Filip Švapski
Filiip Švapski (njemački: Philipp von Schwaben ?, 1178. - Bamberg, 21. jun 1208.) - bio je od 1198.do 1208. njemački kralj i car Svetog Rimskog Carstva.
| Filiip Švapski | |
|---|---|
| |
| Ilustracija Filipova ubojstva | |
| Rimsko-njemački kralj i car | |
| Vladavina | 1198.-1208. |
| Krunidba | septembar 1198. |
| Prethodnik | Henrik VI |
| Nasljednik | Oton IV |
| Supruga | Irena Anđel |
| Djeca | Beatrice Švapska, Marija Švapska, Kunigunda Hohenstaufen, Elizabeta Švapska |
| Dinastija | Hohenstaufen |
| Otac | Friedrich I Barbarossa |
| Majka | Beatrica od Burgundije |
| Rođenje | 1178. ? |
| Smrt | 21. jun 1208. Bamberg, Sveto Rimsko Carstvo |
| Pokop | Katedrala u Speyeru |
| Vjera | katolik |
Njegova vladavina protekla je u ratu sa welfskim rivalom Otonom IV.[1]
Biografija uredi
Filip je rođen kao najmlađi sin cara Svetog Rimskog Carstva Friedricha Barbarosse, pa je određen za crkvenu karijeru. Nakon što je bio prorektor Katedrale u Aachenu, izabran je 1190. (ili 1191.) za biskupa u Würzburgu.[1]
Crkvene karijere se odrekao nakon što mu je umro brat Friedrich 1191. Njegov drugi brat svetorimski car Henrik VI, obdario ga je položajima; prvo ga je 1195. postavio za Markgrofa Toskane, a nakon tog 1196. i za Švapskog vojvodu. U maju 1197. se oženio sa Irenom, kćerkom bizantskog cara Isaka II Anđela.[1]
Kad je u septembru 1197. umro Henrik VI, njegov sin (budući [[car Fridrik II) imao je nepune tri godine, pa ga njemački kneževi nisu htjeli izabrati za kralja. Njihov favorit bio je hohenstaufenovski Filip, kog su izabrali za kralja u martu 1198.[1]
Protivnici predvođeni Nadbiskupom Kölna Adolfom, izabrali su za kralja u junu te godine - Otona, sina Heinricha Lava iz rivalske dinastije Welf. Otona je u Aachenu pravom mjestu za tu vrstu ceremonije okrunio nadbiskup Adolf. Za razliku od njega Filip je okrunjen tek u septembru 1198. i to u Mainzu.[1]
U građanskom ratu koji je uslijedio Hohenstaufeni su ispočetka pobjeđivali, ali se situacija preokrenula kad je papa Inocent III 1201. potvrdio Otona IV za kralja i ekskomunikacirao Filipa. Na Filipovu sreću spasili su ga brojni prebjezi iz welfskog tabora 1204., među njima i sam Nadbiskup Kölna - Adolf, koji je u junu 1205. okrunio Filipa u Aachenu.[1]
Grad Köln koji je usprkos volji svog nadbiskupa stao na Otonovu stranu, predao se u januaru 1207. Hohenstaufenima i činilo se da su Welfi i Oton izgubili. Krajem 1207. Filip je velikodušno ponudio Otonu ruku jedne od svojih kćeri i kao miraz domene; Švapsko Vojvodstvo i Arleško Kraljevstvo.[1]
Oton je to odbio nadajući se da će ga u borbi za krunu pomoći kraljevi Engleske i Danske, ali je prihvatio primirje koje je potrajalo do juna sljedeće godine. Papa Inocent III priznao je grešku i 1208. potvrdio Filipa za kralja uz obećanje da će ga okruniti za cara Svetog Rimskog Carstva.[1]
Filipa koji je u međuvremu mobilizirao svoju vojsku u Bambergu i čekao da istekne primirje da krene na Otona, ubio je uzrujani prosac bavarski Grof palatin Otto Wittelsbach, kad mu je odbio dati jednu od kćeri za ženu.[1]
Paradoks je da mu se najstarija kći Beatrice udala za vječnog rivala Otona, ni ostale nisu prošle loše Kunigunda se udala za češkog kralja Vaclava I, a najmlađa Elizabeta za Ferdinanda III od Kastilje.[1]
Filipa su suvremenici hvalili kao hrabrog, ali i blagog i velikodušnog čovjeka.[1]
Izvori uredi
| Prethodnik: | Rimsko-njemački kralj i car | Nasljednik: |
| Henrik VI | Oton IV. |
Vanjske veze uredi
- Philipp von Schwaben (de)