Srpska pravoslavna crkva u jugoslavenskim ratovima – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 82:
[[Datoteka:Crkva i drzava.jpg|thumb|Zajednička ratna zasjedanja crkvenih i političkih vođa tokom rata u BiH.]]
Na arhijerejskom Saboru, održanom od 14. do [[28. maj]]a 1992. godine, donet je dokument nazvan "Memorandum SPC", koji govori protiv “avnojevskih” granica, te uskraćuje podršku vlastima
{{citiranje|Srpska crkva se otvoreno ograđuje i distancira od ove i ovakve vlasti i njenih nosilaca.|Saopštenje arhijerejskog sabora SPC, maj 1992.}}
Ogradivši se od rukovodstva u Srbiji, vrh SPC postaje izuzetno blizak sa rukovodstvom bosanskih Srba na Palama. Po uspostavljanju [[Republika Srpska|Republike Srpske]], Crkva je postala deo državne strukture, [[veronauka]] je uvedena u škole, episkopi su prisustvovali zasedanjima Parlamenta, savetovani su prilikom važnijih odluka, a sam [[Radovan Karadžić]] je izjavljivao da za svaku svoju odluku mora da se konsultuje sa episkopima ili [[patrijarh]]om.<ref name="II deo"/> Decembra 1992. godine, u saopštenju sa vanrednog zasedanja Svetog arhijerejskog sabora, odbačene su optužbe da Srbi u BiH drže logore u kojima se [[silovanje|siluju]] muslimanke:
{{citiranje|U ime pravde Božje, na osnovu svedočenja naše sabraće arhijereja iz Bosne i Hercegovine i drugih pouzdanih svedočenja, izjavljujemo sa punom moralnom odgovornošću da takvih logora u Republici Srpskoj Bosne i Hercegovine, kao ni u Srpskim Krajinama, niti je bilo niti ima.|Saopćenje arhijerejskog sabora SPC, decembar 1992.}}
| |||