Dragiša Pavlović
Dragiša Pavlović (Kragujevac, 5. oktobar 1943 - Beograd, 9. septembar 1996) bio je srpski i jugoslovenski komunistički političar, poznat pre svega kao jedna od prvih ličnosti koja se javno suprotstavila Slobodanu Miloševiću i pokušala sprečiti njegov uspon na vlast.
| Dragiša Pavlović | |
| Biografija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 5. oktobar 1943. |
| Mesto rođenja | Kragujevac (Nedićeva Srbija) |
| Datum smrti | 9. septembar 1996. |
| Mesto smrti | Beograd (SR Jugoslavija) |
uredi  |
|
Pavlović je, kao i Milošević, pripadao mlađoj generaciji rukovodećih članova Saveza komunista Srbije (SKS) i bio je blizak saradnik tadašnjeg vođe srpskih komunista Ivana Stambolića. Godine 1986. je izabran za predsednika Gradskog komiteta SKS za Beograd, odnosno na čelo najjače od svih partijskih organizacija.
Međutim, nakon što je 24. aprila Milošević kao tadašnji predsednik CK SKS prilikom susreta sa kosovskim Srbima u Kosovom Polju prilikom znamenitog incidenta održao govor koji je protumačen kao radikalno odstupanje od dotadašnje službene političke platforme, podrška srpskom nacionalizmu, Pavlović je postao jedan od njegovih najoštrijih kritičara.
11. septembra 1987. je održao konferenciju za štampu na kojoj je rekao:
Situacija u Kosovu, koja se ne poboljšava željenom i obećanom brzinom, stvara opasnu atmosferu gde svaka reč izgovorena protiv srpskog nacionalizma je shvaćena kao nacionalizam. Strastvene reči mogu doneti samo vatru.[1]
Te su reči Pavlovića učinile glavnom metom srpskih nacionalista, odnosno Miloševićevih pristaša koji su u to vreme već bili stekli značajni uticaj u državnim medijima. 23. i 24. septembra je održana znamenita Osma sednica CK SKS na kojoj je Pavlović smenjen, a nekoliko meseci kasnije je na ostavku primoran i Stambolić.
Pavlović je nekoliko godina kasnije napisao knjigu Olako obećana brzina.