Car Temmu
Car Temmu (天武天皇 Tenmu-tennō?, cca. 631 — 1. oktobar 686)[1] bio je 40. po redu car Japana,[2] prema tradicionalnom popisu.[3] Temmuje vladao od 672. do svoje smrti 686.[4]
| Car Temmu | |
|---|---|
| 40. car Japana | |
 | |
| Car Temmu | |
| Vladavina | 673— 686 |
| Rođen/a | 631 |
| Umro/la | 686 |
| Sahrana | Hinokuma no Ōuchi no misasagi (Nara) |
| Prethodnik | Car Kōbun |
| Nasljednik | Carica Jitō |
| Potomstvo | Princeza Tōchi (sa princezom Nukatom) Princ Takechi sa Amako-no-iratsume Princ Kusakabe sa caricom Jito Princeza Oku i Princ Ōtsu sa princezom Ota Princ Naga i Princ Yuge sa princezom Oe Princ Toneri sa princezom Nitabe Princeza Tajima sa Higami-no-iratsume Princ Niitabe sa Ioe-no-iratsume Princ Osakabe, Princ Shigi, Princeza Hatsusebe i Princeza Taki sa Kajihime-no-iratsume Princ Hozumi, Princeza Ki i Princeua Takata sa Ōnu-no-iratsume |
| Otac | Car Jomei |
| Majka | Carica Kōgyoku |
Bio je najmlađi sin cara Jomeija i carice Kogyuku, odnosno mlađi brat cara Tenjija. Brat ga je natjerao da se oženi sa njegovim kćerima, odnosno vlastitim nećakama, što tradicionalni izvori tumače nastojanjem da se ojačaju veze među braćom, odnosno time da je Tenji bio krunski princ, s obzirom da Tenji nije imao sinove pogodne za nasljednika.
Godine 671. je Temmu bio uvjeren da mu prijeti opasnost po život, kada mu se brat razbolio. Pod izgovorom da će postati budistički redovnik sa porodicom je napustio carsku palaču i sklonio se u Yashino. Nakon bratove smrti 672. je na prijestolje došao Tenjijev sin kao car Kofun. Protiv njega je Temmu podigao ustanak, poznat kao Jinshinski rat, u kome su Kofunove snage poražene, a Temmu došao na prijestolje.
Temmuova vladavina je ostala obilježena po intenzivnim vojnim reformama, kao i nastojanjem da se u duhu ranijih Taika reformi centralizira državna uprava i slomi vlast dotada moćnih klanova kao što su Otomi i Soga. U vjerskim pitanjima je nastojao uspostaviti ravnotežu između šintoističke tradicije, podržavajući Veliko svetište Ise, gdje je kćer princezu Oku poslao da služi kao Saiō (svećenica), te budizma. Tradicionalno mu se pripisuje uvođenje butsudana, odnosno kućnih budističkih oltara u japanska domaćinstva. Sa druge strane je budističko svećenstvo stavio pod kontrolu države, odnosno odredio da nitko ne može postati redovnik bez dozvole vlasti; time se nastojalo stati na kraj masovnom zaređivanju u svrhu izbjegavanja regrutacije i radnih obaveza. U vanjskoj politici je postao saveznik korejske države Silla, iskoristivši njen raskol sa carskom Kinom, čija se ekspanzionistička politika u 7. vijeku smatrala opasnošću pod japansku nezavisnost.
Temmu je imao veliki broj djece, te zahvaljujući tome i četiri neposredna potomka koji su postali carevi. Njegov sin princ Toneru je poznat kao jedan od autora historijskog teksta Nihonshoki, koji predstavlja jedini izvor o njegovoj vladavini.
Izvori uredi
- ↑ Napomena o izgovoru: Modificirani sistem Hepburnove romanizacije japanskog se koristi za zapadna izdanja. Za razliku od standardne romanizacije je "n" zadržana čak i kada slijede "homorganski konsonanti" (npr. shinbun, ne shimbun). Tako se koriste i Car Temmu i Car Tenmu.
- ↑ Agencija carskog domaćinstva (Kunaichō): 天武天皇 (40)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 53.
- ↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 268-269; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 55-58. na Google knjigama
Literatura uredi
- Asakawa, Kan'ichi. (1903). The Early Institutional Life of Japan. Tokyo: Shueisha. OCLC 4427686; see online, multi-formated, full-text book at openlibrary.org
- Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Nippon Gakujutsu Shinkokai (1969). The Man'yōshū: The Nippon Gakujutsu Shinkokai Translation of One Thousand Poems. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-08620-2
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
V. također uredi
- Asuka Historical National Government Park: image of Mausoleum Emperor Temmu and Empress Jitō Arhivirano 2012-02-25 na Wayback Machine-u, exterior view
| Kraljevske titule | ||
|---|---|---|
| Prethodi: Car Kōbun |
Car Japana: Temmu 672-686 |
Slijedi: Carica Jitō |
