Verzija na datum 17 august 2011 u 14:29 uredi Mladifilozof (razgovor \| doprinos) Administratori 54.014 izmena Nema sažetka izmjene ← Starija izmjena		Verzija na datum 17 august 2011 u 14:34 uredi poništi Mladifilozof (razgovor \| doprinos) Administratori 54.014 izmena Nema sažetka izmjene Novija izmjena →
Red 5: Ovakvo uređenje je postojalo u [[Vizantija\|Vizantiji]], gde je poglavar svetovne vlasti ([[car]]) faktički bio poglavar crkve ([[papa]]): on je imenovao crkvenog poglavara, [[carigradski patrijarh\|carigradskog patrijarha]]. Carevi su se često mešali u dogmatske sporove, regulišući [[dogma\|dogmu]] i [[ritual]]e ediktima i [[zakon]]ima. Takva situacija je postojala u [[Istočno rimsko carstvo\|Istočnom rimskom carstvu]] iz vremena prvih vaseljenskih sabora (počevši od borbe protiv [[arijanstvo\|arijanstva]]), tokom kojih su crkvena lica apelovala na cara u rešavanju [[dogma]]tskih, [[obred]]nih i crkvenih pitanja. Konačno, takva odredba je bila sadržana u Kodeksu i Novelama [[Justinijan I\|cara Justinijana]], koji je rekao da je „izvor sveg bogatstva crkve velikodušnost cara“. Ovaj tip odnosa je našao svoju pravnu formulaciju u tzv. [[simfonija (teologija)\|simfoniji]], koja je prvi put bila formulisana u [[6. vek]]u u šestoj [[Justinijan I\|Justinijanovoj]] noveli. Justinijanovo učenje o "simfoniji" je poznavao i [[sveti Sava]] koji u [[Zakonopravilo\|Zakonopravilu]] prevodi najvažnija mesta tog vizantijskog učenja koje je sledio kao model.<ref>[http://www.republika.co.rs/310-311/11.html Mirko Đorđević, Muke sa simfonijom]</ref> Vizantijski model "simfonije" se ~~veoma~~danas često potencira u pravoslavnim krugovima, kao željeni odnos crkve i države. Međutim, ponekad se čuju i drugačiji glasovi iz [[SPC]] povodom pokušaja da se napravi božija država po vizantijskom uzoru: {{citat\|Ta vizantijska simfonija između crkve i države danas je potpuni apsurd i prepreka da SPC zauzme pravo mesto.<ref>Blic news, 6.2.2002.</ref>\|đakon Nenad Ilić}}

Cezaropapizam – razlika između verzija