'''Žan Antoan Vato''' ([[francuski jezik|fra]]. ''Antoine Jean Watteau''; [[Valensijen]] [[1684]]. – [[Nožen-sir-Marn]], [[1721]]) je bio [[francuska|francuski]] slikar, rodonačelnik slikarstva [[rokoko]]a u Francuskoj. U periodu od [[1704]]. do [[1708]]. učio kod [[K. Žilo]]a u [[Pariz]]u. U umetničkim zbirkama palate [[Luksemburg]] i svog mecene [[Pjer Kroza|Pjera Krozaa]] došao je u dodir sa [[venecija]]nskim i flamanskim slikarstvom [[16. vek]]a (naročito sa delima [[Ticijan]]a, [[Rubens]]a i [[van Dajk]]a) koji su uticali na stil njegovih ranih dela. Godine [[1717]]. postao je član Akademije. Tokom svog boravka u Engleskoj (1719/20) teško je oboleo i od te bolesti se nije oporavio. Vatoov stil, kojim je uveo epohu rokokoa, karakteriše jaki a ipak nežni kolorit, mirisna atmosfera kao i lake i elegantne figure. Njegove glavne teme bile su intimne svečanosti dvorskog društva (''[[Fêtes galantes]]'') u slobodnom prostoru kao i scene iz Commedia dell'arte (na primer Žil, [[1718]]/[[1719|19]]).
Mada je od francuskih slikara rokoroa kod njega učio samo [[Ž. B. Pater]], Vatoov način slikanja i njegove teme imale su mnoge slebdenike (kao što su [[N. Lankre]], [[F. Buše]] ili [[Ž. O. Fragonar]]). Sačuvana je otprilike trećina njegovih dela ali brojni crteži i [[bakrorez]]ne reprodukcije njegovih dela svedoče o obimu njegovog opusa.
