Verzija na datum 28 septembar 2010 u 23:42 uredi Maria Sieglinda von Nudeldorf (razgovor \| doprinos) Autopatroleri, Patrolci, Vraćači 16.345 izmena Nova stranica: {{Kutijica za minerale \| ime =Boksit \| kategorija =ruda \| slika =BauxiteUSGOV.jpg \| boja =crvenkasta }} '''Boksit''' - je ruda aluminijuma koji se pretežno sastoji od alumi...		Verzija na datum 28 septembar 2010 u 23:44 uredi poništi Maria Sieglinda von Nudeldorf (razgovor \| doprinos) Autopatroleri, Patrolci, Vraćači 16.345 izmena Nema sažetka izmjene Novija izmjena →
Red 6: }} [[Datoteka:BauxiteUSGOV.jpg\|thumb\|'''Boksit''']] '''Boksit''' - je ruda [[aluminijum]]a koji se pretežno sastoji od aluminijumovih [[hidroksid]]a. U svom sastavu sadrži još i [[silicijum dioksid]], [[oksidi\|okside]] i hidrokside [[gvožđe\|gvožđa]]. Najčešće je crvene boje, sitnozrnast. U najvećim količinama nastaje na mestu oksidovanja aluminosilikatnih stena u toplim krajevima. Koristi se i u metalurgiji kao i za izradu materijala otpornih na vatru i brzo stvrdnjavajućih cementa. Modifikacija boksita je [[laterit]]. '''Boksit''' je mineralni materijal sastavljen od aluminijskih hidroksida Al<sub>2</sub>O<sub>3</sub>.H<sub>2</sub>O, koji su poznati kao minerali ''dijaspor'', ''bemit'' i ''sporogelit'', i od aluminijskog hidroksida Al<sub>2</sub>O<sub>3</sub>.3H<sub>2</sub>O, koji je poznat kao mineral hidrargilit. Ta četiri minerala sabrala su se kao zemljasta nakupina u gustu masu, koja je negdje prilično čvrsta, gotovo kao kamen, i sastavljaju boksit. U smjesi se mogu naći i [[silicijev dioksid]], [[hematit]], aluminosilikati ([[argentit]]), [[ilitični materijali]], kaolinit, haloazit te u manjoj mjeri rutila, atanasa i [[kvarc]]a. Neki su boksiti tako mekani, da se daju rukom lomiti, a neki tako čvrsti i tvrdi, da se i pod čekićem prilično teško kidaju. Boksit okupljen u čvrstu, kompaktnu masu zna biti posve gusta sastava, ali je vrlo često pun sitnih oolita. Neki su ooliti pravilne kuglice, veličine prosena zrna i veće, a neki su nepravilni. Pri svome razvitku upio je (adsorbirao) neku količinu željeza, od čega je crven. Osim željeza adsorbirao je silicijski dioksid (SiO2), titanski dioksid (TiO2), pa nešto malo fosforne kiseline (P2O5), manganskog oksida (MnO2) i dr. U nekima zna biti toliko željeza, da čine prijelaz u željeznu rudu limonit. Isto tako se nalazi u nekima toliko silicijskog dioksida, da čine prijelaz u glinene stijene. U nekima se nalazi i mangana, na pr. u boksitu od Bukovice na Duvanjskom Polju, toliko, da čine prijelaz u mangansku rudu psilomelan. == Povijest == Boksit je prvi put nađen u Francuskoj (1821.) kod mjesta Les Baux (čitaj: LeBo), pa je po njemu dobio ime boksit. Kasnije se namjeriše na isti mineralni materijal kod Bohinjske Bistrice, pa ga nazvaše po tom mjestu vohajnitom (prema njemačkom nazivu mjesta Wocheiner Feistritz). Boksitni materijal nađen je 1847. i u Dalmaciji kod Kljaka u okolici Drniša, pa je po tom nalazištu nazvan kljakitom. Danas se u mineralogiji ne upotrebljava naziv vohajnit, dok se naziv kljakit zadržao, pa je čak mineralog Kornu (Cornu) uveo u mineralošku literaturu dvije vrste kljakita, alfa-kljakit i beta-kljakit. == Rasprostranjenje ==

Boksit – razlika između verzija