Brazilski nacionalni muzej
Brazilski nacionalni muzej je stogodišnja istraživačka i muzejska insitucija, locirana u Rio de Žaneiru, čiji je najveći deo izgoreo u katastrofalnom požaru 2018. godine.
Muzej je osnovao kralj Žoao VI od Portugala (1769–1826), 1818. godine, pod nazivom Kraljevski Muzej, u želji da stimuliše naučna istraživanja u Brazilu, koji je do tada smatran divljom kolonijom, praktično neistraženom od strane nauke. U početku muzej je čuvao botaničke i životinjske vrste, naročito ptice, po čemu je zgrada dobila nadimak „Kuća ptica“.
Poslije vjenčanja prvog brazilskog cara, Pedra I od Brazila (sina kralja Žoaoa VI) sa princezom Leopoldinom od Austrije, muzej je počeo da privlači mnoge velike Evropske naučnike 19. vijeka, među kojima su bili i Maximilian zu Wied-Neuwied (1782–1867), Johann Baptist von Spix (1781–1826) i Carl Friedrich Philipp von Martius (1794–1868). Drugi evropljani su dolazili istraživati zemlju, kao što je bio slučaj sa Augustin Saint-Hilaire (1799–1853) i baronom fon Langsdorfom (1774–1891), koji su uveliko doprinijeli kolekciji, tadašnjeg, Kraljevskog Muzeja.
Krajem 19. vijeka, prateći interesovanja tadašnjeg cara Pedra II od Brazila (1825–1891), nacionalni muzej je počeo da istražuje antropologiju, paleontologiju i arheologiju. Sam car, naučnik-amater, bio je veliki ljubitelj svih grana nauke, doprinijevši sa nekoliko kolekcija umjetnina iz drevnog Egipta i fosila. Budući da je muzej imao veliku podršku vladara, ubrzo je postao najbitniji muzej u Južnoj Americi.
Budući da je znao koliko naučnici nedostaju Brazilu, Pedro II je pozivao strane naučnike da rade u muzeju. Prvi je došao Ludwig Riedel (1761–1861), njemački botaničar koji je učestvovao u poznatoj ekspediciji barona fon Langsdorfa u Matu Grosu od 1826. do 1828. godine. Među ostalim naučnicima koji su došli u Brazil su i njemački hemičar Theodor Peckolt i američki geolog i paleontolog Charles Frederick Hartt (1840-1878).
Sada je muzej već imao svoje ime, pa je njime privlačio novi talas naučnika, ovaj put onih koji su željeli da steknu ime istraživajući u Brazilu. Među takvim naučnicima, koji su stekli naučno ime u Brazilu su Fritz Müller (1821–1897), Hermann von Ihering (1850–1930), Carl August Wilhelm Schwacke (1848–1894), Orville Adalbert Derby (1851–1915), Émil August Goeldi (1859–1917), Louis Couty (1854–1884) i ostali.
Kada je car svrgnut sa prijestola, u vojnom puču 1889. godine, muzej je 1892. godine, preseljen u praznu carsku rezidenciju Paso, gdje se i danas nalazi.
Od 1946. godine muzej je dat na upravljanje Federalnom Univerzitetu Rio de Žaneira. Istraživači univerziteta, njihove kancelarije i laboratorije zauzimaju dobar dio stare zgrade i drugim zgradama podignutim u blizini. Ovdje se nalazi i najveća naučna biblioteka u Riju. Trenutno, Nacionalni Muzej nudi kurseve iz oblasti antropologije, sociologije, botanike, geologije, palentologije i zoologije.
U muzeju se nalazi najveća muzejska postavka u obje Amerike, u kojoj se nalaze životinje, insekti, minerali, oruđe i oružje domorodaca, egipatske mumije, južnoamerički arheološki atefakri, meteori, fosili i ostali pronalasci.
Spoljašnje veze uredi
- Zvanički sajt Arhivirano 2011-09-26 na Wayback Machine-u.
- Evropljani u muzeju