U Zapadnoj Crkvi to'''opat''' je zvanični naziv za nastojatelja određenog manastira[[manastir]]a ili [[monah|monaške]] [[Kongregacija|Kongregacijekongregacije]] koja pripada [[Benediktinci|benediktinskim]], [[Cisterciti|cistercitskim]] ili [[Trapisti|trapistkim]] familijama ili nekim domovima određenog reda kanoskih redovnika (npr. Avgustinovski kanonički redovnici Laterana i Premonstratensiani).
Prema Pravilima [[Sveti Benedikt Nursijski|Sv. Benedikta]] opat je postavljen za oca monaške porodice i kao takav ima veliku [[vlast]] u upravljanju svojim domom, po pravilima koja on može prilagoditi klimatskim uslovima, običajima određene epohe itd. U današnje vreme opati su uvek izabrani i imaju službu u saglasnosti sa Ustavom svog Reda ili Kongregacije: nekada je to doživotno, nekada na neodeđeno vreme, nekada do navršavanja određenih godina, nekad na određeni broj godina, itd. (up<ref>Up. CIC (1983) can. 624. s. I).</ref> Opat je glavni nastojatelj (<ref>up. CIC (1983) can. 613. s. 2)</ref> i, pošto su svi Redovi i Kongregacije koji imaju opate shvaćeni kao klerikalne[[kler]]ikalne institucije (<ref>up. CIC (1983) can. 588. s. 2)</ref>, opat mora biti [[sveštenik]], on dela sa crkvenom vlašću (<ref>up. CIC (1983) can. 596. s. 2)</ref> i onshvaćen je shvaćen kao [[Ordinarij]] (<ref>up. CIC (1983) can. 134. s. I)</ref>. Za razliku od drugih crkvenih upravitelja opat dobija liturgijski blagoslov pri čemu mu može biti dodeljen prsten, [[mitra]], [[žezal]].
Opat teritorijalne opatije, (formalno poznat kao ''abbot nullius'' (up.vidi dieceza)[[dijeceza]]) takođe ima kvazi-episkopsku[[episkop]]sku jurisdikciju nad teritorijom svoje opatije. (<ref>up. CIC (1983) can. 370)</ref>. Starija praksa davanja titule opata starijem monahu kao vid počasti ali bez [[jurisdikcija|jurisdikcije]] sada je prestala. U Srednjem veku, određeni opati su postepeno zahtevali prava na određene [[insignija|insignije]] i privilegije uobičajeno rezervisane za [[EpiskopeEpiskop|piskopeepiskope]], kao i pravo da učestvuju na crkvenim saborima (od osmog sabora u Toledu [[653]]).
Ranije razlikovanje opata koji nose mitru (u pre-reformskoj Engleskoj) od drugih danas više ne postoji. Nastojatelji pojedinih poznatih manastira nose naziv nad-opati, dok, takođe, opat koji predsedava Kongregacijom nosi naziv "Opat predsednik" ili "opat general". Od [[1893]]. benediktinska kongregacija je imala "opata primata" koji je bio predstojatelj čitavog reda.
