Biella
Biella je glavni grad istoimene talijanske provincije Bielle u regiji Pijemont. Grad ima 43.818 stanovnika.[1]
Biella
Comune di Biella | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 45°34′N 8°4′E / 45.567°N 8.067°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Pijemont |
| Provincija | Biella |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Claudio Corradino |
| Površina | |
| - Ukupna | 46 km² |
| Visina | 420 |
| Stanovništvo (2011) | |
| - Grad | 43.818 |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 13900 |
| Pozivni broj | 015 |
| Službene stranice www.comune.biella | |
| Karta | |
  Biella | |
Geografija uredi
Biella leži u kotlini rijeke Cervo, okružena planinama Alpa,[2] udaljena 82 km sjeveroistočno od regionalnog centra Torina. Biella je fizički podjeljena na dva dijela, na donji grad (Biella Piano) i gornji grad (Biella Piazzo) koji su međusobno povezani uspinjačom.[2]
Historija uredi
Biella je naselje duge historije. Isprva je bila galsko, a nakon tog rimsko naselje.[2] Za ranog srednjeg vijeka postala je feud grofova iz Vercellija, da bi od 1379. postala feud savojske dinastije.[2]
Znamenitosti uredi
Gornji grad (Biella Piazzo) prepun je srednjovijekovnih i renesansnih kuća, dok se donji grad (Biella Piano) ponosi katedralom Santo Stefano, temeljno preuređenom 1402. godine, uz koju se nalazi romanički baptisterij iz 10. vijeka. U ovom dijelu grada nalaze i dvije renesansne crkve, San Sebastiano (1504) i San Girolamo (1512–1517).[2] Biella ima arheološki i gradski muzej. Na brdu iznad grada nalazi se čuvena hodočasnička crkva Santuario di Oropa, za koju legenda kaže da ju je osnovao sv. Euzebije 369. godine.[2] Crkva je uvrštena na UNESCO-vu listu mjesta svjetske baštine u Evropi, zajedno s drugih devet svetilišta poznatih kao Sacri Monti.
Privreda uredi
Uz turizam koji je danas najvažnija privredna grana, Biella je grad talijanske industrije vune, a ima i predionice pamuka, svile i lana.[2]
Gradovi prijatelji uredi
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- Službene stranice grada Arhivirano 2013-05-20 na Wayback Machine-u (it)
- Biella na portalu Encyclopædia Britannica (en)