Narodni front – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 6:
== Narodni frontovi protiv fašizma 1930-ih ==
Politiku narodnog fronta usvojila je sredinom 1930-ih [[Kominterna]] kao odgovor na širenje uticaja fašizma.
Na Sedmom kongresu Kominterne [[1935]]. je doneta zvanična odluka o zajedničkoj borbi komunizma i demokratije protiv fašizma.<ref name="Milosavljević"/> Svim komunističkim partijama koje su bile članice Kominterne naređeno je da sprovode politiku formiranja koalicije sa svim političkim partijama koje su bile spremne da se suprotstave fašizmu.
[[File:Milicianas em 1936 por Gerda Taro.jpg|thumb|Narodna milicija na ulicama Barselone [[1936]]. godine okupljena u odbranu vlade narodnog fronta]]
Politika narodnog fronta Kominterne zamenila je dotadašnju radikalno levu politiku tzv. Trećeg perioda, tokom kojeg su socijalisti i socijaldemokrati osuđivani kao ''[[socijalni fašisti]]'', te je bila zabranjena svaka saradnja komunističkih partija s njima. Nova politika saradnje sa socijalistima objavljena je u ''Pravdi'' maja [[1934]]. godine.<ref name="libcom.org">[http://libcom.org/library/1914-1946-third-camp-internationalists-france-during-world-war-ii 1914-1946: Third Camp Internationalists in France during World War II, libcom.org]</ref> Tako je francuska [[Socijalistička partija (Francuska)|Socijalistička partija]] u junu 1934. ušla u savez sa [[Komunistička partija Francuske|Komunističkom partijom Francuske]]. Uz to su Francuska i SSSR 1935. potpisali sporazum o uzajamnoj odbrani što je dodatno obezbedilo podršku Narodnom frontu.<ref>[http://www.marxists.org/history/international/comintern/7th-congress/index.htm The Seventh Congress, Marxist Internet Archive]</ref> ▼
Neki narodni frontovi takve vrste pobedili su na parlamentarnim izborima 1930-ih u [[Francuska|Francuskoj]], [[Druga španska republika|Španskoj republici]] i [[Čile]]u, dok u ostalim zemljama nisu uspeli da aktivnije zažive.
=== Narodni front u Francuskoj ===
Posle događaja od 6. februara 1934, kada su fašističke organizacije u Parizu izazvale nerede u cilju osvajanja vlasti, u Francuskoj je postalo jasno koliko je ozbiljna opasnost od fašizma, što je uslovilo prikupljanje demokratskih snaga i obrazovanje Narodnog fronta. Oko Andre Žida, Romen Rolana i Anri Barbisa grupisali su se mnogobrojni pisci, a profesori Rive, Lanževen i Alen su osnovali Antifašistički komitet intelektualaca. Posle događaja od 6. februara 1934, socijalisti su osnovali u Parizu Središte za uniju antifašističkih snaga nakon čega je došlo do fuzionisanja sa organizacijom Amsterdam-Plejel i formiranja zajedničkog Odbora za antifašističku akciju. Do kraja 1934. samo u pariskoj oblasti, Odbor je grupisao oko sto organizacija sa preko 500.000 pripadnika.<ref name="Milosavljević"/>
▲
Časopis Proleter je 1935. izveštavao da je Narodni front u Francuskoj okupio široke grupacije, od komunista, socijalista, pacifista, sindikalista do radikala i radikal-socijalista, za borbu protiv fašizma i sprečavanje srednjih slojeva da pređu u fašistički „tabor“, ocenjujući da je njegova manifestacija u Parizu 14. jula te godine sa pola miliona učesnika, prevazišla sve dotadašnje u odbrani slobode.
Narodni front je na izborima 1936. odneo većinu u francuskom parlamentu.<ref name="libcom.org"/>
=== Narodni front u Španiji ===
▲Na Sedmom kongresu Kominterne [[1935]]. je doneta zvanična odluka o zajedničkoj borbi komunizma i demokratije protiv fašizma.<ref name="Milosavljević"/> [[Proleter (novine)|Proleter]] je tada pisao da je prvi cilj komunista ujedinjenje radničke klase za borbu „protiv fašizma, protiv rata, protiv navale kapitala“. Budući da fašizam poništava sve slobode, komunisti moraju da se bore „za očuvanje demokratskih prava i sloboda“, okupljajući oko radničke klase sve demokratske slojeve „u front narodne slobode“. [[Fašizam]] uništava nezavisnost malih naroda, i zato komunisti moraju „s oružjem u ruci“ da brane njihovu slobodu. Komunisti moraju da „podupiru“ demokratiju sve dotle dok ona bude vodila borbu protiv fašizma. Fašizam priprema rat, jer hoće „ognjem i mačem“ da kroji nove granice i da „u haos, bedu i propast“ baci milione ljudi. Zato komunisti dižu „zastavu mira“ okupljajući sve protivnike rata. Fašizam vodi „šovinističku harangu“ jednih naroda protiv drugih. Zato komunisti istupaju sa „zastavom bratstva svih naroda i rasa“.<ref name="Milosavljević">[http://www.helsinki.org.rs/serbian/doc/Ogledi14.pdf Olivera Milosavljević, Savremenici fašizma: Percepcija fašizma u beogradskoj javnosti, 1933-1941]</ref>
Period narodnog fronta završio je [[1939]]. godine potpisivanjem [[Sporazum Molotov-Ribentrop|sporazuma Molotov-Ribentrop]] između nacističke Nemačke i Sovjetskog Saveza, kada se Kominterna okrenula politici pomirljivosti.
| |||