Berthe Morisot
Berta Morizo (fr. Berthe Morisot; 14. januar 1841 — 2. mart 1895.) bila je impresionistički slikar i jedina žena koja je izlagala na "prvoj izložbi impresionista" 1874. godine.
| Berthe Morisot | |
|---|---|
| impresionizam | |
 Edouard Manet, Berthe Morisot s buketom ljubičica (1872.) | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 14. siječnja 1841. Bourges, Francuska |
| Smrt | 2. ožujka 1895. Pariz |
| Nacionalnost | Francuz |
| Opus | |
| Polje | slikarstvo - grafika |
| Znamenita djela | |
Kolijevka Žena isped ogledala | |
| Influencija | |
Od
| |
Na | |
Morizo je rođena u Buržeu, u Francuskoj u uspešnoj buroanskoj porodici. Ona kao i njena sestra Edma Morizo odlučuju da postanu slikarke; kada Berta uveri roditelje u ozbiljnost odluke, nailazi na negodovanje. Njeni roditelji nisu želeli da im ćerke budu slikari.
Sa svojih 20 godina sreće i sprijateljuje se sa važnim slikarom pejžaza, pripadnikom Barbizonske škole, Kamij Koroom. Stari slikar je počeo da uči Bertu i njenu sestru osnovama slikanja, ali ih osim toga i predstavio drugim slikarima i učiteljima. Pod Koroovim uticajem, Morizo počinje da se ograničava samo na slikanje u prirodi. Kao studenti umetnosti Berta i Edma počinju da rade zajedno, sve dok se Edmina karijera kao slikarke nije završila sa njenom udajom, posle koje ubrzo dobija decu kojima se potpuno posvećuje nemajući više vremena za intenzivno slikanje kao što je imala Berta. Sačuvana pisma između dve sestre i danas pokazuje ljubav i razumevanje, i jedinstvenu vezu koju su imale između sebe, ali i praćeno Bertinim kajanjem zbog daljine između njih, kao i zbog Edminog odustajanja od umetnosti. Edma do kraja života nastavlja da podržava Bertinu umetnost, i tako porodice dve sestre ostaće bliske do kraja.
Morizo je prvo izlagale imala na Pariskom salonu 1864. godine zajedno sa pojavljivanjem dva slikara pejžaza, i posle toga regularno nastavlja da izlaže u Salonu sve do 1874, godine prve impresionističke izložbe.
Oko 1867 Morizo upoznaje Eduard Manea. On razvija posebno interesovanje za Bertu, što dokazuju brojni portreti uključujući u to čak i portret Berte Morizo u crnom šalu dok je u žalosti zbog očeve smrti. Prijateljstvo među njima počinje da se javlja: Mane ju je čak jednog dana poklonio nogare za slikanje kao božićni poklon. Takođe se i dobrovoljno javlja u prenošenju njenih radova u salon, urgirajući na razne načine kada nije postojalo srestava da se normalno transportuju. Jednom se desilo da Mane pogrešno shvatio jedno od Morizovih standardnih samokritika kao dozvolu da na njenim platnima doda ispravke, što je Mane i uradio na Bertino zaprepašćenje. Mada je tradicionalno Mane viđen kao učitelj dok je Morizo bila njegov pristalica, postoje dokazi da je ta veza bila drugačija i obostrana. Dosta Maneovih slika i potezi četkica pokazuje da je kao što je Morizo bila pod Maneovim uticajem, tako je i Mane bio pod Morizinim uticajem. Određene Bertine kompozicije, kao i imitaciju njenog stila zrače njegovim delima, dok je Morizo od Monea razvila takozvani umetnički karakter. Morizo je bila ta koja je naterala Manea da se oproba u slikanju u prirodi, uvodeći ga pritom u krug slikara koji su nazivali sebe impresionistima.
Godine 1874 Morizo se udaje za Maneovog brata Ežena. Imali su samo jedno dete, ćerku Žili.
Morizo, zajedno sa Kamij Pisaro, su bili jedini slikari koji su izlagali na svim originalnim impresionističkim izlaganjima.
Kao i njena savremenica u godinama koje dolaze Meri Kasat, tako i Berta Morizo je najčešće uzimala teme dece, majki, kao i porodičnih scena. Okarakterisana i prihvaćena kao impresionista, i kao član "haute bourgeoisie", Morizo je slikala sa iskustvom i dnevnom navikom teme komfora, svakodnevnice i imtimnosti života porodice.
Berta Morizo umire 2. marta, 1895. u Parizu gde biva pokopana na groblju Cimetière de Passy. Na njenoj umrlici pisalo je da je "bez zanimanja".
Njene slike se prodaju i do preko 4 miliona dolara u SAD.
Djela uredi
Berthe Morisot se, poput Mary Cassatt, opredijelila za intimne obiteljske scene, krajolike i marine profinjenih bojaizvedenih širokim potezima kista. Iste motive je radila i u grafici, najčešće bakropisu.
Na slici Kolijevka (1873.) Morisot istražuje bliskost majke i djeteta kroz krupni kadar u kojemu os kompozicije čine dijagonale zastora i majčinog pogleda. Na slikama se ponavljaju slične krivulje (zastora, majčine i djetetove ruke) koje pojačavaju vezu majke i djeteta. Opušteni potezi kista (zbog kojih je, poput drugih impresionista, često bila podvrgnuta kritici) dočaravaju prozirnost zastora kolijevke i sjaj vanjskog svjetla na prozorskoj zavjesi, dok su ostali dijelovi slike potpuno tamni. Time se stvara dinamičan kontrast koji umiruje jedino majčina haljina koja je tamna, ali sa svijetlijim prugama.
Takođe pogledati uredi
Vanjske veze uredi
- Berta Morizo veb muzej