Judeohrišćani – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 64:
=== Posledice pada ===
Poslije [[Opsada Jeruzalema (70)|pada Jeruzalema]] [[70]]. godine, Rimljani su izgnali Jevreje iz Judeje, na ruševinama Jeruzalema su podigli rimski grad [[Elija Kapitolina]], a na mestu razorenog [[Jerusalimski Hram|Hrama]]
[[Epifanije]] pominje da je nakon [[Opsada Jeruzalema (70)|razorenja Jeruzalema]], jedno od središta judeo-hrišćanstva bilo u okolici grada [[Pella (Jordan)|Pella]], sjeverno od [[Jerusalim]]a.<ref>Epifanije, Panarion 30, 1, 7</ref> Rat i njegove posledice su takođe polarizovali Isusove sledbenike, pogotovu kada je reč o njihovim odnosima s drugim jevrejskim zajednicama.<ref name="Pejgels"/> Isusovi sledbenici su sve više težili da se odvoje od ostalih Jevreja, radije se moleći u kućama članova nego u sinagogama. Ova situacija rastuživala je mnoge koji nisu želeli da odbace tradicionalne običaje. Nakon [[70]]. godine kršćanski pokret se brzo širio među nejevrejima (''[[Gentiles]]''), ali, na njihovu žalost, uglavnom nisu uspeli da privuku Jevreje. U posleratnoj [[Palestina|Palestini]], oko [[80]]-[[90]]. godine, Isusovi sledbenici su postali marginalna grupa protiv koje je bila vladajuća partija [[farisej]]a, koja je došla na vlast u Jerusalimu nakon rimskog rata. Potkraj veka, oko [[90]]-[[100]]. godine, Isusovi jevrejski sledbenici su bili izbačeni iz domaćih [[sinagoga]] zbog svoje tvrdnje da je Isus [[Mesija]], i otuđeni od jevrejske zajednice.
Red 72:
Žestok sukob [[Rano hrišćanstvo i judaizam|ranog hrišćanstva i judaizma]] oslikava [[Evanđelje po Jovanu]], u kom Jevreji postaju nepomirljivi Isusovi protivnici.<ref name="Pejgels"/><ref>Lindars 1990 p. 53.</ref> Mnogi stručnjaci veruju da Evanđelje po Jovanu predstavlja gledište radikalne [[sekta|sekte]], izbačenih iz domaćih [[sinagoga]] zbog tvrdnje da je Ješua [[Mesija]], i otuđenih od jevrejske većine.<ref name="Pejgels"/> Naučnici smatraju da je ovaj traumatični razdor definisao autopercepciju [[Johaninska zajednica|Johaninske zajednice]] koja vidi sebe kao malenu manjinu Božjih ljudi „koju svet mrzi," i koja podstiče svoje članove da odbace celokupni društveni i religijski kontekst u kojem su rođeni.<ref>William Horbury, „''The Benediction of the Minim and Early Jewish-Christian Controversy''". Journal of Theological Studies 33 ([[1982]]): 19-61</ref><ref>T. C G. Thornton. „''Christian Understandings of the Birkath ha-Minim in the Eastern Roman Empire''". Journal of' Theological Studies 38 ([[1987]]): 419-31</ref><ref>Asher Finkel. „''Yavneh's Liturgy and Early Christianity''". Journal of Ecumenical Studies 18: 2 ([[1981]]): 231-50</ref><ref>Alan F. Segal. „''Ruler of This World: Attitudes about Mediator Figures and the Importance Sociology for Self-Definition''". In E. P. Sanders, ed. ''Jewish and Christian Self-Definition''. Vol 2, pp. 245-68. Philadelphia: Fortress Press, [[1980]].</ref>
Judeo-hrišćanska zajednica biva sve više marginalizovana i podeljena, dok [[Rimska Crkva]] od nekadašnje Jeruzalemske Crkve preuzima primat nad mnogim kršćanskim općinama. Neki judeo-hrišćani su u potpunosti raskinuli sa [[judaizam|judaizmom]] i prihvatili uspostavljene hrišćanske dogme u celosti. Međutim, judeo-hrišćanske zajednice koje ostaju pri starim ubeđenjima i nastavljaju održavanje jevrejskih običaja, od katoličke crkve bivaju proglašene za [[hereza|herezu]]. Među raseljenim judeo-hrišćanima se razvijaju razni pravci mišljenja, a neki delovi zajednice se priklanjaju [[judejski gnosticizam|judejskom gnosticizmu]].
[[Evsevije Kesarijski|Euzebije]] navodi da su hrišćani za vreme [[Drugi jevrejsko-rimski rat|drugog jevrejsko-rimskog rata]] ([[115]]-[[117]]) bili gonjeni od [[Bar Kohba|Bar Kohbe]] jer su odbili da prihvati njegove mesijanske tvrdnje. [[Justin Filozof]] pominje [[progoni hrišćana|progone hrišćana]] u Palestini oko [[135]]. godine.<ref>[[Justin Filozof]], ''Dijalog sa Trifonom'' 110.4.</ref> [[Irinej Lionski]] (oko [[180]]) je prvi
== Učenje ==
| |||