Belšazar

Belšazar (ili Baltazar; akadski Bel-sarra-usur) bio je babilonski princ, odnosno sin i suvladar kralja Nabonida. Od 553. pne. do 543. pne. je upravljao Neo-babilonskim Carstvom dok mu je otac boravio u dobrovoljnom izgnanstvu u oazi Teyma. Nakon povratka, Belšazar je dobio zadatak braniti grad Babilon od Perzijanaca. Godine 539. pne. je zarobljen nakon što mu je otac poražen u bitci kod Opisa a grad prisiljen na predaju.

Rembrandtov prikaz biblijske priče o Belšazaru i "pisanju po zidu"

Za istoimeni Handelov oratorij v. Belšazar (Handel)

Belšazar se spominje u Knjizi o Danijelu kao izopačen i ohol vladar koji je ugnjetavao porobljene Židove. Međutim, prilikom velike gozbe nepoznata ruka ispisala tajanstvene riječi koje je Danijel protumačio kao znak kraja babilonske vladavine.

Izvori

• A. Leo Oppenheim, Ancient Mesopotamia: Portrait of a Dead Civilization

Belšazar na Wikimedijinoj ostavi