[[Datoteka:Invasions of the Roman Empire 1.png|thumb|350px|Pravci seoba ]]
'''Velika seoba naroda''', također poznata i kao '''Seoba naroda''' ({{lang-de|Völkerwanderung}}) je naziv za valove velikih [[migracija]] u [[Evropa|Evropi]] sredinom i u drugoj polovici 1. milenijuma, koji su imali dalekosežne demografske, političke i kulturne posljedice na evropsku i svjetsku historiju. To se prvenstveno odnosi na naseljavanje [[Germani|germanskih]] naroda u [[Zapadna Evropa|Zapadnojzapadnoj]] i [[Slaveni|slavenskih]] naroda u [[Centralna Evropa|Centralnoj]] i [[Jugoistočna Evropa|Jugoistočnojjugoistočnoj Evropi]], odnosno [[Pad Rimskog Carstva]] na čijim će se ruševinama stvoriti politički entiteti zameci budućih [[nacija]], te konačni kolaps [[antika|antičke]] kulture koju će zamijeniti [[srednji vijek|srednjovjekovna]] u periodu koji se ponekad naziva [[Mračno doba]].
Kao početak Velike seobe se tradicionalno uzima godina 375. kada je došlo do provale [[Huni|Huna]] na područje [[Istočna Evropa|Istočneistočne Evrope]] odakle su [[Goti]] potisnuti na zapad, izazvavši lančanu reakciju kojom su se svi drugi "barbarski" narodi sa druge strane rimskih granica također pokretali na zapad. U užem smislu je Velika seoba završila sredinom ili u drugoj polovici 5. vijeka kada je dovršeno pokretanje većine germanskih naroda na zapad i nestanak posljednjih ostataka [[Zapadno Rimsko Carstvo|Zapadnog Rimskog Carstva]]; dio historičara, međutim, to smatra tek prvom fazom. Druga faza Velike seobe se okvirno dogodila između 500. i 700. te se tokom nje [[Bizantsko Carstvo]] našlo pod udarom Slavena na [[Balkan]]u i [[Langobardi|Langobarda]] u [[Italija|Italiji]].
