrt | 4. studenog 1924. Pariz, Francuska |
| Supružnik | Marie Fremiet |
| Partner | Emma Bardac |
| Djeca | Emmanuel Fauré-Fremiet Philippe Fauré |
| Rodbina | Toussaint-Honoré Fauré (otac) Hélène Lalène-Laprade (majka) |
| Profesionalne informacije | |
| Obrazovanje | École Niedermeyer de Paris |
| Instrumenti | orgulje, klavir |
| Zanimanje | kompozitor, orguljaš, pedagog |
| Opus | |
| Mentori | Camille Saint-Saëns Gustave Lefèvre |
| Učenici | Maurice Ravel Charles Koechlin |
| Znamenita djela | |
| |
| Nagrade | |
| |
Fauré je rođen u kulturnoj, ali ne pretjerano muzikalnoj obitelji. Njegov talent pokazao se još u mladosti. U dobi od 9 godina, Fauré je poslan u Pariz da se školuje za crkvenog orguljaša i zborovođu. Među njegovim tadašnjim učiteljima bio je i Camille Saint-Saëns, koji će mu postati doživotni prijatelj. Nakon što je 1865. diplomirao, zarađivao je kao orguljaš i pedagog, što mu nije ostavljalo previše vremena za komponiranje. Čak i kada je, u zrelim godinama, postao uspješan, držeći istovremeno pozicije orguljaša u crkvi La Madeleine i ravnatelja Pariškog konzervatorija, nije imao dovoljno vremena za komponiranje. Kako bi isto dobio, ljeti se povlačio u provinciju kako bi si omogućio miran rad. U svojim posljednjim godinama, Fauré je bio priznat kao najveći francuski kompozitor svog vremena. Godine 1922., u Parizu mu je priređena dotad neviđena nacionalna glazbena posveta, koju je osobno predvodio tadašnji predsjednik, Alexandre Millerand. S druge strane, trebala su desetljeća da se Fauréova glazba uvaži i izvan Francuske, uz izuzetak Ujedinjenog Kraljevstva, gdje je bio cijenjen i za života.
Fauréova glazba se danas opisuje kao most između glazbe romantizma i modernizma. Kada je Fauré počinjeo svoju karijeru, Chopin je još uvijek skladao, a kada je istu zavržavao, glazbenim svijetom odjekivali su zvukovi jazza i Druge bečke škole. Antologijski Grove Dictionary of Music and Musicians navodi kako je Fauré bio najnapredniji kompozitor svoje generacije i kako s njegove harmonijske i melodijske inovacije utjecale na pedagogiju kasnijih generacija. Posljednjih dvadesetak godina svoga života, Fauré je imao problema s gluhoćom, zbog čega je njegova glazba iz ovog perioda osjetno drugačija u odnosu na njegov raniji rad.