Aleksa Jovanović
Za ostale upotrebe, v. Aleksa Jovanović (razvrstavanje).
Aleksa S. Jovanović (Ćuprija, 19. avgust 1846. – Beograd, 6. maj 1920) je bio sudija i predsednik vlade Srbije od 1900 do 1901. godine.
| Aleksa Jovanović | |
 Aleksa Jovanović | |
| Biografija | |
|---|---|
| Datum rođenja | 19. 8. 1846. |
| Mesto rođenja | Ćuprija (Kneževina Srbija) |
| Datum smrti | 6. 5. 1920. (dob: 73) |
| Mesto smrti | Beograd (Kraljevina SHS) |
uredi  |
|
Biografija uredi
Nižu gimnaziju završio je u Negotinu, a višu gimnaziju i Pravni fakultet u Beogradu. Službovao kao sudski činovnik u Kragujevcu, Kraljevu i u Ministarstvu pravde i beogradskom sudu. Jovanović se rano opredelio za sudijsko zanimanje i prošao sve lestvice – od opštinskih sudova do najviših državnih. U periodu 1874-1878. bio je sudija u Smederevu i Kruševcu, a u periodu 1878–1884. predsednik sudova u Nišu i Beogradu. Član je Kasacionog suda 1884–1890. i ponovo 1894–1899. godine. U međuvremenu, 1890–1894. godine, načelnik je Ministarstva pravde. Predsednik Apelacionog suda postaje 1. juna 1899. godine. Bio je jedan od najboljih sudija svoga vremena, kako po znanju, tako i po savesnosti i nepristrasnosti (Živojin Perić).
Politikom se pomalo bavio kao poslanik (1880–1881) i član senata (1901. i 1903). U visoku politiku je ušao neočekivano, u jednoj od tada čestih političkih kriza. Kada je kralj Aleksandar Obrenović objavio svoju nameru da se oženi Dragom Mašin, tadašnja vlada, na čelu sa Vladanom Đorđevićem, podnela je ostavku. Kralj je tražio njenu zamenu, ali nijedan od viđenijih političara nije želeo da, prihvatajući mesto premijera, podrži taj nepopularan potez. Na kraju je Aleksa Jovanović prihvatio ponudu i 12. jula 1900. godine formirao tzv. svadbeno ministarstvo. On sam je, pored mesta predsednika vlade, držao i ministarstvo spoljnih poslova (do 5. februara 1901), a zatim ministarstvo pravde do pada vlade 20. marta 1901. godine. Najvažniji potezi Jovanovićeve vlade bili su pomilovanje osuđenika povodom Ivanjdanskog atentata na kralja Milana, među kojima i Nikola Pašić i Kosta Taušanović, zatim popravljanje odnosa sa Rusijom i zabrana povratka kralja Milana u Srbiju, a zbog njegovog prtivljenja ženidbi.
Jovanović je bio i produktivan pisac dela uglavnom iz oblasti istorije srpskog prava. Neki od njegovih samostalnih radova su: Istorijski razvitak srpske zadruge (1896), Izborno pravo ženskinja u Kraljevini Srbiji (1898), Prinosci za istoriju srpskog prava (1900) i Ministarstvo Alekse Jovanovića (1906).