Crvena armija – razlika između verzija

Ipak, generacija briljantnih oficira (najpoznatiji [[Georgi Žukov]]) učila je iz poraza i sovjetskih pobeda u bitkama za [[Moskovska bitka|Moskvu]], [[Staljingradska bitka|Staljingrad]], [[Kurska bitka|Kursk]] i kasnije u „Operaciji Bagration“ čime su odlučno potvrdili veličinu onoga što je Sovjetima poznato kao [[Veliki otadžbinski rat]].

 

Sovjetska vlada je činila nemoguće da poveća moral Crvene armije dok se ona povlačila u jesen [[1941]]. Sovjetska propaganda se udaljila od [[klasna borba|klasne borbe]] i umesto toga se oslonila na duboko usađena patriotska osećanja stanovništva, pozivajući se na istoriju predrevolucionarne Rusije. Propaganda je nazvala rat protiv nemačkih agresora Velikim otadžbinskim ratom, ciljajući na [[Napoleonova invazija na Rusiju|Otadžbinski rat]] iz [[1812]]. protiv [[Napoleon]]a.<ref>Napoleon Bonaparta, A.Z.Manfred, Minerva, Beograd, 1975. knj.3 str.237</ref> Pojavila su se pozivanja na ruske heroje kao što su [[Aleksandar Nevski]] i [[Mihail Kutuzov]]. Represije protiv [[Ruska pravoslavna crkva|Ruske pravoslavne crkve]] su prestale, a sveštenici su oživeli tradiciju blagosiljanja oružja pre bitke. Komunistička partija je napustila instituciju političkih komesara, iako ju je ubrzo ponovo usvojila. Crvena armija je ponovo uvela činove i usvojila mnoga pojedinačna priznanja kao što su medalje i ordenja. Koncept Garde se ponovo pojavio; jedinicama koje su iskazale izuzetno junaštvo u borbi data su imena kao što su „gardijska regimenta“, „gardijska armija“ i sl.