Apije Klaudije Ceko
Apije Klaudije Ceko (lat. Appius Claudius Caecus) bio je rimski državnik u doba srednje Rimske Republike. Vršio je dužnost cenzora 312. st. e. te konzula 307. st. e. Godine 296. st. e. ponovo je bio konzul, a god. 295. st. e. obavljao je dužnost pretora. Tokom ove dve godine predvodio je rimsku vojsku u borbama u Etruriji, Kampaniji i Samniju. Godine 280. st. e., kada je već bio star i slep (odatle mu i nadimak Caecus = slep), održao je u senatu vatreni govor protiv sklapanja mira s epirskim kraljem Pirom ponuđenog Rimljanima nakon njihovog poraza kod Herakleje iste godine. Taj govor prvi je spomenik rimskoga govorništva, i bio je poznat još Ciceronu, premda možda ne u autentičnoj verziji. Prema antičkim svedočanstvima, Apije je sastavio i zbirku stihovanih izreka (Sententiae), koje su pružale praktične savete o mudrom i moralnom životu. Među njima je navodno bila i izreka Faber est suae quisque fortunae (= Svako je kovač svoje sreće).
Apije je prva ličnost u rimskoj književnosti koja se ističe svojom individualnošću, a i prva ličnost u rimskoj istoriji uopšte za koju postoje pouzdani istorijski podaci a ne samo naznake istorijske istine prekrivene vekovnom mitografijom. Kao cenzor 312. st. e. dao je sagraditi po njemu nazvan Apijev put (via Appia), koji je vodio od Rima do Kapue i čiji ostaci postoje i danas. Na tom je putu osnovao i trgovište nazvano Forum Appii. Na njegovu je inicijativu iste godine izgrađen i prvi akvedukt u Rimu, takođe po njemu nazvan Aquae Appiae. Takođe je u spisak senatora uvrstio i imućnije ljude iz nižih društvenih slojeva, među njima čak i neke sinove oslobođenikâ. Apije je verovatno bio jedan od onih koji su podržali demokratsku akciju edila Gneja Flavija koji je 304. st. e. izložio na Forumu stalni kalendar s danima tokom kojih su se mogli obavljati pravni poslovi (dies fasti) i tako pravni sistem učinio dostupnijim seoskom i gradskom plebsu.