Srpska pravoslavna crkva u jugoslavenskim ratovima – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m uvod |
|||
Red 4:
U periodu 1990-ih SPC stiče posebnu ulogu u javnom životu.<ref name="izvori">[http://www.scribd.com/doc/3492554/Filozofskoteoloki-izvori-antievropskog-i-antizapadnog-diskursa-u-SPC Filozofsko-teološki izvori antievropskog i antizapadnog diskursa u SPC]</ref> Tokom [[jugoslovenski ratovi|jugoslovenskih ratova]] 1990-ih godina mnogi akteri su se pozivali na Srpsku pravoslavnu crkvu, tražili njenu podršku i često je dobijali.<ref name="II deo">[http://www.pescanik.net/content/view/4028/171/ Zašto se u crkvi šapuće, II deo]</ref> Među njima su bili mnogi srpski političari, vojnici, vojni komandanti, uključujući i komandante paravojnih formacija, novinari, pesnici, pisci, itd.<ref name="II deo"/> Mnogi predstavnici SPC su javno podržavali srpske vojne i paravojne formacije.<ref name="Sprega">[http://www.koreni.net/modules.php?name=News&file=article&sid=924 Mirko Đorđević, O sprezi pravoslavne crkve sa strukturama političke moći]</ref>
Devedesetih godina SPC je kao [[institucija]] bila preokupirana isključivo »nacionalnim pitanjem«.<ref name="Ratni krst"/> Tokom 1990-ih, [[svetosavski nacionalizam]] je postao dominantna struja unutar crkve.<ref name="Byford"/><ref name="Petakov"/> Kao glasnogovornike [[nacionalizam|nacionalizma]] unutar Crkve, kritičari navode četiri [[Justin Popović|Justinova]] učenika: [[Amfilohije Radović|Amfilohija Radovića]], [[Artemije Radosavljević|Artemija Radosavljevića]], [[Atanasije Jevtić|Atanasija Jevtića]] i [[Irinej Bulović|Irineja Bulovića]].<ref name="Byford">[http://www.helsinki.org.yu/serbian/doc/Ogledi06.pdf Jovan Byford, Sećanje na vladiku Nikolaja Velimirovića u savremenoj srpskoj pravoslavnoj kulturi]</ref> Do 1991. godine, sva četvorica [[justinovci|justinovaca]] su se našli u vrhu SPC, kao episkopi. Njih četvorica, uz patrijarha Pavla, predstavljali su "idejni sinod" SPC.<ref name="Tomanić"/> Suočen se nacionalizmom svojih episkopa, srpski [[patrijarh Pavle]] je apelovao na poštovanje opštečovečanskih vrednosti čuvenim rečima: „''Budimo ljudi, iako smo Srbi''“.<ref name="Đorđević"/> Jedan od velikih protivnika nacionalizma u crkvi u ovom periodu bio je zagrebački [[mitropolit Jovan]]. Na teološkom polju, ovo razdoblje karakteriše jačanje anti-[[ekumenizam|ekumenskih]] tendencija.<ref name="Ratni krst"/>
Srpska pravoslavna crkva je tokom ratova u bivšoj Jugoslaviji odbacila sve [[mir]]ovne planove, uključujući [[Vensov plan]], [[Vens-Ovenov plan]], [[Plan Kontakt grupe]] i [[Dejtonski mirovni sporazum]].
| |||