Kršćanski mučenici – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
prošireno |
|||
Red 74:
Autor odbacuje crkvenu propagandu za mučeništvo — da mučeništvo vodi spasenju — i užasava se kad pravoverni izražavaju radost zbog nasilja učinjenog nad »malima«. Zajednica opšte crkve će na ovaj način biti »izraz okrutne sudbine« <ref>Petrova apokalipsa 78.1—2, u: NHL 342.</ref>; mnogi njeni vernici »biće samleveni«.<ref>Petrova apokalipsa 80.5—6, u: NHL 343.</ref>
== Politička funkcija mučeništva ==
Profesorica [[Elejn Pejgels]] smatra da su rimski progoni i hrišćansko podsticanje mučeništva podstakli stvaranje organizovane crkvene strukture, koja se razvila krajem 2. veka. Neki od hrišćana, poput Justina, su suočenim sa progonima pokušavali da objave slučajeve nasilja i nepravde da bi izazvali podršku svetskog [[javno mnenje|javnog mnenja]].
Međutim, mnogi hrišćani su pisali priče o mučenicima isključivo za druge hrišćanske crkve, ne u nadi da se prekine progon, nego da ih upozore na zajedničku opasnost, da ih ohrabre da podražavaju »slavnu pobedu« mučenika, i da učvrste zajednice iznutra kao i u međusobno. Tada, u drugom i trećem veku, kad je rimsko nasilje ugrožavalo hrišćanske grupe u udaljenim oblastima Carstva, ti događaji su prenošeni hrišćanima širom tad poznatog sveta. Ignatije, osuđen na pogubljenje u rimskoj areni, na svom poslednjem putovanju pisao je pisma mnogim provincijskim crkvama u kojima je opisivao svoj položaj i podsticao ih da podrže [[katolička crkva|opštu crkvu]] organizovanu oko [[biskup]]a. Kasnije, kad je nekih pedesetak hrišćana uhapšeno u [[Lion]]u i [[Vijen]]u juna [[177]], oni su odmah pisali »našoj braći iste vere u Aziji i Frigiji«, opisali su svoju patnju i poslali Ireneja da izvesti već ustoličenu crkvu u Rimu.
== Izvori ==
| |||