Rimska književnost – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 85:
Književnici se okupljaju u krugove na čijem čelu stoje ugledne ličnosti iz javnog života, koje njihov rad podupiru rečju i naročito materijalno. Najpoznatiji je bio krug oko bliskog Avgustovog saradnika [[Mecenat]]a (''Gaius Cilnius Maecēnas''), čije je ime postalo opšta imenica [[mecena]] i počelo da označava svakog pokrovitelja kulturnog i naučnog rada. Na čelu drugog kruga bio je filolog i antikvar [[Mesala]] (''Marcus Valerius Mesalla Corvīnus''), a treći je vodio [[Azinije Polion]] (''Gaius Asinius Pollio''), koji je osnovao prvu javnu biblioteku u Rimu i uveo javna čitanja književnih dela (''recitationes'').
Mecenatovom krugu pripadao je prvi veliki pesnik ovoga doba i jedan od najvećih pesnika rimske i svetske kniiževnosti [[Vergilije|Publije Vergilije Maron]] (''Publius Vergilius Maro'', 70―19. st. e.), rodom iz okoline Mantue. Mladalačka zbirka pesama, od kojih neke nisu njegove, poznata pod naslovom ''[[Vergilijev dodatak]]'' (''Appendix Vergiliāna''), pokazuje još očigledan uticaj neoterika. Prvo delo koje ga je proslavilo bile su ''[[Bukolike|Pastirske pesme]]'' (''Bucolĭca'' ili ''Eclŏgae''), zbirka od deset idila sastavljenih po ugledu na grčkog pesnika Teokrita. Bukolska poezija prikazuje ljubavne doživljaje pastira i slavi seoski život. Ali za razliku od Teokrita, kod kojega su lica pravi pastiri, u Vergilijevim se pastirima većinom skrivaju ličnosti iz tadašnjeg rimskog života, kroz čija se osećanja prelamaju burna zbivanja iz građanskih ratova četrdesetih godina 1. veka st. e. Te su pesme, dakle, alegorije, a pejzaž legendarne Arkadije samo je pesnikovo utočište od burnih političkih zbivanja.
''Pastirskim pesmama'' Vergilije je ušao u krug Mecenata, koji ga je podstakao da napiše didaktičan ep ''[[Georgike|Pesme o zemljoradnji]]'' (''Georgĭca'') u četiri knjige, od kojih svaka obrađuje jedan vid poljoprivrede: ratarstvo, voćarstvo, stočarstvo i pčelarstvo. Delo je napisano u duhu Avgustove obnove i slavi italsko tlo prikazujući idealizovani seoski život, u kojem se ogleda stvaralačka snaga rimskog naroda u miru koji je uspostavio Avgust.
Poslednje, najveće i najpoznatije Vergilijevo delo jeste ep ''[[Eneida]]'' (''Aenēis'') u dvanaest knjiga. U njemu je opevana priča o trojanskom junaku Eneji, koji po zadatku bogova dolazi u Italiju u Lacij i nakon pobede nad rutulskim kraljem Turnom u zajednici sa starosedeocima osniva novu postojbinu i tako postaje praotac Rimljana. Koristeći se ovom temom Vergilije, spajajući mit sa savremenošću, uzvisuje rod Julijevaca, koji navodno potiče od Enejinog sina Jula, te peva o slavi rimskoga naroda. Veliki Homerov uticaj vidi se u obradi pojedinih epizoda i likova, u izboru pojedinih reči i naročito u kompoziciji epa (1―6. knjiga prema [[Odiseja|''Odiseji'']], 7―12. knjiga prema [[Ilijada|''Ilijadi'']]). Vergilije je rano postao školski pisac, a njegov uticaj na razvoj evropskog pesništva bio je ogroman.
| |||